Piet schreef :
> Je hebt een kudde paarden, praktisch aan huis. Je
> kunt elke dag bij hem zijn, hoeft van zijn puberen geen
> dag te missen. Zijn paardenhoofd wordt getraind door de
> "niet nodig" Het is een kans die je nu kunt grijpen. Doe
> dingen met dat paard die je nog niet eerder gedaan hebt,
> ook voor jezelf als trainer.
> Mis niks!
Je hebt het over puberen en dat is ook echt iets waar we doorheen moeten gaan. Zoals je weet werd Spirit afgelopen voorjaar echt bijna in één klap hengst, van de ene op de andere dag zag je de verandering. Had natuurlijk alles te maken met de allemaal tegelijk hengstig wordende dames. Wij moesten toen echt even omschakelen met hem en rekening met situaties gaan houden. Vanaf die dag kon je met een merrie niet meer door de wei waar Spirit liep te grazen (zoals we dat twee jaar wel gekund hebben), dus als je dan ging wandelen of uit rijden moesten we eerste de Spiritgroep achter een draadje zetten waarachter hij dan weer blij gekropen kwam omdat ie toch altijd méé mocht....
Nu ineens was het vrijblijvende ervanaf, iedereen hier moest daar aan wennen.
Toen opeens kon je met hem ook niet meer zomaar achter een merrie aan wandelen want hij heeft een fase gehad (meer is het niet, tis echt maar een fase waar je dan ook weer doorheen moet) dat hij op merries probeerde te springen als er een voor hem liep. Inmiddels is dat weer voorbij en heeft ie in de gaten dat ie dat niet moet proberen, maar het was wel wennen, vooruit denken en bliksemsnel reageren. Overigens, Piet, heb ik Spirit in die tijd flink moeten corrigeren hoor
Negeren had nul zin bij een jonge viriele hengst....
Toen kreeg hij een steigerperiode, ging hij wat lopen steigeren om te zien of dat indruk maakte, op mij, op de dames, nou, gaap, pffff....dat was het ook niet ('doe nou maar gewoon ,Spirit, je maakt helemaal geen indruk'). Vervolgens zag je hem een aantal keren proberen zijn trucendoos open te trekken en vanalles te verzinnen, meestal waren dat bliksemsnelle bewegingen en omdraai acties of ontploffen als een duveltje uit een doosje, maar dat had ook niet veel effect, toen is-ie maar weer "gewoon" gaan doen.... Daarin hebben we overigens wel veel kunnen doen met ongewenst gedrag negeren, gewoon doen alsof niks indruk maakt. En het maakte ook allemaal weinig indruk. Een groot 'voordeel' hierbij is dat Spirit maar een onderdeurtje is (grr, nog steeds 1.38 m hoor) , hoewel, als zo'n hengst op z'n achterbenen staat dan is hij toch wel al érrug groot....)
Gisteren had-ie weer iets nieuws bedacht toen we hem naar een veraf gelegen weide brachten: We lopen altijd met twee paarden tegelijk (hij standaard met BD omdat zij hem op z'n nummer zet achter mijn rug, ik doe dan net alsof ik niks gezien heb)
en hij begon de hele tijd heel uitdagend op haar te springen, loop je daar door het dorp met een jumpende hengst in je handen, verkeer, tractors, school met schreeuwende kindertjes enzo. Allemaal geen probleem, ik kan daar direct op reageren, ik zie het als een jeugdige overmoed en een beetje losgeslagenheid na dágenlang in de paddock te hebben moeten staan met dat slechte weer, maar wat ik me er wel bij bedacht: In de opfok wordt zoiets niet gecorrigeerd en krijgen zo'n jonge paarden alle ruimte van de hele wereld om dit soort gedrag te ontwikkelen. Niemand die hen corrigeert, behalve de paarden onderling. Het is nog maar niet bewezen dat zo'n paard in mensenhanden gelijk braaf is, die zal dan echt de strijd wel aangaan na zoveel vrijheid.
Ik maak handig gebruik van de andere paarden bij het opvoeden van Spirit, maar er zijn dingen die ikzelf met hem moet 'regelen' zeg maar, want ik ben geen paard, ik ben een mens en dus heb ik weer iets strengere regeltjes.
Groet, Pien
Warboel
