Aafke schreef op woensdag 5 december 2007, 18:49:


en jij ook niet waarschijnlijk?
ik betrap er mij wel op dat, ik die zelf zoveel schrik heb van spuiten, als ik de spuit zie en de DA die op men paard afstapt (die trouwens eerst uitgebreid kennis maakt met paard) dat ik diegene ben die zo gestressed is en men paard zie ik denken "ooww jee wat gaat er gebeuren toch, moet iets zeer erg zijn, als jij je zo gedraagt"
Sinds ik de laatste tijd veel spuiten in men vel krijg ben ik van men trauma af - al een paar weken nu (*ik viel altijd flauw bij een inenting*) , is men paard duidelijk ook van haar "trauma" af; alleee, ze is *van mijn trauma af* dus

Eva Saegerman schreef op woensdag 5 december 2007, 20:09:


Kun je me aanwijzen waar iets wel begint? Is er wel wat begonnen?

Esther schreef op woensdag 5 december 2007, 20:05:


Nu eentje voor Piet

loof de heer of je wil of niet ik
geloof wel in looffie , of heet ie piet.

marianne laenen schreef op woensdag 5 december 2007, 20:09:


DA's, dat vind ik een moeilijke.
Nu kan ik tegenwoordig zowat overal komen met die knol van mij, maar als er een DA aan te pas komt, gaat het mis.
Zolang dat hij niks in z'n handen heeft, gedraagt ze zich nog maar zodra hij terug naar z'n auto loopt om iets te halen, begint het spelleke. En mee de polka dansen, pfff nogal gevaarlijk. En ik wil nu ook niet dat de DA gewond zou raken.

Vreemd genoeg is ze vorig jaar wel in een kliniek geweest waar ze vanalles met haar konden uitspoken, zonder haar te verdoven. Het beest was een engeltje. Echo's, foto's, zelfs naalden in haar gewrichten en ze gaf er niet om.
En dan zo'n stomme inenting is een drama. Ik kan er begot niet aan uit.
En t'is nou niet bepaald dat ik er zelf een probleem mee zou hebben. Als het echt niet lukt, zal ik het ook wel al gauw zelf doen.