Meer dan "sterkte" weet ik niet te zeggen...

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Hier vinden we geen juiste woorden meer, maar wat ons op dit forum heeft doen belanden en verbindt, is de liefde voor onze dieren. En waarschijnlijk zullen de meesten onder ons de pijn bij het afscheid van een dier al eens ervaren hebben en hier nu aan terugdenken, terug een beetje voelen....
En hoewel woorden slechts woorden blijven, hopen we dat ze toch een beetje kunnen uitdrukken dat we echt letterlijk met jullie meevoelen, en dat dat een klein beetje een troost mag zijn...

Ellen en Guido

Ans Jondral schreef op zondag 23 december 2007, 18:48:


Met paarden val je van de ene verassing in de ander , en spijtig genoeg kunnen die soms heel erg onaangenaam zijn hoe goed je er ook tracht voor te zorgen . Sterkte.
Groeten
Walter

we weten wat Yasmin voor jullie betekent, de kleine lieve assistent.
Krop in de keel.
Sterkte ginder in Wolfsdonk.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Betekenis van haar naam:
Yasmin: Bloem, verwijst naar de maagd Maria

Hoe 'bizar' is dit sterven van een klein paardje met deze naam zo kort in de vooravond van Kerst.

Wens jullie heel veel sterkte. En haar moeder.. ach, denk met pijn in mijn hart aan het dier wat niet weet wat er is gebeurt.
Denk nu even aan de moedergeit die we in aanwezigheid van haar 2 jonkies van inmiddels 2 jaar dit zomer hebben moeten laten inslapen. Ze waren bijna een week compleet van slag.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Sterkte jongens!! (shit!!!!)

Wil

Spirithorses schreef op zondag 23 december 2007, 18:05:


And there is nothing, nothing you can do, once the delicate thread of life has been cut.

Ellen2 schreef op zondag 23 december 2007, 21:20:


Sterkte...voor allen.

Mijn beste vriend Chris heeft een paard, Iman. Een 18 jarige ruin, aanvankelijk opgeleid voor de Prix St.-George, en door Chris gekocht om fantastische buitenritten mee te maken.
Chris is (zacht gesproken) héél gereserveerd én traditioneel, uit angst zijn paard te verliezen als hij op deze leeftijd nog iets in de leefwijze van Iman zou veranderen.
Tegelijk is Chris wel héél gefascineerd in de evolutie van Veldre (mijn paard), die op PN-wijze wordt opgevoed.

Iman wordt al héél zijn leven met stang of pessoabit, hengstenketting, zweep én sporen gereden. Zó is hij opgeleid ... anders is hij niet vooruit te rijden, én tegelijk niet in de hand te houden.

2 weken geleden is Chris tijdens een bosrit op een ongelukkige manier van zijn paard geschoven, en heeft zijn kruisbanden gescheurd. Revalidatie kan wel 6 maanden (of langer) duren.
Iman staat als pensionpaard in een professionele trainingsstal voor menpaarden. Hij krijgt er dagelijks zijn uurtje stapmolen en idem paddock. (écht tradi dus...)

Vorige week heeft Chris mij gevraagd of ik zijn paard zou willen rijden. Ikke zéér vereerd, temeer daar normaal niemand zijn paard mag rijden, én er toch enkele "professionele" ruiters in de rij staan om zo'n hoog opgeleid paard te mógen rijden.
Afgelopen dinsdag heb ik hem voor't eerst gereden. Chris - bang traditioneel - beslistte dat ik Iman gewoon met bit (stang én hengstenketting) moest rijden. Ik had geen ervaring met dergelijke attributen. Gevolg: ik ben zo goed als volledig uit de mond van het paard
gebleven en heb hem vanuit zit/benen gereden, bang dat ik het paard zou bezeren/verwonden.
Maar ik bleek Iman beter verzameld te rijden dan verwacht. Overigens weigerde ik het gebruik van sporen en zweep.

Vandaag belde Chris me opnieuw met de vraag zijn paard te rijden. Voor mij was dat ok, op voorwaarde dat ik hem deze keer bitloos zou mogen rijden. Chris maakte geen bezwaar.
Ik heb Iman vandaag dus bitloos, spoorloos én zweeploos gereden. De "professionele" eigenaars van de trainingsstal plakten - letterlijk - tegen het venster van de piste om te kijken of, en hóe ik het zou klaarspelen met een paard waar men zowat àlle bitvariaties op uitgeprobeert heeft.
Iman had wel wat tijd nodig om aan te voelen wat er precies gevraagd werd. Ik voelde hem denken/zoeken: hu, geen druk in de mond, wél signaal van buitenaf (via hoofdstel) ... Wa's da !?! ..."

Er was uiteindelijk wel één probleem: Iman was mank links-voor.
Wat bleek, Chris had ook aan 1 van de "professionele" mensen gevraagd om 1x per week - elke donderdag - zijn paard te rijden. Deze dame had het niet beter bedacht om Iman afgelopen donderdag in te zetten tijdens een
trainingsles van 1 uur "om te zien waar zijn limiet zit" ...
Chris heeft meteen laten weten dat de "profs" zijn paard niet meer hoefden te rijden wegens 'mank'. Daarna heeft ie aan mij gevraagd om aanstaande woensdag terug met Iman aan de slag te gaan - uiteraard eerst kijken in hoeverre het mank lopen zal opgelost zijn.

Weer een NH/PN zieltje bijgewonnen ...?... En dat in het hol van de leeuw

clarissa ruijgrok schreef op zondag 23 december 2007, 20:29:


Voor mij persoonlijk is mishandeling van het paard elke handeling dat het wezen "paard" afremt - zowel fysiek als mentaal - in het paard zijn.

Clarissa, bedankt overigens voor het verwijzen naar mijn fotoreeks, want dit is dus exact wat ik bedoel. Ál deze "ruiters" zijn overtuigd dat ze goed én met respect voor hun paard bezig zijn. (Ik ken er nml een aantal persoonlijk van). Als je hen verteld dat ze in feite hun paard zwaar te kort doen, mishandelen dus, riskeer je een dreun om je oren, omdat je ze in het diepst van hun beleving kwetst. En toch is het zo ...

Er zitten echter ook nuances in het verhaal. hélemaal niet bewust van wat ze hun geliefkoosde viervoeter aandoen. Lees mijn topic: http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/forumreader.cgi?open=1&forum=pn&selsub=Weer+een+NH%2FPN+zieltje+bijgewonnen+...%3F...&skip=0
Chris wil alleen maar het beste voor zijn paard. Iman is als zijn eigen kind. Toch raakt hij (vooralsnog) niet over de drempel om hem 'natuurlijk' te zetten.
Het heeft ook veel met sociale beleving te maken. vb.: Mijn paard staat op stal X en ik heb daar mijn vrienden die hetzelfde nastreven. Moeilijk dus om zomaar te vertrekken in het belang van mijn paard. Hier is véél moed voor nodig.
Zolang het onwetendheid is, wil ik niet over mishandeling spreken. Van zodra men "beter" weet en toch vast blijft houden aan vastgeroeste handelswijze/gedragscode, is het onvoorwaardelijk mishandeling.

Speelt nog een factor mee: de "deskundigheid van 3de partijen". Wie van de doorsnee paardeneigenaars heeft verweer tegen de "wetenschappelijke" specialistenpraat van veeartsen, hoefsmeden, trainers, ...
Zij zijn misschien wel de grootste bron van mishandelend gedrag van onwetende - goed gelovige paardeneigenaars.

Mishandeling begint waar het zelfstandig functionerend gezond verstand eindigd.

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:20:


Vind dit een heel knap staaltje van PN Herman! Mijn complimenten in ieder geval!
Heb je geen PN'er erbij (wat ik betwijfel nu), heb je in ieder geval daar stof tot nadenken gegeven!! Super!
Ben benieuwd hoe het verder gaat )

Groetjes,

Wil

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Ai, Eddy en Hilde, verdorie toch! Ik wou dat ik woorden kon vinden die troost kunnen geven maar dat lukt me nu niet. Ik leef met jullie mee en wens jullie veel sterkte!
Liefs,

Marcia

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Hoi Eddy en Hilde,
Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Groet,
Simon

Peter Donck schreef op zondag 23 december 2007, 14:44:


haha ja, ik maak nu eenmaal meer spellingsfouten dan de doorsnee mens