eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 21 december 2007, 10:20:
> Tuurlijk is dit fijn om te zien en knap dat je haar in het bos
> bij je kan houden maar er zijn enkele evidente verschillen ,
> jij clickert en beloont met voedsel, net dat kwam ze halen
> vervolgens moet jij rond HAAR stappen ipv zij rond JOU en zit
> haar snoet bijna in je jaszak
Geen probleem maar toont het
> paard zijn prioriteiten , de afslag rechts naar het kleine
> weggetje is duidelijk gekend want de hond neemt hem als eerste
> en zij loopt voor je uit en net op het einde draaft ze "ergens"
> naar toe waarschijnlijk naar huis of naar de weide
Maar
> weeral knap dat ze los met je kan gaan wandelen
Je zit er maar en klein beetje naast.
Het "stick to me", is een
parelli-oefening die ik beloon met een brokje ipv rust. Vandaar dat er geen duidelijke
bridge is, behalve mijn 'goedzo' (maar die beoem ik wel meer, niet altijd, zelfs meestal niet vergezeld door en beloning).
We doen dit enkel als we zijn wezen rijden en ik op de terugweg naar huis afstap. We hebben het nog nooit zomaar tijdens en wandeling in een vreemde omgeving gedaan.
Het bos is niet bekend. We rijden er namelijk nooit omdat het te klein is. Het is het wandelbosje van de honden, de paarden zijn er nog nooit geweest, behalve Troy. Met hem wandel ik wel eens, met de dames tinker nooit.
Dat het paard daar afslaat is puur toeval, want de weg rechtdoor was de weg naar huis.
Wat je je kan vergissen hè?
Trea
Warboel
