Bedenk wel dat katten erop klauteren en met hun nagels gaatjes maken, dat muizen onderin de pakken gaan wonen en er gaten in maken, kortom, het plastic wordt na enige tijd zo lek als een mandje. Dus buiten in de regen opslaan is nog steeds geen aanrader.

Frans

Elk gaatje, hoe klein ook, moet je gelijk afplakken met ducktape. Lek wordt het niet als je het gelijk controleert bij aankomst (transport!) en goed opslaat. Maarja, hier geen verwende katten die altijd achter je aan sluipen en bij je willen zijn en je vanaf de hooibalen in de gaten willen houden. evil

Nu is het wel zo dat bij ons de balen hooguit twee maanden liggen, dan is er alweer nieuwe voorraad.

Groet, Pien

ps, mijn quote en smilies doen het niet, hellup....

Joop schreef:

+ dat je nog eens een extra grote hoeveelheid plastic verbruikt, waar gaat dat kapotte plastic vervolgens heen? Hier vormt het plastic van de pakken kuil een enorme probleem voor het milieu.


Wij brengen het naar het milieupark. Jack heeft er dit jaar overigens de bak mee geïsoleerd waar de bieten opgeslagen liggen. Pallets aan de zijkanten die volproppen met het plastic, bovenop ook plastic. Maar je hebt gelijk; verder is het overbodige troep.

Groet, Pien

Sarah_Noah_Sol schreef op maandag 13 december 2010, 13:33:


Wij zijn hier per 1 december geheel gestopt met de TweedeKans Paardenopvang.

De voornaamste reden was dat men dacht dat het hier een dumpplek was voor zielige, oude, versleten en afgedankte paarden. Ik had steeds minder zin in de problemen die anderen gecreëerd hadden en waarvan ze niks leerden want het gros koopt gewoon een ander paard om diens leven op stal, met bit, zweep en ijzers verder te verzieken. Voor elk paard dat jij redt gaat een ander gezond paard naar de slacht.

Je kunt nou eenmaal niet de hele wereld redden en er bestaat ook nog zoiets als verantwoordelijkheid van de eigenaars naar zo'n dier toe, óók als het niet meer meekan.

Groet, Pien

Peet schreef :

@ Anja:
Ik wil je even een hart onder de riem steken.

Ik heb je verhaal gevolgd. En ook ik ben het eens met bovenstaande.
Jij hebt de toekomst en levenskwaliteit van Ingenioso nooit uit het oog verloren. Alleen jij kon deze beslissing nemen omdat jij dag en nacht met hart en ziel aan dit paard verbonden was.
Loslaten is ook een vorm van liefhebben.

In jouw plaats zou ik precies hetzelfde hebben besloten.
Ik weet helaas maar al tegoed hoe het aanvoelt als je je dag en nacht zorgen om een paard moet maken.


Het zal nu allemaal wel weer even terug opgerakeld zijn, daarom sterkte van mij.

Groet, Pien

Ik snap volledig wat je bedoeld... in onze statuten is opgenomen dat wij er énkel voor manegepaarden zijn (immers, er zijn al voldoende, te betalen, initiatieven voor particulierenpaarden). Wat we merken is dat vooral particulieren bij ons komen aankloppen, als hun paard zodanig oud of geblesseerd is dat ze er niets meer mee kunnen. We worden dus ook als soort dumpplaats beschouwt. Ik persoonlijk snap zoiets niet, mijn paard is mijn huisdier, net als mijn hond, die blijft gewoon, ook als hij iets mankeert...

Kunst is dan om beleefd te blijven, door te verwijzen, wel nog te helpen door op de site te plaatsen enz. Maar opvangen daar doen we niet meer aan mee. De plaatsen blijven open voor de manegepaarden die na jaren hard werken hun pensioen verdienen... Laatst nog een minder leuk antwoord via mail gehad nadat ik een lijst van rusthuizen (betalend) had doorgestuurd naar een particulier: 'zo, dus de sukkelaars van particulieren interesseren jullie niet?!' Mijn mond viel daar echt van open, ten eerste je eigen paard een sukkelaar noemen? (aan wie ligt dat dan?), en ten tweede, een ander willen laten opdraaien voor je eigen problemen?

Swat, de paarden kunnen er niets aan doen, en de eigenaars met het hart op de juiste plaats helpen we graag verder zoveel we kunnen.

Frans Veldman schreef op maandag 13 december 2010, 13:42:


Dat zou dan DE oplossing zijn voor gewichtsproblemen. Alleen maar losse dingen eten.

Ik denk ook dat mijn buurman het over kuil heeft. Hij is een lieverd en bedoelt het gewoon altijd erg goed, maar spreekt soms in raadsels. Misschien dat helemaal ingepakt hooi in Duitsland standaard kuil is, geen idee. Tot dusver altijd pakjes of in balen met slechts een strook plastic eromheen gehad. Zal zaterdag de boer even aan de tand voelen.

Bedankt.

Monique

Sarah_Noah_Sol schreef :

Wij hebben op dit moment veel zorgen om een ex-manegepaard dat pas bij ons is.
Haar eigenaar heeft haar geadopteerd en zij is sinds enkele weken bij ons in pension.

Je ziet dat ze niet blij is, ze staat buiten, heeft haar paddock, inloopstal maar het leven buiten is oneindig veel harder dan het leven wat zij binnen gewend was. Ze is 18, heeft haar leven op stal gestaan, werd bereden door kindertjes en beginners, kwam wel buiten maar apart (niet in de groep). Het is een enorm op mensen gericht paard en je ziet dus ook dat ze helemaal NIKS van andere paarden moet hebben, sterker nog; ze is er bang van en gaat door draden en hekwerk heen om maar weg te komen van hen. In de groep redt ze het niet. Wij zien haar hier vereenzamen, ze is veel knuffel en tuttel aandacht gewend van kindertjes en mensen om haar heen. Het lijkt er ook op dat ze bang is van de open ruimte om haar heen, ze voelt zich er niet op haar gemak mee.

Als het niet betert zal de eigenaar een plek zoeken waar ze overdag op de weide kan en 's nachts veilig in een (open) stalletje kan liggen. Wij kunnen geen paarden apart houden hier, daar is ons terrein niet op ingedeeld. Soms moet je keuzes maken. Soms zijn dat heel rare keuzes die je je van te voren nooit had kunnen indenken.

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 december 2010, 21:23:


Ja inderdaad. Ik heb ook al meerdere keren aangegeven dat ik hem gewoon lekker laat rondlopen en dat ik geen haast heb om er snel maar weer op te zitten.

Als regelmatig stukjes wandelen helpt dan wil ik dat zeker gaan doen. Ik heb hem vooralsnog zelf laten doen wat hij wil. Hij stapt best veel rond uit zichzelf gelukkig. Ik kan met hem door de wei gaan stappen. Die is vrij vlak. Het fietspad is vlakker maar om daar te komen moet hij door heel ongelijke zandstukken (de tuin ligt momenteel helemaal open), en er ligt een hoop strooizout op het fietspad. Het is nu wel een ongunstige tijd voor hem. Maar stappen in de wei kan eigenlijk wel, bedankt!

Groetjes Jolanda

ik denk dat soms paarden hun eigen mening hebben, alle goede bedoelingen ten spijt.
Heb zelf eens een oudje gehad, door de eigenaar min of meer vergeten. In een wei gepleurd, in zijn eentje, niet meer naar om gekeken. Wel 24/7 buiten en wel geitjes e.d. erbij. Maar een gelukkig paard was het niet.
Toen ik het kocht, had het jaren geen aandacht meer gehad.

Paardje was gek op aandacht maar bleef beetje depri. Ook toen ik er later een shet bij plaatste. Het bleef een wat zielig paard. Toen ik het door omstandigheden tijdelijk in een manege moest onderbrengen, kwam het met dagdelen in een stal. Maar ze hadden daar open stallen met muurtjes van ong 1 meter tussen de paarden in, waardoor de paarden contact met elkaar konden maken. Bovendien hadden ze vrij zicht op alle andere paarden en de binnenbak. Uiteraard gingen ze overdag naar buiten (denk uurtje of 8)

Het oudje was een heel aandoenlijk paard, lief en swinters met een teddyvacht en werd al meteen de lieveling van de kinderen in de manege (knuffelen he... ik was de enige die ermee reed) Bovendien raakte hij dik bevriend met zijn buurman.
Ik heb dat paard enorm zien opleven daar. Hij werd vrolijk, kreeg massa's energie en uiteindelijk heb ik er zelfs wat clubwedstrijdjes mee gereden en gewonnen. Beest vond alles prachtig. Vooral het meedoen en de aandacht. Het werd gewoon een vrolijk en gezond paard.Zelfs ooit een demootje NH mee gedaan. En heerlijke buitenritten gereden. Regelmatig als een begeleiding bij de kinderen, waarbij ik onder andere een stoute bokkende pony van een paniekerig kind aan een touw kon haken en zo pony en kind veilig thuis kon blijven. Wegrennende pony's tegen houden, rust overbrengen op jonkies... hij deed het allemaal. HIj had gewoon weer een taak.

Hij is helaas onverwacht, ong 2 jaar later, overleden aan een hartstilstand. Tot groot verdriet van de vaste bezoekers van de manege. HIj had overal een warm plekje in het hart.

Later kreeg ik een ander paard wat ik daar onder bracht, maar dat paard werd hypernerveus van die open stallen en die paarden die zo makkelijk aan haar konden terwijl ze niet wegkon. Bovendien had ze het te warm in de stal. Voor haar was de oplossing 24/7 buiten.

Geweldig Sierd, zo zie je maar als de wil er is komt alles goed. The power of positive thinking! Bravo

Fijn dat je zulke goeie familie hebt. De eerste twee over de dam zou ik zo zeggen.

Veel plezier en kijkgenot met je uitbundige vriendjes.

Groetjes Marianne

Maar hooi in folie is toch niet exact hetzelfde als hooi zonder folie? Als hooi wordt ingepakt dan ondergaat het toch een ander proces dan dat het alleen in balen wordt geperst?

Ik heb begrepen dat hooi in folie altijd in meer of mindere mate (afhankelijk van het vochtgehalte) door het gebrek aan zuurstof fermenteerd en dat hooi wat alleen in balen geperst wordt een ander proces doormaakt. Hooi in folie bevast wel minder suikers omdat deze door de fermentatie worden omgezet in zuur.

Maar misschien zit ik er wel naast?

Moniek hier in Duitsland is echt droge silage = voordrooghooi (heulage) niet zo algemeen bekend hoor, ik kreeg van mijn boer ook mooie droge silage, het is dus super zuur en best nat (in de ogen van mij als "paardenmens"). Dus ik zou als je de mogelijkheid hebt eerst eens een open pak bekijken.

Als je zelf de rust hebt en ong. weet hoe je paard in elkaar steekt, spieren en wervels, kan je zelf uit de losse pols al veel samen doen. Het is idd heel mooi om zo samen met je paard af te tasten wat het paard fijn vindt en waar spanning op staat. Die plek zou je dan licht kunnen masseren/drukpuntmassage.
Als je terwijl je bezig bent goed op je paard let zal je aan de houding van het paard veel kunnen opmaken. Staat het paard ontspannen of gaat hij juist gespannen of ontspannen staan..., likt briest of knippert het paard terwijl je bezig bent. Het hoeven maar lichte aanrakingen te zijn, die je langzaam verplaatst.
Ik vind het heel prettig en paard krijgt zo ook rust en vertrouwen in onze handelingen.

Volgens mij is het zo :
Hoe natter het gedroogde gras nog is als het ingepakt wordt in plastic hoe meer fermentatie er plaats vindt. Hierbij worden suikers omgezet in zuren.
Dus hoe natter het gedroogde gras als het ingepakt wordt, hoe zuurder het product zal zijn.

Als precies dezelfde partij een deel wordt ingepakt ( na b.v. 3 dagen ) en een ander deel niet wordt ingepakt ( langere droogtijd ) dan zal het ingepakte gras minder suikers bevatten en meer zuren als het hooi.

Meestal echter wordt het eerste gemaaide gras ingepakt ( = voordroog ) en 2 de snee vaker als hooi verpakt.

Alegria schreef op maandag 13 december 2010, 15:43:


Als we het over hooi hebben dan bedoelen we gras dat zover is gedroogd dat er geen processen meer in plaats kunnen vinden. Schimmels en bacterieen hebben een bepaalde hoeveelheid vocht nodig.

Bij nat gras krijg je inderdaad een ander proces binnen plastic als zonder plastic. Maar in dit geval ging het niet over nat gras.

Frans

Arabesk schreef op maandag 13 december 2010, 11:12:

Als je een dier vermoord,ben je een moordenaar!!
Als je een dier mishandeld,ben je gewoon een dierenbeul.
Heeeel simpel!!!
En ik weet hoe t voelt,je paard in moeten laten slapen,omdat je zelf verbonden bent met dat dier.
En als er dan gereageerd word op speciale maniertjes,doet dat veel pijn.
Anja hoeft van mij zichzelf niet te verdedigen.
T is een prachtmeid voor haar dieren.
Ik heb haar WEL in levede lijf gezien met haar paarden.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.