Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


Vraag 1 : A, Ik heb leren rijden met bit in 1998.
Hoewel ik toen nog niet besefte of het bit in de mond of in de kont moest . Op 6-jarige leeftijd maakt het je echt niet uit of er nu zo'n raar ding in z'n mond zit of niet.
Later ( rond 12 jarige leeftijd bestefte ik wel, een goed bitje is nodig, want anders zou mijn paardje er wel eens vandoor kunnen zijn. )
Dit tot dat ik van mijn paard viel ( Maar dat is weer een ander verhaal natuurlijk.)

Vraag 2 : A, van de ene op de andere dag vroeg Eva aan mij, heb je eens zin om mee te gaan wandelen met de Shet ?
Geen twijfel mogelijk, ik was zo gelukkig dat ik terug op een paard mocht dat het me niet veel deed dat er geen bit in Beer z'n mond zat.
Ik had veel vertrouwen in Eva, Beereke en de andere paarden.
Na die eerste keer rijden, ben ik gaan nadenken over alles en héél veel uitleg van Eva gekregen en bij alle dingen wat ik deed mezelf de 'waarom' vraag gesteld. Dat ik nu absoluut niet meer met een bit zou willen rijden.

Kynshiri schreef op zondag 11 november 2007, 21:06:


Je streeefdoel is neckrope
Maar intussen rijd je met bit?
Hoe bedoel je "het gevoel niet in je vingers"?
Zou dat niet gewoon even oefenen zijn?
Waarom sluit een neckrope beter aan bij jouw rijstijl?
Ik ben daar erg nieuwsgierig naar, want ik begrijp er niks van.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op zondag 11 november 2007, 21:14:

> Dag Gudrun, leuk je hier te zien.

Piablo was 4 bij het inrijden, daarna ongeval en een half jaar stil, daarna opnieuw begonnen. Nog jong, inderdaad, hij is nu 5 en een half en ik zie toch een rijper paard, ook mentaal.
Voor diegenen die me niet kennen: ik weeg amper 50 kg en heb meestal maar 15 tot 20 minuten op hem gezeten per keer.
En ja, Piet, ik herinner het me, en ik sta nog altijd niet onverdeeld positief tegenover de manier van westernbitloos rijden van de meeste mensen. Ik vind ook voor een recreatiepaard correct gymnastiseren heel erg belangrijk. En wat dat betreft zie ik het anders dan de meeste westernruiters.

Knip...


Ik had geen les van Eddy, ik heb met hem gemaild en zijn mening gevraagd en ben met Piablo gratis naar hem toe mogen komen voor advies. We zaten in zo'n grote mate op de zelfde lijn dat ik zelf verder kon.

En dan de interessantste vraag: hoofdhouding met clickeren .
Het was mij NIET om die hoofdhouding te doen, maar om het nageven, het loslaten van hoofd-hals-rug met behoud van energie vanuit de achterhand.
Heb ik inderdaad geprobeerd, eerst vanuit het "mooi", op de grond en onder het zadel, maar dan kreeg ik een houding zonder het gevoel er achter. Ik was niet in staat om Piablo duidelijk te maken wat ik precies bedoelde.
Het eerste nageven/aanleuning/verbinding nemen met het bit daarentegen kon ik wel onmiddellijk bridgen en eens hij dat had ging het vlot. Toen was het "alleen nog maar" duur opbouwen tot zijn lichaam in zoverre getraind was dat hij het leuker begon te vinden om goed te lopen (en het achterhandgebruik ook kon behouden zonde rdie aanleuning vooraan!!!) en hij rechter werd. Daarna met sidepull reden we zo weg.
De houding kan je inderdaad aanleren, het echte juiste lichamelijke bewegen met een paard wat het nog niet kan/snapt is veel moeilijker. Ik ben vb ook niet weg van sommige foto's van Alexandra Kurland waarbij het paard "verzameld" loopt.

Monique Meijer schreef op vrijdag 9 november 2007, 11:45:


Hi Monique, ik probeer alle berichten te blijven volgen. Valt niet mee als je geen stroom hebt en steeds een zware dieselgenerator moet opstarten ) Toch ben ik blij dat ik zo af en toe on line ben en dit leuke bericht van jou lees!
Dat is goed nieuws zeg! Jullie hebben al zoveel overwonnen..... en dit lijkt heel erg de goede kant op te gaan! Ik ben blij voor jou en Indy!

Ja hoor, het bevalt prima. Vandaag zowaar een Lusitano-dame bekapt )
Hihi.... Ben aan Catcher en Chaser nog niet toegekomen, maar wel deze zielepoot.
Hoort eigelijk op HN thuis maar ach....
Zelfde verhaal als Chaser. Een ijzer verleden. Klemvoeten, bar slechte stralen, brokkelonia overal en veels te lange tonen. Hoefwand van 1 cm te lang. Steunsels, zowat 1 cm hoog, die ook nog in de stralen liepen, poeh.....
Brrrr..... Ook nog een heel angstig paard wat het niet op vreemden heeft.
Lijkt heel erg op mijn Chaser.

En ik heb nog nooit zo'n ernstig geval gedaan... maar ja: geen hoefsmid te bekennen.
Dus wat doe je? Eerlijk gezegd verbaasde het mij dat dit paard nog redelijk normaal liep.
Achterbenen geeft ze niet, zeker niet aan een vreemde.
Beetje clickeren gedaan, beetje gemoooooooid..... en zelfs een Lusitano begrijpt dit!
Ben er wel een poos mee bezig geweest en nog niet helemaal tevreden over het werk. Maar de merrie staat er een stuk beter bij.
De eigenaresse is een Duitse en geleidelijk aan raken we bevriend. Ze wil graag leren en denkt dat ze dit zelf ook wel kan.
Nou, met z'n 2-jen komen we een heel eind toch?
Als zij nu haar paarden leert om netjes voetjes te geven.... zal ik haar bekappen leren.
En mooooooien )

Buiten deze Lusitaanse schimmeldame heeft ze een nu nog donkere schimmelzoon, hij is 3,5 jaar en hengst. Maar heel aanhankelijk en lief.
Dan nog een 3,5 jarige haflingerruin.
En.... en die is leuk!! Een spierwit ezeltje. Merrietje wat luistert (of niet!) naar Emma. Een scheetje, maar superondeugend. En Emma loopt gewoon 'ergens' los....
Komt tegen voertijd vanzelf weer opdraven. Ik zag mooie hoefjes. Ben benieuwd naar de onderkant van zo'n ezelvoetje )

En zo gaan de dagen voorbij. Vooral kennismaken met mensen en dieren.
Rondrijden op zoek naar artikelen die we nodig hebben, genieten van het prachtige weer en de natuur. Binnendoor route's zoeken naar het strand. Zodat Chaser niet alleen maar over keien hoeft. Gelukkig een paar prachtige zandroute's gevonden.
Oh, dit gaat helemaal lukken hoor!

)

Groetjes,

Wil