Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 3 november 2007, 18:47:
> marianne laenen schreef op zaterdag 3 november 2007, 17:54:
>> Wanneer ik het over mijn eigen paard, Couscous, heb, dan heb ik
>> het over de "dominantste" van onze drie merries. Zij ligt wel
>> onder de knoet van onze ruin Apache, die op zijn beurt weer

> is weg of komt gewoon niet.
> Met iets lekkers is ze altijd wel te lijmen.
> Na haar avontuur met Dina is ze weer stillekes haar oude lieve
> bitcherige zelf aan het worden. (gelijk haar 'baasje'

)
Niet te doen hé!
Alle dagen een ander paardje!
Maar, als ze dan eens met haar oogjes dicht, héél stilletjes, met haar neusje tegen mij staat aangedrukt, oh oh dat is een beetje mijn walhalla....!
En het is héél erg, maar we hebben ook een merrie, Indy, waar ik overal mee naartoe kan zonder problemen en die is toch zo lief en zacht, maar op de één of andere manier is dat te gemakkelijk... héél erg vind ik dat van mezelf... misschien ben ik wel héél blasé of een masochist? (of is dat met twee "s" en?
Marianne