Piet schreef op dinsdag 4 december 2007, 9:53:


Holapola! Als jij er bent hoef ik niet uit mijn schulp te komen en kan jij kritisch zijn voor twee. Of drie of vier...

Wie komt er nog? Wie zit er in de buurt? Als zelfs de Ollanders helemaal tot in Belgie komen, kan afstand geen excuus zijn hé?
Eva, Jolien, Charlot? Hint hint

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 10:27:


Voor eens en voor altijd:
Over Ollanders gesproken, je voorouders hebben net in het verkeerde stukje Oostvlaanderen gewoond.

Het was het vroegere gebied van de Menapiërs, wier territorium toentertijd nog gelegen was aan de Noordzee. Het gebied tussen Schelde en Dender behoorde echter tot het land der Nerviërs. De Nerviërs woonden tussen de Schelde en de Dijle.

Bij de verdeling van het Frankische rijk in de 9de eeuw kwam het gebied ten westen van de Schelde aan West-Francië, terwijl de gouw Brabant, ten oosten van de Schelde, Lotharingisch werd. Na de verdeling van Lotharingen kwam de volledige gouw Brabant aan Oost-Francië. Pas in de 11de eeuw veroverde de graaf van Vlaanderen het land tussen Schelde en Dender. Zo ontstond Rijks-Vlaanderen.

In 1795 werd, na de verovering door Frankrijk, het departement van de Schelde gevormd. Dit vormde de basis voor de huidige provincie, waarvan echter Zeeuws-Vlaanderen, dat ook tot dit departement behoorde, na de Franse tijd weer werd afgescheiden en toegevoegd aan de Nederlandse provincie Zeeland.



Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op dinsdag 4 december 2007, 10:23:

.. Dat clickeren niet de enige allesoplossende methode
Alleen kan geen enkele beweging precieser zijn dan mijn stem en mis je de kracht van het ernaar toe willen werken omdat er een beloning wacht.

Hier ben ik het toch echt niet mee eens Piet!! Er is, mijns inziens, geen preciesere taal dan lichaamstaal!! Wat ik me nou ook afvroeg, jij komt vast wel in aanraking met andere paarden, wàt doe je als een vreemd paard, jou onderste boven wil lopen omdat hij jou niet ziet als leider? Klikker je hem dan de juiste richting in? Lukt dat 123? Paarden die hebben geleerd op lichaamstaal te reageren (hun eigen taal) stappen meteen aan de kant wanneer jezelf de goede taal spreekt. Ik denk dat ik bij de paarden van bv Pien, of Eddy, of Frans en Ilona, totaal geen problemen heb, omdat zij mijn taal begrijpen en hun die van mij. Omgekeerd idem, mijn paarden reageren op die universele, lichaamstaal. Maar kom ik in de buurt van clikkerpaarden, hoe moet ik die van mijn leiderschap overtuigen zonder eerst uren, dagen, weken de tijd te hebben met klikkeren?? En het verhaal van die grote merrie met haar hoefproblemen,duikt elke keer weer in mijn gedachten op, waarom is dat niet gelukt met klikkeren??????????Zou het, met een andere methode, wél gelukt zijn? Niet te achtehalen natuurlijk, maar dit waren zo een paar dingen die in me op kwamen. En nou naar buiten, de zon schijnt zowaar!!

Nick Altena schreef op maandag 3 december 2007, 23:43:


Tjonge Nick, Friesland van de vorige eeuw. Dit advies heb ik nog nooit gehoord, wel je kind nachten lang laten huilen en als het nodig is een gaas over het bedje binden dat het er niet uitkan. En geloof me de ouders die dit nachten lang laten huilen moeten toepassen bij hun kind schat ik op de helft, zeker 1 op de 3. Dat geeft toch al wel iets aan hé.

Voor jouw rustig kunnen slapen daar bestaan prima oplossingen voor.
Een baby kun je op een aankleedkussen leggen, dat is een mooi hol kussen met opstaande randen voor de ouders. Een ouder kind wat een woelwater is, krijgt na het inslapen een opgerolde deken naast zich, de rol zo dik als nodig is om de ouder rustig te laten slapen. Als jij dan aan de buitenzijde ligt en je kind naast je vrouw ook aan de buitenzijde, dan is er geen verschil voor jou. Of je moet wakker worden van de bostvoeding, ja dan kun je altijd nog kiezen om op de kinderkamer appart te gaan slapen. Het kind gaat voor in dat geval. Omgedraait komt ook wel voor in extreme gevallen, dat ouders om de beurd appart gaan slapen. Slaaptekort komt véél vaker voor in ieder geval bij ouder die hun kind in appart kamertje hebben liggen. Als het kind rustig en tevreden slaapt, doen de ouders dat meestal ook.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets vooral goed voor voetjes in de groei.

Caatje schreef op dinsdag 4 december 2007, 11:05:


Het gaat nu om heel precies gedrag te markeren, niet om tegen je paard te zeggen ga eens opzij he?
Wij mensen zijn het zoogdier met de zwakst ontwikkelde lichaamstaal. We flodderen maar wat aan. Omdat we het niet echt nodig hebben, omdat we dingen zeggen. Bij ons is lichaamstaal slechts ondersteunend.
Als ik mijn paard leer dat yes is wat ie moet horen dan komt dat in ieder geval altijd duidelijk en precies bij een paard over.
Daarbovenop: probeer nu eens wat wat sneller werkt je hand optillen of de Ka van Caatje zeggen. Bovendien hoeft je lichaamstaal niet altijd zichtbaar te zijn voor je paard als je in een hoek staat waar hij je niet ziet, of van je afdraait.

Het verhaal van die grote merrie is uiteindelijk wel gelukt. Ik vertrouwde te weinig op het systeem , heb me laten beinvloeden door bepaalde meningen van hier, van mensen die het kunnen weten om zelf nog langer vol te houden. vergeet niet dat ik de eerste was die alle vier haar voeten kon vragen he? dat de eigenaar daarbij stond te gapen met ogen als theeschoteltjes.
Gelukkig heb ik daar getuigen bij: Cedric, Eva, Jolien waren erbij.
Het paard is een paar weken na ons laatste bezoek bekapt, met een lichte verdoving, maar zonder nog degene die aan de achterhoeven kwam naar het leven te staan. terwijl ze voordien , afijn als je het gevolgd hebt weet je wat er voordien allemaal gebeurd is.

Nu het paard wat me ondersteboven wil lopen Mooi voorbeeld weer de jonge Shire hengst die z'n baas met opengesperde mond de paddock uitjoeg. Die er dan ook niet meer bij dorst.
Alleen al door hem voor zijn veiligheid van achter de lijn , of planken waren het geloof ik, het clikkeren aan te leren, veranderde de eigenaar van een minderwaardige klojo die je weg moest jagen in een zeer interessant persoon waar je respectvol mee om moest gaan. Want hij maakte alles wel heel interessant. Zijn baas sloeg niet meer, hij vocht niet meer, hij gaf hem lekkers als hij hem yes kon laten zeggen.
Zoals ik zei, een hele korte tijd later kreeg ik foto's dat ze samen in de paddock lagen. Staan hier ergens in een album.
en zo heb ik, niet veel zo spectaculair als deze, maar toch vele voorbeelden van hoe mens en paard leren samen te werken. Zelfs 'gevaarlijke' paarden.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Elzaliene Proost schreef op maandag 3 december 2007, 17:22:


Ja ik heb weer een ander paardje!

Mike doet het zo goed bij De Poedertoren dat ik mij daar sneller bij heb kunnen neerleggen dan ik had verwacht! En na alles goed overdacht te hebben, met als conclusie dat Mike als klophengst in combi met mijn niet geheel sprankelende gezondheid gewoon te veel voor mij was, ondanks zijn verder goudeerlijk karakter, ben ik toch weer rustig op zoek gegaan naar een waardige opvolg(st)er van Mike

Nou en het is een merrie geworden: Peppermint, een ongeveer 4,5 jarige Quarter merrie! De leeftijd klopt wel zo'n beetje want die is door de keurende arts én de tandarts die ik heb laten komen ingeschat. Ze heeft geen papier namelijk. Okee, dat maakt haar verleden zachtgezegd nogal wazig, maar bij Mike zat wel een officieel Engels stamboekpapier, waarop hij als 'gelding' stond vermeld! En ik kocht hem indertijd dus ook als ruin. Nou we weten wat daaaar nou niet geheel aan klopte niet? Dus papieren zeggen mij sindsdien ook niet alles meer!!!
Peppermint is een lieve merrie met het echte QH karakter wat ik zo fijn vind.
Heb jaren geleden Western gereden op Quarters...

Wel is ze ondanks dat ze netjes basis is ingereden een aantal dingen niet gewend, zoals de tandarts en hoeven bekappen, wat ik ook zo snel mogelijk heb laten doen want die waren enigzins verwaarloost. Gelukkig heeft ze van nature wel goede hoeven dus dat komt de komende maanden wel weer goed. Helaas wel weer wijkende witte lijn in de kwartieren, maar dat was niet zo gek omdat haar hielen heel breed waren gegroeid. Deze waren ook ondegeschoven geraakt en de steunsels waren te lang. En natuurlijk de hoefwand hier en daar behalve aan de toon. De tonen zijn ook nog wat te lang maar daar kan alleen voorlopig iets d.m.v. een mustang roll aan gedaan worden. Wel laat ze zich netjes uit de wei halen en loopt netjes mee. En als ze iets eng vind heb ik haar in no time zo ver dat ze wel durft, zoals een heel enge spuitplaats op... brrrrrrr..... Alleen door haar met rustige stem aan te moedigen. Wel een verschil met Mike hoor!

De bekapper die ik na lang bellen had gevonden via een andere bekapper (want iedereen vond me te ver weg zitten) ging heel goed met haar om, ondanks dat ze enkele keren uit zijn handen probeerde te springen als voet terugtrekken niet hielp. Alleen maakte hij geen mustang roll (vond hij niet altijd nodig) en deed toch ook wat aan de zool, als ik mij goed herinner omdat deze dan wat minder dik=hard werd en zo het pompmechanisme bevorderde. Dus toch een wat andere methode dan ik eigenlijk wil. Lijkt wel iets van Strasser in te zitten...

Overigens liep Peppa daarna niet gevoelig hoor! Hij werkte ook heel snel in de zin van vaardig, maar omdat de methode toch best wat afwijkt van wat ik gewend ben en tevreden over was bij Mike, ben ik toch aan het kijken naar iemand anders. Zodoende...

Maar zo te lezen kan ik wel 1 van de 2 Natural Balance bekappers laten komen dus... Zal eerst zelf proberen die roll eraan te vijlen. Maar omdat ze niet gewend is lang voeten te geven weet ik niet of mij dat kwa conditie en vaardigheid gaat lukken. Zal zowiezo heel rustig aan beginnen. Desnoods elke keer een beetje... Leert ze ook dat langdurig voeten geven niet zo eng is als het lijkt.

Conrad komt over 2 weken ook weer... Kan hij mij helpen bekijken hoe ik het één en ander het beste met haar kan gaan aanpakken.
Trouwens: het rijden staat even in de ijskast. Eerst vanaf de grond aan het werk en die voeten nog wat beter! Volgend voorjaar zie ik dan wel verder.

Michiel schreef op dinsdag 4 december 2007, 11:30:


Totaal off topic en naja misschien ook ongepast ofzo (maar wie weet wil er toch iemand op antwoorden)... Zo'n familiebed is allemaal leuk en aardig, maar hoe gaat dat met je prive leven?? Nieuwe kindertjes maken zou ik toch speciaal doen waar mijn kindje naast ligt eigenlijk...
En tot welke leeftijd laat je ze bij je in bed slapen, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Is dat tot 1 jaar, of slapen ze er nog steeds als ze 6 zijn?
Mijn babytijd kan ik me natuurlijk niks meer van herinneren, maar ik vind het als peuter verschrikkelijk om bij mijn ouders te slapen. Ik ging altijd terug naar mijn eigen bed. Mijn zus daarentegen (inmiddels 24) zou volgens mij het liefst nog steeds bij ze in bed kruipen , maar ach, ze woont ook niet meer bij onze ouders :).

Geertje schreef op dinsdag 4 december 2007, 12:21:


Nieuwe kindertjes maken zou ik dus NIET speciaal doen als er al een kleine ligt he :). Beetje verkeerd getypt .

Spirithorses schreef op maandag 3 december 2007, 0:32:


Mooi Pien, bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Je ex-man hoeft toch niet te balen? Parelli is lang niet de enige koboi die de californische/vaquero/nieuwe stijl van de Dorrance broers en Ray Hunt ed. heeft geleerd en uitdraagt. Ik ben in het westernwereldje niet zo vertrouwd, maar John en Josh Lyons, ook Leslie Desmond, zegt mij al iets, en er zijn er dacht ik tientallen die tot ver over de grenzen hun (bij ieder lichtjes anders) systeem uitdragen. Parelli beweert ook nergens dattie iets nieuws heeft uitgevonden, 'it 's so old it's new again' zegt hij weleens. Hij vermeldt ook vaak zijn vele leraren, en vindt zichzelf zeker in vergelijking met hun niet zo'n geweldig grote horseman. Maar 'I've got the gift of the gab' zegt hij, het talent om het goed te kunnen uitleggen. En daarbovenop is hij met de juiste vrouw getrouwd (tweede keer goede keer ) die dan nog eens zijn woordenstroom in handige lespaketten, schema's en teksten kan gieten. Daarom is Parelli voor mij nog steeds de beste, niet om wat hij zelf doet met zijn paarden (vind ik natuurlijk vaak mooi, maar niet alles) maar om hoe duidelijk hij het over kan brengen. Op blondjes zoals ik, maar ook op leerlingen die dan (vind ik) nog mooiere dingen kunnen dan hijzelf (Honza Blaha, Wally Gegenschatz bv.)

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 4 december 2007, 10:39:


Snorrie. Zal 't nooit meer doen MedeMenapier. Ofzo

Frans Veldman schreef op maandag 3 december 2007, 14:19:
Beste Frans,
hierbij toch wel enige puntjes van kritiek. Om te zeggen dat 'de buigproef' waardeloos is, vind ik wel èrg kort door de bocht. En buigproeven worden ook niet uitgevoerd om per definitie HKO aan te tonen, maar m.i. zwakke plekken in de gewrichten die bij de buigproef gebogen worden.
bovendien bllijkt er uit het oorspronkelijke mailtje dat er al vaker wat aan het paardje te zien was, dus ik zou zeer voorzichtig zijn met een aankoop, want het loopt dus niet goed voor de rest.>
Hartelijke groet, Josine
ook geen voorstander van buigproeven hoor

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 12:26:


Zou het niet mensapies moeten zijn?
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 4 december 2007, 10:27:


ik was ook van plan om te komen
kan alleen vanavond, andere dinsdagen ben ik in opleiding in syntra
maar wat was onderwerp ook al weer?
Ben niet zeker of ik het haal, maar ik doe men best
Tot vanavond misshcien

Aafke schreef op dinsdag 4 december 2007, 10:24:


zo lief van je
het komt allemaal wel goed