Piet schreef op dinsdag 14 december 2010, 7:31:
Beste Piet,
Ik geloof dat wij elkaar nog steeds niet helemaal begrijpen.
> Ik heb gezien dat Iggy volkomen kalm door de bak liep, (ben er niet
> gewest , maar heb wel films gezien he) zodra hij op niet zo bekend
> terrein was ging hij eerst de omgeving scannen door steeds grotere
> rondjes te lopen. Dat hij nooit een gevaar was voor Anja omdat hij haar
> dreigde omver te lopen. Tot zover een blind paard als ieder ander dus.
Je hebt Iggy dus nooit in paniek gezien en geen enkel blind paard reageert hetzelfde zoals geen enkel paard hetzelfde is. Of je een bloedpaard hebt of een paard met oorsprong van meer noordelijkere rassen maakt wel een heel groot verschil mbt het vluchtgedrag. De noordelijke oerrassen zijn minder geneigd tot vluchten en meer tot staken en aanvallen aangezien dat de beste overlevingskans was in moeras en bos gebied, de steppenpaarden moeten het meer van de snelle vlucht hebben.
> Door een aangepaste leefomgeving kun je ook al veel paniek voorkomen.
> Dus niet in een grote kudde, waar hij onzeker van werd, niet met een
> intolerant paard erbij, zoals jij schreef over je nachtblinde paard.
Is trouwens geen intolerant paard en geen grote kudde, is gewoon kuddegedrag waarbij een paard niet de lichaamstaal signalen opvangt van de andere paarden en daarom in een hogere fase van waarschuwing valt. Mijn hond heeft een hangend oor een spiertje dat niet goed werkt waarschijnlijk ik heb al vele malen van kynologen gehoord dat andere honden vaak raar op haar reageren in eerste instantie omdat zij door dat oor een tegenstrijdige signaal afgeeft.
>Maar wat dacht je van gewoon simpele paniektraining? Door met hem te
>werken en steeds meer aan enge dingen, geluiden enz. te wennen?
>Een ander paard kan ook in paniek gaan door plotselinge dingen die hij
>niet kent, die train je toch ook? Natuurlijk kun je nooit helemaal voorkomen dat er >paniek ontstaat, maar een goede training zou zijn om hem dan bij iets engs naar een >veilige plaats te leren lopen.
Natuurlijk gedrag van een paard is bij schrikken een klein sprintje trekken en van een gepaste afstand omdraaien en kijken waarvoor ze zijn geschrokken, staan ze een stukje verderop met elkaar een beetje te blazen. Het gaat dus niet om het paard te leren om b.v. een paard over een zeil te lopen, zo wie zo niet als je "aan het werk bent" maar juist b.v. midden in de nacht als jij in je bed ligt en er komt een zwervende hond de paddock in, er waait een tak het terein op alle paarden trekken een kort sprintje en staan weer stil. De blinde schiet de verkeerde kant en gaat dwars door de omheining en is direct zijn orientatie kwijt van waar hij stond. Om die reden worden blinde paarden die "prima" functioneren vaak op stal gehouden of in een hele kleine paddock met houten afrastering en weinig impulsen om af en toe er uit gehaald te worden om rijden of te wandelen/lang teugel werk etc. Of dat nu zo een mooi leven is blijft de vraag.
Een paard leren om als hij schrikt door iets onverwachts (dus niet een enge oefening uitvoeren) en hij is alleen om dan naar een veilige plek te lopen kan ik me helemaal niets bij voorstellen Ik heb vroeger veel met bereden politie samen gereden en mijn werkgever indertijd kocht de "oudere" politiepaarden als buitenritpaarden voor zijn manege. Er is een groot verschil tussen wanneer de paarden on the job zijn en dus weten dat er spektakel te verwachten is of op een ontspannen buitenrit of in de wei staan er gebeurd iets dan schrikken ze net als ieder ander paard.
Warboel
