e m kraak schreef op woensdag 7 november 2007, 14:15:
> Het mag duidelijk zijn, hoop ik, dat al dat oeverloze verbale
> apenrots-gekwebbel van mensen op zich betekenisloos voor
> paarden is - slechts verbale uitingen waarvan ze de betekenis
> geleerd hebben (marker, cue) zijn in deze vorm zinnig.
> Het kan wel zo zijn dat het geheel van lichaamstaal en
> gekwebbel een totaalindruk als cue bij je paard maken (bijv.
> dat jij tevreden of blij bent) maar je kunt het gekwebbel net
> zo goed weg laten.
Tuurlijk, ben ik met je eens. Alles wat dat gekwebbel eventueel doet is mezelf relaxeren, en soms als intermediate
bridge werken.
>Ik meen dat Parelli dát bedoelt (en daar
> gelijk in heeft), niet dat gerichte verbale cues onwenselijk
> zijn of niet kunnen werken (maar daar richt zijn methode zich
> niet op).
Eigenlijk, voor zover ik het begrijp, vindt hij verbale cues dus wel onwenselijk. Omdat ze het de mens makkelijk maken (want natuurlijk kan een paard verbale cues leren begrijpen) en
Parelli wil ons dwingen correcte lichaamstaal te gebruiken. Eens je op het paard zit is dat mogelijk ook wel aangenamer, dat je bv. een galopwisel vraagt met logische gewichtsverplaatsing en niet door aan z'n oor te trekken of 'wissel nu!' te zeggen.
Met vriendelijke groeten,
Nathalie
Warboel
