Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 13:03:



Helemaal mee eens. Maar toch valt het me wel op dat heel veel mensen echt een heleboel verleert hebben. Stadsmensen tov plattelandsmensen maakt ook een enorm verschil. Luistert de ene alleen naar het weerbericht om te kunnen weten wat voor weer het wordt, kijkt de ander alleen naar de natuur zelf. Ik wil zeggen als je goed oplet en je "oerinstincten" laat opborrelen, dan ruik je als mens ook wanneer er een regenbui aankomt, voel je wanneer er storm in de lucht zit of onweer op komst. Net als een "normaal" dier .

Zo is het met de taal ook. Vaak verbaas ik me er op de camping over hoe kleine kinderen met verschillende nationaliteiten normaal met elkaar spelen. Ze spreken totaal elkaars taal niet, maar het gaat vlekkeloos. Echter kom je op een bepaalde leeftijd dan waag je je niet aan een praatje met je spaanse buurman, gewoon omdat je de taal niet spreekt of bang bent een flater te slaan??

Kinderen en dieren, die lijken wat mij betreft dus nog het meest op elkaar, en volwassen mensen die het kind in zich nooit verloren zijn .

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:51:


Ik denk dat volwassen paarden idd de 'baby-taal' niet meer gebruiken ( over het algemeen dan). Maar de babytaal heeft wel effect - probeer het eens zelf na te bootsen! Ik heb dat wel s met mijn paard gedaan en kreeg een uiterst verbaasde blik ...!

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:58:




Marianne

sinds ik 'begrijp",dat er zoveel menschen zijn,die alhoewel ze zo iets moois in ""handen""hebben......en nu hebben wij t over Paarden....,ze zo niet,bezig zijn, om datzelfde dier,waar ze dan ,de verantwoording,voor hebben genomen ,Echt de verzorging te geven,waar ze recht op hebben.........De wereld barst ervan.....DAt is ""mijn pijn""en de herinnering..Het is niet te dragen.!! Je kan menschen niet veranderen.!Maar wel jezelf....OF,je neemt zo een dier in bescherming,en ga kijken ,of t binnen jouw mogelijkheden kan,OF je zet een scherm om je hart...Soms kan je iemand wakker krijgen,maar wat ik gezien heb,is dat procentgewijs van 0 naar nihil.Op je best ben je ,als je de beslissing neemt,om het dier onder je hoede te nemen,je resultaat ziet,in de verbetering van t dier zelf..... Is de mogelijkheid er niet?.....Dan is er tenminste nog EEn de gelukkige,en dat is dan jij ,met je eigen dier(2 in een).Zo ben ik nu bezig(ik weet waar ik t over heb) Groet trudy

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:58:

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 13:54:


Nee Egon, dat ben ik niet met je eens. We spreken dialecten, maar geen andere talen.
Natuurlijk, een vlinder spreekt Westvlaams en een mens Gronings. Maar vooral de zoogdieren spreken onder elkaar redelijk hetzelfde doorsnee-Nederlands - alleen hier en daar hebben we ondertiteling nodig. We begrijpen de meeste dingen moeiteloos van elkaar! We weten instinctief van elkaar wanneer we ziek zijn, moe zijn, vrolijk zijn, agressief zijn, verdrietig zijn, verliefd zijn; het is een kwestie van opletten. Het is dat verleerde observeren waar Desmond geld mee verdient.
Neem nu gorillas. Natuurlijk kan je de fout maken zo'n gorilla in de ogen te kijken - hij komt je wel even op z'n plaats zetten om uit te leggen hoe onbeleefd dat is. Maar waar ging het fout - dat je een "andere taal" spreekt of dat je vergeten bent dat ook mensen ongemakkelijk worden van staren, het alleen zo goed mogelijk zijn gaan negeren?
Natuurlijk zijn er onvolkomenheden - we hebben geen staart en onze orencommunicatie is ook niet helemaal je dat. Maar de grote lijnen, die hebben we met elkaar gemeen.

Henry Beston in The Outermost House (1928):
“Ze zijn niet onze gelijken, ze zijn niet onze ondergeschikten; ze zijn andere volkeren, samen met ons verstrengeld in het net van leven en tijd, medegevangenen van de schittering en het labeur van deze aarde.” (mijn vertaling).

met vriendelijke groeten,
Inge

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 14:32:

Jammer dat sowieso het merendeel van de menselijke bevolking op aarde niet meer weet of beseft dat we oh zo afhankelijk zijn van de dierlijke bevolking op aarde, van de planten en het water, enz.

Wij mensen zijn de ergste diersoort die er is ... we maken de hele boel kapot en het ergste is; het gros heeft er niet eens erg in.

En dan hebben we het hier over iets kleins als communiceren met paarden? Tuurlijk voor dit forum zeer belangrijk, maar vergeet niet dat om ons heen de mensen de hele wereld naar de verdommenis werken.
Dat het nog maar een handjevol is dat echt van het overige leven op aarde geniet en er ook nog eens respect voor heeft.

Groeten,
Ingrid

Hallo,

Ik ben op zoek naar een natuurlijk bekapper die ook in de regio Tiel komt.
Omdat mijn pony al jarenlang last van rotstraal heeft durf ik er nog niet zelf aan te gaan knutselen.
Graag wil ik hem eerst goed op zijn voetjes hebben staan, maar daarna wil ik ook zelf aan de slag.

Wie kan mij iemand aanbevelen?

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 14:32:


Niet waar! ALLEEN die zaken die een vaak genoeg voorkomende functie hebben, zoals agressie en waarchuwingen. Zolang er niet van niche-concurrentie sprake is, of van een breed sociaal verband zoals bijv. de Afrikaanse trek-kudden, negeren verschillende soorten elkaar voornamelijk. Die biologische oogkleppen, die voor species-centrisme zorgen, hebben niet alleen mensen op.


Ziek en moe zijn ook interspecifiek interessant - betekent wellicht "lunch"
Maar verder... ik heb nog nooit verschillende soorten geïnteresseerd zien zijn in elkaars verdriet of vrolijkheid, laat staan dat ze dagelijks verliefd op elkaar worden, of alleen al interesse in elkaar hebben.
Dé grote uitzonderingssituatie is nu net de "gedomesticeerde" - mensen met "hun" dieren. Maar "zelfs" mensen bezitten blijkbaar nog niet zo veel TOM dat ze in staat zijn hun species-centristische perceptie te overzien, zelfs niet als ik er op dit toch welwillende forum mijn uiterste best voor zit te doen deze bewustzijnsverbreding duidelijk te maken. Daar zijn trouwens uitzonderingen op (geweest); een argument te meer waarom TOM secundair en volkomen aangeleerd/cultureel is.


Die onvolkomenheden hebben gorilla's toevallig ook Maar niet getreurd, ene Prof. Rosen heeft beloofd eenieder die dat wil binnen 5 jaar van vacht, staart, etc. in model naar keuze te kunnen voorzien


"They are not brethren, they are not underlings; they are other nations..."

Waar en mooi verwoord, maar afhankelijk van het gezichtspunt. En da's nu net het verschil met het (nmm stukken "intelligentere") holistische wereldbeeld van o.a. indianen.

Mitakuyase, Egon.

Marianne schreef op zaterdag 27 november 2004 10:49

niet dat een paard (of hond in zijn geval) de intentie heeft of mij een
plezier te doen.. wel zichzelf : door bv van 'druk' af te komen of de
'beloning' te krijgen, of dat nou in de vorm van yes of snoep is..
'gevoelsmatig' wat moeite mee hebben om te accepteren zoals het is. Hoe vaak
hoor je b.v. niet 'hij wil graag voor mij werken'... ik denk dat dat onzin
is. Een paard doet wat van hem verlangd wordt, het wordt door ons opgelegd -
of dat nou 'associatie-spelletjes' zijn of niet..

Weet je, volgens mij vindt een paard het fijn om een leider te kunnen
volgen. Als jij een duidelijke leider ben en het paard uitnodigt om je te
volgen, dan doet dat paard dat graag.
Via die weg (wordt ook wel 'spiegelen' genoemd), kan je je paard van alles
laten doen.
Dus: 'hij wil me graag volgen', in plaats van: 'hij wil graag voor me
werken'. Maar komt wel op hetzelfde neer. Of?
Groet,
Coralie

wel aan gaan doen lijkt me fantastisch maar ik heb niet zoveel geld ik zit
nog op school over paar jaar benk dr af maar woon dus nog bij mn pa en ma
hoe doen jullie dat nou ??? en zijn er dingen te doen zonder boek of ander
nh spul nodig is???

Hallo Jenneke,
Als ik jouw berichtje zo lees, denk ik dat jij (o.a.?) grond- en
loswerkoefeningen bedoelt en niet NH. NH is namelijk niet iets wat je
doet, maar wat je bent. Het is een instelling, een gevoel, een
gedachtengang, een overtuiging. En dit brengt je ertoe om op een zo
natuurlijk mogelijke manier met je paard om te gaan en je paard zo
natuurlijk mogelijke leefomstandigheden bieden.
Wat je binnen NH kunt "doen", en wat jij waarschijnlijk bedoelt, is bijv.
die grond- en loswerkoefeningen met je paard gaan doen, om een natuurlijke
communicatie tussen jou en je paard te ontwikkelen. Hiervoor hoef je niet
veel geld te hebben; het Freestyle boek van Emiel Voest bijv. kost geloof ik
20 euro en daar kom je al een eind mee. En je hebt dus Internet; er zijn
genoeg websites (o.a. deze) waar je ontzettend informatie uit kunt halen en
enorm van kunt leren. Verder "spul" heb je m.i. niet nodig. En tenslotte:
lekker op het forum blijven, want ook dat is erg leerzaam!

groetjes,
Petra
www.jovarna.tk

Hallo Jo,
Jij doet dat héél goed!
Niks aanstellerij, foei!! Zeker niet als het paard zich door anderen laat
bijten.
Is hij misschien hoefbevangen?
Of ontstoken zoollederhuid?
Is hij 'natuurijk' bekapt? (Zo niet: alsnog doen!)
Krijgt hij eiwitrijk voedsel? (Zo ja: dieet veranderen in eiwitarm.)
Goed dat je hem voorzichtig verleidt met voedsel. Bewegen is bijna altijd
goed, dus voor hem waarschijnlijk ook.
Voor hem echt fijn dat jij je er (toch) ook nog even mee bemoeit!
Sterkte er mee.
Coralie

jo schreef op zaterdag 27 november 2004 15:57

Klein probleempje. :)

Een paard die gezwollen gewrichten heeft gehad en nu een maand of anderhalf
zonder ijzers loopt.........loopt op eieren.

Nou dacht ik: hij heeft echt pijn.
Anderen zeiden: hij stelt zich aan.

Kan een paard zich aanstelllen?
Geloof er geen bal van!

Sommige zullen kleinzeriger dan anderen zijn, okè.

Nu wilde ik het testen.

Dwingen tot lopen............een ramp voor hem en een ramp voor mij.
Nam uren in beslag en hij hgield meer zijn hoofd achterover en ik voelde mij
een tiran.

Laten staan waar hij stond met de deur open.
Met hele kleine stapjes met lange tussenpozen kwam hij voorzichtig de stal
net zover in dat hij rond kon kijken.
En daar stond hij.
Ik kon hem poetsen, benen oplichten en verder mijn werk doen zonder dat hij
een stap verzette.
Ja, met been optillen dat hij pijn had (net als een hond met een sneeuwklomp
tussen zijn tenen).

Toen maar met een stukje wortel voor houden.
Hij rekte zijn nek en rekte zijn nek en dan wiebel wiebel, stapje en weer
proberen.
En zo met kleine stapjes hem naar buiten gekregen........ging niet veel
sneller dan met dwingen.
Zo ook met brood.

Hij heeft overal oppervlakkige huidwondjes.
Wat vertelt dat hij zich liever laat bijten dan dat hij verplaats voor de
andere paarden.

Ik geloof dus niet in aanstellen.
Maar wil open staan voor de gedachte dat hij zolang pijn heeft gehad, dat
hij het nog steeds verwacht maar niet meer heeft.
Dat de pijn dus tussen zijn oren zit.

Vandaag waren voor de eerste keer sinds lang er anderen bij en liep hij ook
niet.
Dus ik zei: ik lok hem iets sneller met stukjes appel naar buiten.
Nou een reactie alsof ik mijn ziel aan de duivel verkocht!
Nu doet hij niets meer zonder beloning, werd er gezegd.

Toch wil ik hem leren dat lopen wel weer leuk is en geen pijn meer doet.
Als ik dat met eten moet doen en dat in de loop der tijd verminderen....so
be it.

Maar ben ik fout bezig,zijn er beter methodes?
Wat vinden/denken jullie?

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 15:41:

.

Hmm... een andere invalshoek dan maar: zou je kunnen stellen dat wij mensen aan de *top van de voedingsketen* staan, en daarom zijn wat we zijn... en dat ons belang mbt o.a. het door jouw genoemde "breder perspectief etc" daarmee niet gediend is, en de wens daartoe vnl cultureel of sociaal bepaald is...?

Is dat krabben op z'n Japans..??

Marianne

Coralie schreef op Sat, 27 Nov 2004 17:43:54:


:) of-ie het 'fijn' vindt weet ik niet, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor een kudde-dier rust en veiligheid geeft (of duidelijkheid). Een dier dat per definitie 'solitair' leeft zal die 'leiding' niet of nauwelijks accepteren. De aard van het paard is dan wellicht groeps-gericht.. handiger voor ons :)

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 15:41:


.. je bedoelt dan de Indianen van weleer, aansprekend op ons romantisch wereldbeeld? Of die van nu.. in reservaten geduwd, verslingerd aan drank, drugs.. welke 'snaar' van ooit trilt daar nog na...?


Eh.. niet japans zoals ik dacht, maar waarschijnlijk Indiaans..?

Marianne