Piet schreef :

Ik kan niet beweren dat jouw manier minder goed of beter werkt, Piet, want daarvoor heb ik te weinig ervaring met clickeren.

Ik kan alleen maar zeggen dat ik graag met een methode werk die ook ik leuk vind. Om je een voorbeeld te geven: Toen mijn kinderen klein waren speelde ik zelden spelletjes en raadseltjes met ze, ik ben geen spelletjesmoeder. Maar ik kon ze wel allerhande avonturen in de natuur laten beleven, dat was veel meer mijn ding. Ik ben nog steeds geen spelletjesmens, ook niet met mijn paarden.

Wat jij met Shiny doet vind ik harststikke leuk.
Voor jou. En hem.
Maar ik hoef niet zo nodig.
Bij mij hoeft het alleen maar functioneel te zijn, dan ben ik al tevreden, dus dingen opppakken, apporteren, omgooien etc vind ik niks aan en dat heb ik mijn paarden dus ook nooit geleerd. Spirit kan dat ook allemaal niet. Heeft ie in mijn ogen ook niet nodig om een fijn en gelukkig paard te worden. Hij zal het zelf ongetwijfeld hartstikke leuk vinden hoor, hij is heel erg in voor nieuwe dingen, maar IK vind het niet leuk. Zo heeft ieder het zijne en dat moet ook kunnen.

Spirit heeft misschien de 'pech' dat ik niet clicker, maar aan de andere kant het geluk dat hij gewoon hengst kan blijven en zijn eigen merries om zich heen heeft. Hij weet niet beter dus hij vindt zijn geluk wel....

Greetz, Pien

Isabel van der Made schreef op maandag 10 december 2007, 13:11:


Lastig, want het is meer een gevoelskwestie, maar ik probeer het toch uit te leggen:

Als de foto is gekoppeld aan een medium waar je reacties kan verwachten, en waar de eigenaar van de foto zelf in deelneemt, dan lijkt me DIE plek de geeigende plek. Als je dan, zonder dat de eigenaar dat weet, de discussie verplaatst naar een ander forum dan zet je die eigenaar buiten spel, want die weet niet dat er over gediscussieerd wordt en kan dus ook niet reageren.

Een foto in een tijdschrift is doorgaans niet bedoeld om een reactie uit te lokken, en bovendien staat de eigenaar van die foto bij voorbaat al buiten spel, en weet dat ook goed.


Je moet er denk ik ook inderdaad niet al te allergisch voor zijn dat er over gepraat wordt. Zo zijn er ook mensen die verontwaardigd reageren dat "hun" teksten die ze op PN hebben geschreven terug te vinden zijn op Google. Tsja, wij kunnen daar niet veel aan doen, Google zoekt zelfstandig het internet af en slaat alles op, en door op dit forum te schrijven zet je jezelf dus min of meer in de kijker. Internet is nou eenmaal een publiek medium...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op maandag 10 december 2007, 13:24:


Het is voor mij inderdaad de reden dat ik geen foto's van Opal plaats in een album op een openbare website.
Als mensen foto's willen zien, mail ik die naar die betreffende persoon, er op vertrouwende dat die mensen de foto's niet alsnog ergens zullen plaatsen.
Begrijp verder wat je bedoelt, maar ik kan je verzekeren dat als er hier gevraagd werd of ik alsjeblieft commentaar wilde geven op Bokt, ik dat pertinent zou weigeren.
Bovendien, als we allemaal juichend waren geweest, dat het zo geweldig is wat er te zien was op de foto's, had niemand zich er aan gestoord.

Isabel

Frans Veldman schreef op maandag 10 december 2007, 13:01:


Weides zijn hier een groot probleem. Ik woon op de as Antwerpen-Mechelen-Brussel. Als maar meer verstedelijkt gebied.
Er zijn ook een paar grote spelers (zoals de staleigenaar waar Pête nu staat) die dan nog eens een groot stuk van de reeds schaarse weidegrond in handen hebben. De weides waarover we dan toch nog beschikken, zijn dan nog eens bufferzone van natuurgebied (=moerasgebied) en worden met argusogen in de gaten gehouden door de groene jongens. Veel van die weides staan in de winter gewoon onder water. (Oa een deel van mijn zomerweides) En verhardingen aanbrengen of zand opvoeren tegen modder is een risico. (Vriendin van mij heeft bijvoorbeeld de laatste tijd zowat maandelijks de politie over de vloer omwille van 1 camion zand of andere details. En heeft nu noodgedwongen haar paarden van haar EIGEN weide af moeten halen. Omdat ze gewoonweg geen alternatieven meer had voor modder. Niets mag. )
Verder is er gewoonweg "geen" grond meer beschikbaar. (Wij proberen echt alles te huren waar we weet van hebben en zijn continu op zoek.)
Maar we zijn absoluut niet in een positie om eisen te stellen.

De tips uit jullie boek proberen we inderdaad te gebruiken. Maar verhardingen kunnen dus al niet en daardoor is in de winter alles nogal een modderpoel. Alleen de stal en enkele meters daarrond kunnen we drooghouden. Daarom dat paard daar ook staat. En voeren we ook daar. de rest is modder. Als ze dan wil drinken (drinbak staat in uithoek) loopt ze zo dicht mogelijk tegen de draad om toch maar geen natte voeten te krijgen.

Ellen2 schreef op maandag 10 december 2007, 10:07:


Hoi Ellen ik clicker ook al jaren en een paard wordt alleen opdringerig in het begin als het de regels en afspraken nog niet kent. Achter een draadje beginnen helpt dan en zoals Piet al zei, met gestrekte arm belonen. Bij zijn borst evt. zodat hij ook nog een pasje terug doet. En je hand dichthouden net zolang totdat hij voorzichtig aanneemt. Als alles goed gaat kun je versoepelen. Als hand aantikken het eerste spel is, dan kun je ook beleefdheid verder trainen door hem te leren een open hand met voer (voor zijn neus) te negeren en éérst je hand aantikken waarna hij een beloning krijgt met de tikhand. Hoofd opzij vragen is dan niet eens meer nodig.


Dat maakt geen enkel verschil ik beloon net zo graag vanuit zadel als er naast. Granen vallen echter eerder op de grond, daarom gebruik ik wortel of appel stukjes, langwerpig gesneden. Want met een flinke buiging om het aan te pakken valt een klein stukje eerder.


Er zal wel verschil in zitten maar voer beloning blijft in 99 % het beste te werken. Als oa. Pien merkt dat een paard er minder rustig onder is dan komt dat misschien ook omdat ze niet altijd clickert en het daardoor heel speciaal wordt. Natuurlijk net als bij honden bouw je af en click-beloon je alleen voor stiptere uitvoeringen. Wat mijn paard al gewoon is allemaal, daar beloon ik ook niet meer voor. Ons beider goede humeur is dan de beloning. Overigens gras eten als clicker beloning werkt ook prima, handig als je voerzakje leeg is of vergeten.


Precies zo werkt dat ja met dominantie en voer beloning.
Het zou dood zonde zijn als je jouw clicker ervaring niet in zou zetten bij paarden. Ze worden er zo veel vrolijker door en daardoor kun je oefeningen van ze vragen waar ze anders eerder zouden afhaken, zoals ik daardoor Jur zijn gymnastische oefeningen goed kan aanleren én intensiever kan trainen als zonder de lol van Y es beloon.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensenvoeten en paardenvoeten

Isabel van der Made schreef op maandag 10 december 2007, 13:44:


Wat dus een argument is om ook hier geen commentaar te geven, bedenk ik me. Maar ik wil me niet in het slangennest van Bokt begeven.

Kan het opzetten van de benen en de stijfheid niet een gevolg van de artrose zijn?

Mensen met reuma hebben ook vaak met vochtig koud weer meer gezwollen ledematen en meer klachten zoals stijfheid dan met droog warm weer.

Els.

Spirithorses schreef op maandag 10 december 2007, 13:24:


Mooi, dat het niet jouw manier is daar waren we al uit. Dat er geen bewijs is , waar dan ook maar , dat het geleerde niet zou blijven hagen, minder zou doordringen, onbetrouwbaarder zou zijn, is zo. Het is iets wat zeker niet door een clikkeraar is verzonnen, het gonst door de ruimte en niemand kan de bron achterhalen. Behalve dat mensen het roepen.

Voor mij zijn de spelletjes geen doel op zich. Ik heb ze hem geleerd om hem geestelijk zo breed mogelijk te ontwikkelen, later om te kunnen laten zien dat eigenlijk niks onmogelijk is omdat het een demo-paard moest worden, maar bovenal om te zien wat voor paard het zou worden, of je verschil ziet.
En inderdaad , zo heeft ieder het zijne.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Ans Jondral schreef op maandag 10 december 2007, 13:47:


Als je het vanuit de lucht bekijkt (met google earth bijvoorbeeld) dan is het nog steeds meer "groen" dan stad. Ook veel landbouwgrond zie ik daar.

Misschien kun je gewoon ergens een stuk grond zoeken waar in de zomer mais of zo heeft opgestaan, en mag je dat wel gebruiken. Ik zie dat hier ook regelmatig, dat een maisveld gedurende de winter tijdelijk wordt afgerasterd, er paarden op komen te staan, die dan in het voorjaar weer weggaan.

Er valt niets te vertrappen want het wordt in het voorjaar toch weer omgeploegd, de eigenaar heeft er eigenlijk geen nadeel aan, dus misschien kun je het ergens met een lieve glimlach en een kratje bier zo regelen.

Een schuilstal heb je dan niet, maar daar went je paard zo aan. Die van ons staan er nooit meer in.

Of je zet je paard gedurende de winter dan maar wat verder van huis, waar wel weidegrond beschikbaar is.


Die van ons ook, maar ze moeten toch door de modder. Op sommige plaatsen zakken ze er door de extreme regenval tot bijna aan hun spronggewricht in. Ze wennen er aan, krijgen er niks van, en zolang ze altijd een droge plek hebben waar ze kunnen gaan staan is het ook niet erg. In ieder geval minder erg dan de hele winter nauwelijks beweging.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Solvej schreef op maandag 10 december 2007, 9:31:

ken jij dit forum hier al zo goed, dat jij weet dat mensen niet open staan voor andere manieren?
Wij kijken naar de manier, waardat je het beste mee in eenheid bent met je paard en waardat je ook het minst en niet moet "trekken", zwepen of sporen gebruiken.

Michiel schreef op zondag 9 december 2007, 22:29:

Frans Veldman schreef op maandag 10 december 2007, 13:11:

waar ik eigenlijk op doel is een min of meer universeel toepasbaar modelsysteem
met alle toebehoren dat voldoet om een modale gezinswoning (of meer)
van stroom te voorzien,
ik heb ze gezien hoor de zelfbouwsites, maar daar ben ikzelf teweinig techneut voor,
en al ben ik dan bv in staat om er zelf een ineen te flansen
mijn werk bestaat erin mensen te overtuigen om zelf zo'n stap te zetten
en te kiezen voor duurzaamheid en zelfredzaamheid terwijl doorgaans
de combi betaalbaarheid/behoud-of-uitbreiding-van-luxe primordieert

wat ik nu over commerciele systemen vind zijn ofwel
de piepminimolentjes voor zeilboot of sleephut, voor een dikke som
of de giga-wieken voor uitgebreide industriele toepassing
of hele woonwijken, voor een ééngezinsunit niet te torsen........

dus eigenlijk de gekende wildwestkawboiwentelmolen die genoeg stroom produceert
en charme genoeg heeft om naast je eigen hok te staan