Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 8:15:
> Frans Veldman schreef op maandag, 23 augustus 2004, 22:08:
>> Bedenk ook eens WAAROM een paard kan zweten. De meeste dieren
>> kunnen dit bijvoorbeeld niet. Katten niet, honden niet, maar

> aub !!
>
> Groeten,
> Ingrid
Nou vooruit dan maar

Maar niet graag want ik weet niet van degelijk onderzoek dat het hele veld van mogelijkheden afdekt. Wél weet ik dat over de afgelopen 20 jaar nogal wat ijscoos niet zo oud geworden zijn omdat de eigenaren ze na de rit bezweet zonder verder naar om te kijken in de wei dumpten - daar kan ik als het moet ook nog wel een no-nonsense-getuige bij oproepen.
Citaat PN: "Alle onderdelen van het natuurlijk houden van paarden werken nauw met elkaar samen. Je krijgt de beste resultaten als je zowel de huisvesting als de voeding zo natuurlijk mogelijk houdt." In zekere zin is de ijslandersubcultuur het "NH" in dit opzicht ver vooruit geweest. Al lang voordat NH ook maar uitgevonden was werd er al gedreigd met boeten en inbeslagname door de dierenbescherming omdat we die arme beesten in de winter zomaar buiten lieten, en ook nog zonder dekje!
Het probleem zit denk ik in het gebruik en daaruit voortkomende niet natuurlijke actie; en dat geeft Ingrid meen ik ook al wel aan, dat je een doorbezwete ijsco (cq. Shet?) nog in een week niet weer droog krijgt! Als ik niet zo van die lieve ponies hield zou ik zeggen: probeer het zelf...
Vanuit die praktijkwetenschap heb ik Frans (citaat: "Onze paarden gaan dus bezweet en wel, hup, de wei op!") ook al eerder gezegd dat ik de veralgemeniserende stellingname wat kort door de bocht vind; ik zou er zelf niet graag de verantwoording voor nemen.
Het probleem heeft misschien ook wat te maken met verschillen in herkomst. Wellicht is het makkelijker acclimatiseren voor een zuidelijk ras dan voor een noordelijk. In dat geval zou ik ook niet durven generaliseren.
Maar wat dan wel? Want Frans is nou ook weer niet helemaal debiel, en ik deel zijn mening grotendeels wel als het om dekentjes gaat....
Van onderzoek waar ik wat aan heb weet ik dus niet, dus kan ik alleen mijn praktijkervaring toevoegen (want mijn ijsco leeft nog): Na een langeafstandrit op snelheid (richtlijn: 40km/2,5uur crosscountry) mag je verwachten allebei bezweet door de finish te komen. Als laatste startnummer kwamen we dan als eerste finisher aan, maar had dus wel de REST VAN DE DAG nodig om Draupnir af te stappen, rollen, stappen, stukkie grazen, drafje, stappen, rollen, etc. !!! Pas voor de trailer deed ik hem voor de reis zijn jas aan, maar die ging er thuis dan weer meteen af. Wij waren (toendertijd) wel degelijk beide in conditie om dit soort dingen te kunnen - het zou me een jaar trainingsopbouw kosten opnieuw zover te komen.
Mijn conclusie uit het hele verhaal is eigenlijk dat als je een onnatuurlijke prestatie van je paard vraagt, je dan ook zorg moet dragen voor het samen afbouwen daarvan. Dat wordt nmm erg vaak vergeten.
Groeten, Egon.