Aafke schreef op dinsdag 4 december 2007, 13:44:


Het gevaar van bewust lichaamstaal te gaan gebruiken is dat het mechanisch wordt. Ik word persoonlijk een beetje iebel van teksten als: 'sturen met je navel' en 'afblokken met je schouder'. Het veroorzaakt iets kunstmatigs wanneer mensen dit heel bewust en goedwillend gaan doen. Volgens mij lacht een paard om deze dappere pogingen, of op zijn minst haalt hij zijn schouders erover op. Ik ben ook ooit zo heringetreden, maar ik heb het gaandeweg opgegeven. Je kunt nl niet leren subtiel te zijn door alsmaar aan al je lichaamsdelen te denken en deze te sturen en te richten.
Veel simpeler en eenduidiger is het gaandeweg (zonder plan) te ontdekken dat je paard subtiel en gewenst reageert op een toevalstreffer, maw denk goed na wat je lichaam aangaf als je bij je paard een gewenste reactie ziet en leer daarvan, sla dat op.
Ik merk dat het goed werkt wanneer ik sterk denk aan iets (bv cirkel kleiner maken) en daarbij een onzichtbare lijn hanteer. Ik stel mij dan voor dat ik de lijn inhaal waardoor het paard naar me toe komt. Tevens 'organiseer' ik mij mijzelf heel sterk het gevoel dat hij dat ook doet, maw ik ga niet een afwachtend gevoel ('zal mij benieuwen of-ie komt') toestaan, nee, ik zie voor me hoe hij naar mij toe gaat komen, zonder ruisgedachten. Automatisch doet je lichaam daarbij precies het goede - denk ik.
Ik merk dat het werkt. Zo ook de standaard lompigheden. Wanneer ik met paard door de paddockpoort moet is dat altijd een gedoe. Er ligt bagger waar ie niet doorheen wil, een waterplas meteen na de poort, ik moet paard om mij heen laten draaien om de poort weer af te kunnen sluiten zodat paard 2 niet ontsnapt etc en ook wil ik zelf de bagger noch de waterplas in. Beide paarden draaien prachtig om mij heen als blindegeleidehonden, niet omdat IK ze dat geleerd heb, maar omdat ik gedachten om mij heen creëer in deze volgorde: "door de smalle doorgang graag", "weg daar met je kont" en "weg bij mijn tenen" en "staan blijven als ik de poort afsluit, wachten tot ik naast je sta". Ik denk dat het zo werkt.
Wat een wazig verhaal weer.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 december 2007, 14:21:


Ok, heb net even met de vriendin gebeld en die wist er niets van dat het volzet zou zijn.
Rond kwart voor 8 (misschien iets vroeger?) aan de ingang.

(Mij herken je aan mijn stoffen indische donkerblauwe schoudertas die ik altijd bij heb ) En mijn zus kamt haar haar niet, dus die kan je ook ni missen. (Blond btw)

Ans Jondral schreef op dinsdag 4 december 2007, 14:34:

ok, ik hou me voor er om half acht te zijn, dan ben ik er misschien kwart voor

"De beste dagen v j leven zn dié waarin j denkt dat d beste dagen nog mtn
komen"