Geertje schreef op vrijdag 9 november 2007, 19:30:


Ok ik begrijp je motivatie als je het over de 'zachtere' sector heb. ( ik bedoel daar mee niet te bevatten dingen zoals psychiatrie) In de psychatrie is er natuurlijk ook medicatie die getest is op werkzaamheid. Daar heb ik verder geen verstand van en ook niet van die ziektebeelden. zoals schizofrenie of manische depressie. Mensen met deze ziektebeelden zijn echter wel geholpen met werkzame middelen.
Ik heb een lichamelijke afwijking, mijn ogen dus. Oogartsen hebben dit voor mij achter gehouden omdat het progressief is en uiteindelijk is de kans op volkomen blindheid groot. Zij hadden niet de bagage voor een slecht nieuwsgesprek. Toen de diagnose uitendelijk aan mij werd verteld bleek het al bekend te zijn toen ik 13 jaar was!!! Ik was 28 toen ik het eens te horen kreeg. Toen ik steeds minder zag leek het op een fobie, ik durfde niet meer alleen het verkeer in. Ik kreeg steeds vaker te horen 'o wou je me niet zien.' Steeds bijna ongelukken of echt vallen.of tegen iemand of een voorwerp aanlopen.. Ik werd doorgestuurd voor behandeling van pleinvrees. Pas toen ik wist wat er aan de hand was en de diagnose gesteld was kon ik gerichte hulp krijgen, stoklooples, dagelijkse vaardigheden met het gas en koken etc. Mijn trukendoos zat helemaal vol om me te redden in een zienden maatschappij. Placeboos zijn denk ik onmacht van de vaardigheden van een arts en de onmacht om een patient te vertellen dat een arts het ook niet weet en dat misschien psychiatrische hulp of psychologische hulp beter is. Als oogartsen mij wel hun bevindingen hadden durven vertellen had het mij veel ellende gescheeld. Ze durfden gewoon niet te zeggen dat er geen remedie is voor mijn oogziekte. Inmiddels neem ik het ze niet meer kwalijk, maar dat heeft me wel tijd gekost. Ik kon namelijk niet vergelijken met een ander wat 'normaal' zicht is. Ik kreeg altijd te horen blinde kip en heb zelf nooit de link gelegd dat ik echt een blinde kip was. Nu maak ik er grappen om, omdat ik wéét wat ik heb en mijn beperkingen ken. Pleinvrees was het niet, maar dank zij al die psychologen weet ik ook dat ook zij geen oogarts zijn

Es

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:05:


Dank je wel voor je advies en ik ben zeker wel geinteresseerd in die websites.
Flicka doet het niet zo vaak hoor , met haar hoofd naar beneden. Ze heeft het maar een paar keer gedaan tijdens het rijden en dan af en toe tijdens longeren.Ik was gewoon nieuwsgierig of anderen dit gedrag herkennen.
Als we rijden geniet ze volop en vertoont geen tekenen van ongemak of pijn. Integendeel , ze is gek op onze (korte) buitenritten.
Ik laat haar nooit hard werken , juist omdat ze zo jong is. Het is meer stappen dan draven en galoperen. Longeren vond ze wat saaier dus probeer ik zoveel mogelijk afwisseling daarin te verwerken , en ik hou die sessies ook kort.

Couscous deed dit in het begin dat zij bij ons was ook. De vorige eigenaar zei dat dit was om haar rug te strekken.

Wij hebben voor Couscous nooit een bit in huis gehaald alhoewel dit voor de vorige eigenaar niet haalbaar was. Het het hoofdje naar beneden strekken was na een week helemaal voorbij ...? Waarom...?

Maar.... eerlijk gezegd, denk ik toch ook dat jouw paardje nog niet rijp is om bereden te worden. Verknoei het niet...

Marianne

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:05:


Ik heb je homepage bekeken, en werkelijk, dit paard is nog veel en veel te jong om gereden te worden. Ik hoop dat je dit niet als nare kritiek opneemt, het is nou eenmaal zo dat in de 'paardenwereld' het gangbaar is dat paarden zo jong worden ingereden, maar goed is dat niet.

Het kost gewoon teveel geld, om langer te wachten, maar dat is voor je eigen lieve paardje nauwelijks een argument, denk ik. Als je nu langer wacht met rijden, zal ze gezonder uitgroeien, en zullen jullie langer plezier van elkaar hebben.

Isabel

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:20:


Voor mij nog een aanvulling, ook niet als kritiek bedoeld. ( 40 jaar terug begon ik ook met inrijden van drie-jarige paarden hoor )
Zal eerst het linkje geven oud genoeg, dat gaat over de botten.
http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/oudgenoeg.html
Mijn ervaring is ook dat je moet kijken naar het koppie van het paard, wij hebben er eentje waar we echt laat mee zijn begonnen, die was ruim zes, eerder had ze dat echt niet kunnen verwerken. Nu zijn we begonnen met eentje van vierenhhalf, inmiddels is ze met wintervakantie en pakken het volgend voorjaar weer op. Ook zij mag het ven allemaal verwerken.

Es