Even een kort verslag van het Ken Ramirez Seminar.
Ik heb er bijna 2 jaar op mogen wachten, maar het was de moeite waard
Het was weer erg waardevol om naar Ken Ramirez te gaan. Voor mijn gevoel heeft hij (en doet hij nog steeds) veel baanbrekend werk gedaan om animal training geaccepteerd te krijgen in de dierentuin wereld. Vooral als het gaat om dierentuin in Europa en dierentuin waar geen shows met dieren worden gegeven zoals in seaworld.
Zijn boodschap hierover is vrij duidelijk het gaat niet om dieren een kunstje te leren maar het is onderdeel van een “total animal care program” gebaseerd op 4 pijlers, 1 daarvan is dus animal training.
4 Corner Stones of Animal Care
1 Health Care (Veterinary program)
2 Nutrition (Food and Vitamines)
3 Environment (Including social structures)
4 Behavior Management (Training & enrichment)
Iets wat volgens mij voor elk dier geldt.
Het was leuk om te zien dat er dit jaar veel meer mensen waren uit Nederland. Een groot gedeelte van deze mensen waren afkomstig van dierentuinen. Je zou denken dat in dierentuinen al veel gebruik gemaakt wordt van training obv positive reinforcement.
Maar in heel veel dierentuinen wordt het trainen van dieren nog gezien als het aanleren van kunstjes. Niets is natuurlijk minder waar. Veel zaken die onder “Husbandry” vallen hebben te maken met vrijwillig meewerkende dieren als het gaat om (medische) verzorging.
Op dit vlak valt zoveel te behalen met training middels positive reinforcement wat het welzijn van de dieren ten goede komt. Daarnaast zal de investering in training op de lange termijn veel tijdwinst op leveren maar dat is helaas nog iets wat door veel dierentuin directeuren nog niet gezien wordt.
Zij zien als belangrijkste taak van de dierenverzorgers het uitmesten van de hokken en niet het trainen van dieren.
Zodat was even de boodschap die Ken volgens mij altijd verkondigd, maar dan zonder dat het irritant of opdringerig overkomt.
Wat heb ik er aan gehad.
Het voelde als een feest van (h)erkenning
)
De eerste dag ging over de basis van O.C. en was dan voor mij niet meer dan een opwarmer maar toch leerzaam zoals Ken het brengt. Het weet het vaak op een nog begrijpelijkere manier uit te leggen die mij ook weer helpt als ik in de rol van leraar zit.
Gezien de vele vragen op de eerste dag was het verstandig om dit voor veel mensen toch nog een keer neer te zetten zodat veel (nieuwe) mensen kunnen aanhaken bij zijn wijze van trainen.
De tweede dag ging over advanced training. Hier was ik uiteindelijk voor gekomen. Dus ik zat op het puntje van mijn stoel. Het was goed om alles weer eens te horen maar dan mooi op een rijtje en in een consistent geheel. Veel nieuws onder de zon was er niet behalve een aantal goede referenties naar mensen die onderzoek hebben gedaan naar zaken die mij interesseren zodat ik daar weer naar kan gaan speuren.
Je moet dan denken aan zaken als concept training, mimicry (learning by observation), aggression, creatiever omgaan met secundary reinforcers, variety of reinforcers, group training.
Iets wat ik heel erg heb gemist is toch het concept van de Intermediate
Bridge, het werd genoemd maar kreeg voor mijn gevoel de aandacht dit het verdient. Ik zie het wel verweven zitten in een aantal andere zaken zoals bijvoorbeeld Micro Schaping.
Ik heb hierover gemaild naar Ken Ramirez om hier nog wat over te praten.
De derde dag ging over herontdekking van technieken door Ken die hij voorheen niet herkent had als zinvol. Hieronder viel ook de verduidelijking van begrippen als NRM (No Reinforcer Marker), LRS (Least Reinforcement Schedule), DRI (Differential Reinforcement of Incompatible behavior).
De middag ging over nieuwe wetenschappelijke onderzoeken van zaken die trainers vaak allang weten uit de prakijk. Het is goed dat hier aandacht aanbesteed wordt, het zetten mij ook weer tot nadenken dat niet alles bekend is van wat wij al jaren in training doen.
Wat de seminars van Ken zo interessant maakt zijn de veel filmpjes van praktijk voorbeelden die hij toont. Ik kan iedereen het boek van Ken Ramirez aanraden. Een tip, lees eerst het boek van Karin Pryor, don’t shoot the dog. Dit is boek wat niet in de boekenkast van een goede trainer mag ontbreken.
Zijn wijze van spreken en de onderwerpen die hij als een soort lezingen heeft gemaakt en op de vele clicker expo’s heeft gegeven heeft bij mij interesse opgewekt om toch maar een keer af te reizen naar een clicker expo in Amerika.
Ook weer een heleboel leuke gesprekken gehad met andere trainers. De zaken die je daarmee bespreekt leveren meestal weer een heleboel nieuwe ideeen op, hoe je de training die zij doen voor exotische dieren kan toepassen op het trainen van paarden.
Al met al was het erg interessant en geeft het altijd weer een boost aan nieuwe ideeen om in training situaties uit te proberen en werkt het heel erg motiverend om verder te gaan op de ingeslagen weg ook al zijn er soms mensen die je proberen te ontmoedigen
)).
Indien er mensen zijn die echt geïnteresseerd zijn dan ben ik altijd bereid om met een enthousiaste groep mensen een soort van samenvatting in een halve dag te geven ergens centraal in Nederland (kostenloos) in het kader van kennisdeling.
Groet
Conrad
Warboel
