ik denk dan vooral dat het op bokt alsmaar meer kwakzalverij mensen zijn die dit vooral doen.
Het kan altijd dat er mensen zijn die dit wel goed en juist kunnen doen, maar dit wordt denk ik dan ik het negatieve daglicht gebracht door de mensen die het niet kunnen. zelf heb ik er geen enkele ervaring met.

charlot van r schreef op zondag 25 november 2007, 19:55:


Als de vraag hoog genoeg is verschijnt er vanzelf een markt...

Mijn paard is herstellende van een peesblessure, en ik moet zeggen het gaat nu goed. Maar ik héb wat maanden gestapt (op het harde met een niet verkeersmak paard....) en langzaam de draf opgebouwd. Pas toen een wakkere da een echo maakte wisten we wat er gaande was, en ik ben blij dat ik hem heb laten komen. Ook nu ze door diepe blub moet om bij haar wei te komen (waar ik de blub heb afgezet omdat ik niet het risico wil lopen haar pees weer te overbelasten met die zuigende smurrie) doe ik meteen een stapje terug en draven we bijna niet. De angst voor een chronische blessure zit er diep in bij mij en ze is nog maar 7.... Bij mij waren de geluiden van de diverse da's ook verwarrend, mijn 1e da schreef stalrust voor (en daar moest ik elke zoveel weken maar aankomen met haar, elke x een verdoofd paard mee terug nemen in de trailer van een ander... not), maar de F16 die eruit kwam kon niet rustig doen die werdt helemaal gek. Verdoven dan maar. Vond ik ook niets, ik mocht maar een kwartier stappen en stond nog heel lang met een verdoofd paard en zo wie zo dat verdoven is niet mijn ding. Van de 2e da die met de echo kwam en meteen wist te vertellen wat het was mocht ze naar buiten op een afgezet stukje wei en per dag werdt ze rustiger, verkeersmakker en kon ik erop om de pees in beweging te blijven houden. Nu zijn we 9 maanden verder... Ik hoop dat het bij jou allemaal mee blijkt te vallen!!

van lennep schreef op zondag 25 november 2007, 16:48:

Ik heb ene Esther een mail teruggestuurd, weet alleen niet welke Esther dat is?!!!

Piet schreef op zondag 25 november 2007, 18:12:


Ok, ook ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in... maar ik kan dan toch ook niet zwijgen.

Na de zwangerschap van mijn tweede dochter ben ik allergische geworden voor van alles en nog wat. In het begin, gewoon een panische periode. Contactallergieën, fotosensitief, insectenbeten, voeding, en het aller, allerslechtse: medicijnen en stel je de tandarts eens voor...!

Gelukkig, mijn overactief afweersysteem heeft als meevaller, dat ik eigenlijk nooit ziek wordt, dat ik op mijn werk de enige ben die nooit verlet.

Maar... ik ben dus ook bijna volledig overgestapt op homeopathie en wanneer ik medicijnen moet nemen, laat ik die PENDELEN, jawel, door mijn ostheopaat, die mij vrijwel altijd terug in orde krijgt zonder vieze smeersels of weet ik veel wat. De vader van die ostheopaat is trouwens een heel nuchtere apotheker.

En tijdens dat pendelen krijg ik ook wel eens de slappe lach, maar dat kan mij niet bommen, en de ostheopaat ook niet.

Inmiddels ben ik 13 jaar verder, zonder ongelukken...

En wat met mijn oudste dochter, die vroeger, wanneer de telefoon ging, alleen kwam aangelopen wanneer haar boezemvriendin belde?

Ik zal ook nooit naar waarzeggers lopen of zo maar, om gewoon alles te ontkennen wat je niet zomaar begrijpt...?

Marianne

Caatje schreef op zondag 25 november 2007, 20:05:


Hihi , ik ben op mijn werk , en kan het dus niet checken.
Ik weet ook niet uit mijn hoofd met welk account ik het mailtje gestuurd heb...
Ik kijk het vannacht wel even na , oke?!

Gr Esther [ van lennep]

Cedric Coucke schreef op zaterdag 24 november 2007, 6:52:


Indian bosal kan je heel makkelijk zelf maken. 2 touwtjes die ruim om de neus passen, oogje aan de ene kant en ring aan de andere. oogje door de ring halen en teugel eraan maken. De ringen kan je aan een bakstuk hangen voor de juiste plek, touwtje van de andere lus gaat ook door het bakstuk.

Neem wel lichte teugels, anders komt er te snel druk op de optoming en dus ruis in je signalen.

Voorbeeld foto: (in mijn beschrijving zijn de oogjes en de ringen omgewisseld om een betere release te krijgen).

Caatje schreef op zondag 25 november 2007, 20:05:


Mij niet hoor, ik denk Esther van Lennep.

Frans Veldman schreef op zondag 25 november 2007, 19:47:


Ben ik het helemaal mee eens.
Ik denk dat je werkt met een aantal uitgangspunten, die pas je toe daar waar het kan. Kan het in bepaalde gevallen niet, dan wijk je er van af.
Maar om het in vaste hoeken en op basis van gemiddeldes te gaan doen, doet in mijn optiek geen recht aan de hoef die afwijkt van de standaard.

Diaan schreef op zondag 25 november 2007, 20:01:


Dank je wel voor het doormailen van die da die aan huis echo's en foto's kan komen maken.
Tot nu toe gaat het goed.
Stap elke dag een half uur tot max. een uur met haar. Soms laat ik ze draven aan de longe,(meelopend om flauwe bochten te kunnen laten maken) als het een paar dagen droog is tenminste, zodat het niet meer glad is (voordeel van zandgrond = snel droog)
Vind van haar dat ze beter en beter wordt, in totaal opzicht. Ze oogt gelukkiger, tevredener, rustiger...
Ben haar een andere muesli aan het geven, één voor senioren (strucomix).
Ze verteert het veel beter, haar mest is vaster, echte mestballen nu. Was al lang een gevecht, ze verteerde blijkbaar niet zo goed. Niet gras, niet hooi, zeker geen voordroog. Moest ze zemelen geven om vastere mest te bekomen, nu nog wel maar minder, veel minder. Geef ook olie. Ze glanst, wordt terug wat 'voller' voor zover dat kan bij haar
Buiten op wandel, vlot op de heenweg, vrolijk trippelend op de terugweg....
Durf er nog niet op te gaan zitten, langzaam aan maar.
Kans op teleurstellingen uitstellen en verkleinen...
geen probleem, zolang ze maar weer goed komt.
Komende week heb ik wel minder tijd door uurrrooster op t werk, zal ze minder kunnen laten stappen, om de dag maar. Zal niet zo erg zijn, hoop ik.
Fijn, Diaan, dat je paardje helemaal terug ok is, 9 maanden is lang he, denk dat je gek wordt van de zorgen of het wel allemaal weer goed komt; pff.

tambayo schreef op zondag 25 november 2007, 20:15:


Dit is toch wel een speciale bosal...! Een soepele. Normaal is een bosal hard, niet veranderlijk van vorm.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 25 november 2007, 20:22:


Wordt nu zo dat paardenhoofd niet helemaal ingesnoerd?
Misschien is het een fantastisch ding maar ik niet helemaal overtuigd.
Het is in ieder geval geen Indian bosal.

Marianne

Piet schreef op zondag 25 november 2007, 18:12:



Het is voor mij niet zwart-wit, arabesk haar spel is schitterend om aan te tonen hoe er geflest kan worden. Aan de andere kant is voor mij alles mogelijk, "ik weet het niet totdat ik het wel weet". Geloven en niet geloven zijn immers beide geloven. En "ik weet het niet, en alles is mogelijk", is een open mind. Weten, zoals bij Piet kan óók een open mind zijn. Die paar voorvallen waarin hij Weet, is zekerheid al het andere blijft "ik weet het niet. Niet geloven ... oei dat is hardnekkiger zoeken naar een open mind. Dan val je immers al snel terug op "ik weet het niet".

Michiel