Helaas heb ik mijn paard ook moeten scheiden van zijn vriendinnetje wegens emigratie, die twee waren ook onafscheidelijk.
Kayo (mijn ruin) is na de emigratie zeker 6 maanden mager geweest en het heeft me een maand gekost om een maatje voor hem te vinden in de vorm van een kleine witte pony.
Het waren op zich ook goede maatjes al konden ze wegen het verschil in lengte niet echt erg kroelen.
Sinds januari heb ik met de buurjongen het weiland gedeelt en zijn er 3 paarden en 2 ezels bij gekomen, in die kudde heeft hij een echt maatje gevonden die hij de hele dag bestuurd
.
De twee andere paardjes waren bij de opvang al onafscheidelijk, dus die staan ook de hele dag bij elkaar.
Caramelletje (kleine pony) loopt overal een beetje tussendoor en gaat haar eigen gang, als de rest aan deze kant van de wei staat loopt zij rustig in haar eentje te grazen bij de buurman, geloof niet dat ze het heel erg vind dat ze niet zo heel close is met een paard.
Helaas zijn wij van plan om over een jaar of 5 weer terug te keren naar NL en aangezien mijn paarden de beste maatjes zijn met die van de buurman moet ik toch hier ook weer een oplossing voor zien te vinden
.
Omdat een van de nieuwe paarden al aardig op leeftijd is (schatting 27?) kan ik hem misschien zover krijgen dat hij mee mag mocht hij nog leven tzt, even kijken wat de mogelijkheden zijn.
Tot die tijd gaat het prima zo!!
Warboel
