marjolijn schreef op maandag 29 oktober 2007, 13:46:
> Esther schreef op zondag 28 oktober 2007, 23:16:
>> aanlopen. Ze bleef twijfelen of ze ( misschien omdat we ook aan
>> het spelen waren daarvoor) bij mij moest blijven of ook lekker
>> kon dollen met de rest.
>
> Dat zie je wel aan de oortjes.
> Lief trouwens van haar
.
Ja het is echt geweldig hoeveel vertrouwen ze heeft gekregen. Het heeft best lang geduurd, haar moeder was weggehaald bij haar toen ze 3 maanden was, ook die ingeknipte oren zijn denk ik zonder verdoving gegaan, het heeft zeker een jaar geduurd voor ze toeliet dat we haar oren aan konden raken. Met het transport naar Nederland is ook ets out gegaan, we weten niet was, maar ze was als de dood als je een voorwerp in je had had. Ook was ze de schaduw van Falka, als er geen paard in de buurt was dan werd het blinde paniek en rende overal doorheen. We hebben wat draad moeten repareren. Nu is het zo'n knuffel, maar wat ze gisteren deed was dus voor het eerst in haar leven, dat kiezen was echt even een dilemma voor haar, maar ze bleef dus bij mij terwijl ze zo naar de anderen kon.
Warboel
