Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


Na lang zeuren mocht ik dan eindelijk op paardrijles, 1981. In eerste instantie mocht het niet van mijn ouders, ze vonden de sfeer op die manege vreselijk.
Na een tijdje ben ik helemaal gekapt met paardrijden, als ik zo met paarden om moest gaan, dan liever helemaal niet. Ze hadden gelijk, mijn ouders.

Pas 10 jaar geleden weer begonnen, met de nh als voornemen. Heb me een ongeluk gezocht naar plekken waar ik dat kon leren, en kwam toen toch op verkeerde plekken terecht, maar nu wist ik in ieder geval dat het toch anders moest kunnen. Alleen wist ik nog niet hoe....
groetjes weer.

Saskia Dockrill schreef op maandag 12 november 2007, 1:31:


Hallo.

Leuk zulke vragen dan besef je even weer wat je allemaal gedaan hebt..

Ik heb op 5 jarige leeftijd(1981) leren rijden met bit op een manege. Had zelf ook een shet en daar deed ik de gekste dingen mee. Maar ik kon ook makkelijk buitenritten maken met halster en zonder zadel. ook later toen ik een pony kreeg. Ze stonden ´zomers buiten ´s winters binnen. Mijn shet stond wel altijd buiten tot dat de dieren bescherming op de stoep stond want het ijselde zo en de shet zat onder het ijs. Ze moest naar binnen ((leuk hoor Dierenbescherming) Binnen ging ze natuurlijk "smelten en werdt kletsnat" Maar goed ze heeft het overleefd.

TOen ik later grotere paarden kreeg deed ik mee met de meenigte en met alle martelwerktuigen erbij. Scherpe bitten slof ijzers scheren.enz...
Ik ergerede me wel altijd aan de kosten dat het met zich meebracht..
Ik heb mijn man leren kennen en we zijn naar Duitsland verhuisd voor wat grond en stallen.. Het eerste waren de stallen klaar!!!!! Nu hebben we er spijt van ze te hebben gebouwd...

We zijn eigenlijk op de site van paardnatuurlijk gekomen omdat we 2 chronisch zieke kinderen hebben en vaak naar het ziekenhuis moeten voor een paar week of dagen..Ik wilde de paarden niet kwijt en zocht naar een oplossing om ze zo makkelijk mogelijk te houden zodat als we weg waren dat iemand anders ze gemakkelijk kon voeren.

Mijn man was gelijk enthousiast. Hij vond het logisch. Ik was wat skeptisch.. we hebben uren gelezen en zijn het gaan proberen.
Het ging super.. De paardjes staan in de wei zonder deken en kunnen zelf naar binnen om te drinken en het hooi ligt boven de stal zodat als er iemand moet voeren diegene alleen maar naar boven hoeft en een paar balen naar beneden hoeft te gooien.. Een leek kan de was doen..Ik vraag wel even de buurman om ze dagelijks te tellen en een vriendin met paardenverstand om te kijken of alles nog normaal loopt.
Zo´n 2 jaar geleden is mijn merrie ingereden en heeft een jaar verder niets gedaan want ze was drachtig en afgelopen voorjaar ben ik er weer met een touwhalster opgestapt. en nu rijden we zo heerlijke buitenritten. Mijn man rijd dus ook met touwhalster. Hij heeft wel met bit leren rijden 5 jaar geleden maar het maakte hem helemaal niets uit.
We hebben ook nog een A welsh die voor de kar loopt maar nog niet bitloos. Ik vindt dit een beetje enger want mijn kinderen zitten dan ook op de kar. ;Maar het streven ernaar is er...en zal ook wel lukken.

Zo nu weten jullie ook een beetje wie ik ben. Wel handig zo´n topic..

groetjes Heidy

quintus schreef op zondag 11 november 2007, 18:49:


Hallo..

Ik weet niet of iemand van jullie het wel es geprobeerd hebben maar ik heb hier een paard wat bibberde. Maar kwam erachter dat ie niet genoeg hooi mocht eten van de anderen.. Ze krijg nu meer hooi en op een andere plek en het bibberen is voorbij. Ik heb hier ook gelezen dat hooi eten paarden warm houd. En dat er wel een winter overheen gaat dat een paard probleemloos buiten kan blijven. Ze moeten er aan wennen!!!!

Caatje schreef op donderdag 25 oktober 2007, 11:37:


Wederom een kleine "up-date". Afgelopen vrijdagmiddag heb ik haar voor het eerst een paar uur bij de anderen in gezet, ze werd zo gek als een deur, scheurde de wei rond al bokkend en pirouetten draaiend, hield m'n hart vast, dacht: die verliest of haar Boa, of ze is dadelijk compleet mank. Nou, geen van beiden dus. Ze doet het wonderbaarlijk goed. Zaterdag weer de hele dag bij de anderen in en gisternacht voor het eerst niet meer apart gestaan. Nou droeg ze al een tijdje snachts een hoefzak, om haar zool méér te stimuleren maar vannacht was ze 'm dus kwijtgeraakt. Met schrik heb ik haar voet opgetild om naar de schade te kijken, nou niks dus, het klinkt allemaal alweer bikkelhard maar is natuurlijk nog véél te dun om echte bescherming te kunnen bieden. Moet nu eerst die hoefzak repareren, ze loopt nu ff met de Boa aan, zal straks ook wat foto's plaatsen van de eerste bakapping. Die hoefsmid zal zich wel afvragen waarom ik hem iet terug heb laten komen, was ie wel gekomen dan stond ze nu op ijzers met siliconen ertussen en een plaat .Ja ja, nou gewoon vertrouwen in de helende krachten van de natuur!

heidy smid schreef:

Er gaat over het algemeen een heel jaar van vachtwisseling (seizoenen) aan vooraf eer een paard voldoende 'afgehard' is ja, maar sommige paarden hebben er toch langer voor nodig, dat zie ik bij een aantal van mijn eigen paarden. Waar de koudbloeden (Haflinger, Fjorden, Ijslander) 'vanzelf'gaan en ik me niet druk hoef te maken moeten we de warm-/volbloedigen die een stalverleden hebben meer in de gaten houden. Mijn eigen Arabier heeft er jááren voor nodig gehad, net als Opal van Isabel, maar inmiddels is ze winterhard. Bij Holly (Quarter) lijkt het ook (met moeite) de goede kant op te gaan nu, die is al 4 jaar hier en e i n d e l i j k zit er schot in die wintervacht.

Wat inderdaad ook van belang is, is de plek in de groep. Nieuwe paarden mogen niet overal zomaar mee-eten en de beschutte plekken hebben, die zijn voor de hogeren in rangorde. Altijd één voerplek meer dan er paarden zijn wil daarbij wel helpen. Dat is ook de reden dat zo'n nieuw paard de eerste winter een deken op krijgt, tóch even wat beschutting.
Bovendien vallen nieuwe paarden vaak wat af totdat hun plaatsje in de groep duidelijk is, het warmhouden kost hen dan veel energie.

Groet, Pien

hoi Nathalie,

Ik volg altijd met heel veel plezier je posten op dit forum.
Ik ben zelf ook een fervent Parelli-mens (oei,oei, een wat een statement)
en vind het soms jammer dat mensen hun oordeel over de methode vormen op basis van achterhaalde of onvoldoende informatie.
Jij laat in je antwoorden, je foto's en filmpes zien waar Parelli in wezen over gaat: love, language and leadership, in equal dosis!
Keep up the good work!

Nils Vellinga schreef op zondag 11 november 2007, 19:56:


Klopt
Jolien heeft het ook mogen ondervinden met Queenie, maar geheel onverwachts
Ze was net aan het flink pertrol (galop) aan het geven met Queenie op een buitenrit toen een van de teugels loskwam en ze dus nog eentje in haar hand had. Jolien gaf dezelfde hulpen om te stoppen maar dan met een teugel. Queenie stopte net zo snel als anders, stond stil, wij konden de teugel weer vastmaken en Jolien zette haar galopje verder.

Piet schreef op zondag 11 november 2007, 21:34:


ja ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen, maar ik heb de indruk dat ik mijn hulpen veel correcter geef of dat ze veel exacter toekomen bij mijn paard met een bitje dan met een bitloos hoofdstel. Daarom wil ik liever op deze manier door oefenen tot het gehele hoofdstel overbodig wordt.
Ik heb nochtans echt wel een hele tijd bitloos gereden hoor. Mijn d-pony heb ik zelfs eerst bitloos opgeleerd, maar ik ben daar achteraf dan toch op teruggekomen en ik vind dat ze nu beter loopt eerlijk gezegd... Ze was vroeger nooit licht in de hand en liep heel erg op de voorhand. Met 2 vingertjes met een bitje rijden leek mij dan een betere keuze dan veel te vaak druk op de neus te moeten zetten omdat ze der maar op los bleef beuken.

Ik rij trouwens zo dat wanneer ze zichzelf ook maar enigzins begint te dragen, ze geen teugeldruk voelt. Wendingen rijden (of zijgangen ed.) doe ik door de teugel tegen de hals aan te leggen. Mijn handbewegingen zijn dezelfde als hoe je ze zou doen met een neckrope en overgangen enz gebeuren op mn zit. Het hoofdstel dient dus gewoon om haar weer even op 4 benen te helpen als ze de balans kwijt is en dat voel ik dus veel beter aan met een bit dan met een bitloze optoming... Fingerspitsengefül (of hoe schrijf je dat?)...

Moeilijk uit te leggen... en heel persoonlijk denk ik... Ik heb nochtans van kind af veel zonder zadel en gewoon met een halstertje rondgecrossed met mijn pony (die pony kan inderdaad nog steeds bitloos gereden worden zonder enig probleem), maar bij mijn grote pony wil het 'echte werk' (en dan heb ik het gewoon over zichzelf dragen) me gewoon niet lukken zonder een bitje...