Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 11:32:


Nou, ik zei het gisteren nog tegen mijn dochter: ik ben vier en veertig jaar en voor het eerst in mijn leven geloof ik dat ik een socialiserings probleem heb.
Ppppffff, nederlanders zijn veelste rechtstreeks en veelste confronterend.
En ik ben geboren (noord) amsterdamse, dus ik heb helemaal mijn hart op mijn tong liggen.
Maar ga ik kronkelen, om maar niemand te bezeren of ze geen gevoel te geven "persoonlijk aangevallen" te worden......dan loopt het gesprek helemaal spaak.
Het volgende wat je schrijft: hoe ik de vragen moet stellen...........ze komen gewoon niet!
Dus ik kan niet eens een vraag stellen. :)
Ik heb op donderdag gevraagd of we op zaterdag samen konden komen, om te kijken of we een ander systeem kunnen bedenken: voor het werk in de stallen, over de paarden te praten enz.....omdat ik elke dag alleen ben, al het werk doe en daar genoeg van krijg......ik wil kunnen overleggen.
Zaterdag op de afgesproken tijd, krijg ik van èèn een melding....."ik kom maar niet."
En van haar hoorde ik ook dat de andere twee ook niet kwamen.
Nummer vijf is nog maar net erbij gekomen en er nog niet bij betrokken.

En daar stond ik.....ze namen niet de moeite om te komen en ook niet eens de moeite om mij te laten weten dat ze niet kwamen.
Voel ik me dan bescheten?

Ik heb me dan ook al voor genomen het roer om te gooien.
Ik verzorg de box van mijn paard en èèn extra en de andere zeven doen ze s'avonds zelf maar.
De tijd die ik dardoor over hou , ga ik aan mijn paard, aan Suppe en twee paarden die bij de stallen horen besteden.
En de rest bekijken ze maar..................niet leuk, maar blijkbaar ben ik de enige met een probleem......en Suppe dan.


Daar ga ik van de week ook mee aan de slag.
Kijken wat er gebeurt.



Ik heb geklopt, gedrukt, gekeken.
Hij reageerd niet op kloppen of drukken.
Het voelt niet warm aan en staat niet bol.
Maar ik heb de indruk dat zijn hoeven nog dun zijn, er is veel(verkeerd) weg gesneden een paar maanden terug toen de hoeven verwisseld werden.
Hij stond te veel op zijn tenen.
Daarna heeft mijn collega de ijzers er onderuit gehaald en de hielen laag gemaakt.
Toen kon hij opeens veel beter lopen.

Na een paar weken hadden we een hoefcursus van een noorse PN-guru en die heeft hem toen nog eens nagekeken en zei dat het er goed gedaan uitzag en zo moest lukken.


Zij is al blij van het probleem af te zijn.
Hij zou nog een draversverzekering hebben.
Maar het probleem is, dierenartsen zien paarden op ijzers.
Van natuurlijke bekapping en de filosofie daar achter.....kijken ze je aan alsof je chinees praat.

En zoals gezegd..........ik sta alleen op een eilandje en de anderen houden zich weg en willen bij hun mening blijven.....als ik al een kans krijgen om er over te praten.

Gezellig he?
De noren zijn heel goed in zwijgen, zuchten en geen duidelijke mening geven.
Ik ga maar verhuizen naar China.


Joke.

ebby schreef op zondag, 28 november 2004, 11:51:

Jeetje zeg, wat kan ik goed afdwalen... Maar goed, hier wou ik nog iets over zeggen maar be dat vergeten.
Een mens is een mens, geen paard. Geen kudde genoot, geen onderdeel van de kudde (uitzonderingen daar gelaten). Weinig paarden die nog in een kudde hebben gestaan met een leidendehengst. Denken jullie nou echt? (daar ben ik dus niet zeker van ) dat een mens in de drijvende "hengst" positie een koppeling maakt naar een leidende hengst die hij misschien nog nooit heeft gezien? Een mens aan de schouder naar een veulen? Dat daarom geen invloed heeft? Daar geloof ik echt niet in.
Stella mag wat mij betrefd naast mn schouder lopen. En dan loop ik naast die van haar. En als ik stop, stopt zij. Echt geen veulen koppeling.
nogmaals groetjes Ebby (druk een goed onderschrift aan t verzinnen)

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 11:45:


Ik heb bij Pieter Baalbergen de cursus communiseren met paarden gedaan.
Deel èèn en deel twee.
Hij geeft cursussen in Zwolle en ergens in het zuiden van het land.
Ook cursussen natuurlijk paard rijden (heb ik toen ook gelijk gedaan).

Je leert vooral veel over jezelf, hoe jij op een paard overkomt en hoe je dat kunt verbeteren.

Ik besef mij nu ,dat menschen hun oren altyd naar achteren hebben.Dan moet ik toch zeker mijn best doen ,om mijn prooidier paard op zn gemak te stellen.HAHAHA

Hoi Joke,

Bedankt voor de snelle reaktie
Hoe kan ik pieter Baalbergen bereiken, heeft hij een internet site of iets dergelijks waarop ik informatie kan vinden en krijgen.
Hoe lang duurde de cursus?
Het zou prettig zijn als er iets is in de omgeving van Noord Brabant, hoe dichter bij huis hoe prettiger.
Misschien zijn er ook anderen die weten waar nuttige en goede cursussen gegeven worden met betrekking tot het omgaan en begrijpen van paarden in de omgeving van Noord Brabant.
Maar wanneer ik daarvoor naar Zwolle moet doe ik dat waarschijnlijk ook hoor!!!
Groetjes Rita

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:05:

HerkenT,Jo.Heb mij ook jarenlang als een goedwillend sloofje opgesteld(ben ook een amsterdamse ,van geboorte)(Zijn alle Amsterdammers zo????.Op t moment ,dat je wat aan wilt kaarten,blijft t huis leeg.Ze dachten ,Natuurlijk Oh Oh Nou komt t ...Ik ben 52 moeten worden,voor ik door had,dat ik ermee moest stoppen.......Goeie bslissing....Denk lekker aan je zelf,en dan komt er meer ruimte om aan Suppe te denken,,,,,,Succes.trudy

Trudy schreef op zondag, 28 november 2004, 12:09:


De oplossing?
Je haar laten groeien en twee van die puntige feestmutsjes opzetten!
M.

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:


Om de materie zou eenvoudig mogelijk te houden heb ik me beperkt tot praten. Natuurlijk heb je gelijk.


welke taal leer ik daar spreken dan? Paardentaal? Mens/paardtaal
paard/menstaal? Of leer ik op een voor het paard begrijpelijke manier orders te geven. En welke cursus had je dan in gedachten voor me?


Dat is mijn vraag inderdaad.


Waarom maakt dat verschil Joke?

Piet

Ja ,ingrid,ons shetje notje doet precies t zelfde...Hij heeft een eigen inloopstalletje, en heeft zelfs een tyd zn hooi nat staan piezen...Hij gaat ook expres naar binnen ,om lekker alles onder te natten....We doen ook niet meer aan strobedjes...Ik heb een grote metselkuip vastgezet,met hooi en wat sro erin,met een zoutblok erbij.....Opgelost,stalletje schoon en hooitje op!!

Had ik al gedaan...Daarom is ze nu natuurlijk niet meer bang voor mij...(soms doe je gevoelsmatig toch t juiste)Goeie HAHAHA

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:



http://www.terra-natura.nl

Je kunt een folder aanvragen en je vind er een overzicht van cursussen en wanneer ze plaats vinden.

Het waren weekend cursussen.

Op die site vind je ook wel waar hetin het zuiden is....omgeving Maastricht als ik het me goed herinner.

Niet iedereen vind hem even aardig(zacht uitgedruk) , maar als je denkt: ik kom hier om te leren of om het van een andere kant te bekijken....steek je veel op.

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:


Bij Pieter Baalbergen leer je vooral veel over Pieter Baalbergen.. maar ja, da's persoonlijk..

Als je op de hoofdsite onder 'advertenties' kijkt, dan staat er een advertentie op van iemand die wil begeleiden met NH. Zit in Brabant.
Geplaatst midden augustus jl., Parelli-gericht.

Maar nmm is de allerbeste www.alona.nl oftwel Greet Bouwmeester.
Is in ieder geval een professionele paardenvrouw, waar je ook beter kunt leren rijden. Zij zit in Roosendaal NB.

Marianne

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:22:


Ik heb kort haar.

Gisteren stond ik naast mijn paard en een ander wou mij begroeten.
Naast mij zag ik...........oren plat en met een smak geluid tanden verschijnen.

Nu komt het feestnummer............ ik mijn handen als platte oren en ook zo een zuigende smakgeluid gemaakt.
Of het paard gelijk weg liep! :)

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:33:


Pruikje kopen!
En dat smak-geluid: dat is een 'veulen-geluidje' .. heb je nooit een veulen bij een ander paard zien staan ( dus niet bij Mammie..) - om te laten zien/horen dat hij klein en kwetsbaar is en niks kwaads in de zin heeft, maakt het veulen kleine smakkende geluidjes.. werkt perfect: het vreemde paard 'herkent' meteen de kleine, en zal dus niet 'hard optreden'.. !

Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:

Als ik ’s morgens langs de stallen loop, wordt er echt wel een “gesprek” gevoerd!
Mijn eigen paard steekt haar snoet naar me uit, blaast haar adem in mijn gezicht ( en ik blaas terug! Een begroeting dus..).. haar buurvrouw loopt driftig door de stal, geeft een hoge piep-hinnik op de manier van ‘opschieten, ik wil hooi’, een volgende gaat zeer nadrukkelijk met z’n hoofd in de voerbak staan: hier moet je wezen… de volgende staat uitdrukkelijk te stampen en te schrapen met z’n voorbeen….enzovoorts…

Communicatie (of begrijpen ervan) begint met observeren. Ieder uurtje in de wei, besteedt aan het observeren van een groepje paarden, geeft al een basis-woordenboek paardentaal. Het initiatief tot ‘leren’ ligt bij ons, mensen, als we tenminste tot een voor beide partijen aanvaardbare uitwisseling en begrip willen komen. Ik denk dat wij daarom moeten leren imiteren wat zij doen: en aangezien een paard niet met de stem “praat” – met uitzondering van een variatie aan hinneken - en ook al blijft het door onze lichaambouw en uiterlijk vaak Chinees-spreken mét een accent, een paard zal dan zijnerzijds in de basis ook jouw communicatie begrijpen. En daar waar over en weer ‘begrip’ is, kun je al spreken van communicatie. Denk ik..

Omgekeerd denk ik niet dat een paard het initiatief neemt om ‘onze’ lichaamstaal te begrijpen: wel zal hij bepaalde conclusies verbinden aan zaken die wij ‘zeggen’
Maar ik geloof niet dat het paard een uitdrukkelijke wens heeft om met ons te communiceren – een paard in het wild zal hooguit willen vaststellen of jij voor hem gevaar oplevert als je ten tonele verschijnt , en eerder het zekere voor het onzekere kiezen en er vandoor gaan. Hij komt niet naar je toe om ’s gezellig een praatje te maken.
Marianne