Mijn beste vriend Chris heeft een paard, Iman. Een 18 jarige ruin, aanvankelijk opgeleid voor de Prix St.-George, en door Chris gekocht om fantastische buitenritten mee te maken.
Chris is (zacht gesproken) héél gereserveerd én traditioneel, uit angst zijn paard te verliezen als hij op deze leeftijd nog iets in de leefwijze van Iman zou veranderen.
Tegelijk is Chris wel héél gefascineerd in de evolutie van Veldre (mijn paard), die op PN-wijze wordt opgevoed.
Iman wordt al héél zijn leven met stang of pessoabit, hengstenketting, zweep én sporen gereden. Zó is hij opgeleid ... anders is hij niet vooruit te rijden, én tegelijk niet in de hand te houden.
2 weken geleden is Chris tijdens een bosrit op een ongelukkige manier van zijn paard geschoven, en heeft zijn kruisbanden gescheurd. Revalidatie kan wel 6 maanden (of langer) duren.
Iman staat als pensionpaard in een professionele trainingsstal voor menpaarden. Hij krijgt er dagelijks zijn uurtje stapmolen en idem paddock. (écht tradi dus...)
Vorige week heeft Chris mij gevraagd of ik zijn paard zou willen rijden. Ikke zéér vereerd, temeer daar normaal niemand zijn paard mag rijden, én er toch enkele "professionele" ruiters in de rij staan om zo'n hoog opgeleid paard te mógen rijden.
Afgelopen dinsdag heb ik hem voor't eerst gereden. Chris - bang traditioneel - beslistte dat ik Iman gewoon met bit (stang én hengstenketting) moest rijden. Ik had geen ervaring met dergelijke attributen. Gevolg: ik ben zo goed als volledig uit de mond van het paard
gebleven en heb hem vanuit zit/benen gereden, bang dat ik het paard zou bezeren/verwonden.
Maar ik bleek Iman beter verzameld te rijden dan verwacht. Overigens weigerde ik het gebruik van sporen en zweep.
Vandaag belde Chris me opnieuw met de vraag zijn paard te rijden. Voor mij was dat ok, op voorwaarde dat ik hem deze keer
bitloos zou mogen rijden. Chris maakte geen bezwaar.
Ik heb Iman vandaag dus
bitloos, spoorloos én zweeploos gereden. De "professionele" eigenaars van de trainingsstal plakten - letterlijk - tegen het venster van de piste om te kijken of, en hóe ik het zou klaarspelen met een paard waar men zowat àlle bitvariaties op uitgeprobeert heeft.
Iman had wel wat tijd nodig om aan te voelen wat er precies gevraagd werd. Ik voelde hem denken/zoeken: hu, geen druk in de mond, wél signaal van buitenaf (via hoofdstel) ... Wa's
da !?! ..."
Er was uiteindelijk wel één probleem: Iman was mank links-voor.
Wat bleek, Chris had ook aan 1 van de "professionele" mensen gevraagd om 1x per week - elke donderdag - zijn paard te rijden. Deze dame had het niet beter bedacht om Iman afgelopen donderdag in te zetten tijdens een
trainingsles van 1 uur "om te zien waar zijn limiet zit" ...
Chris heeft meteen laten weten dat de "profs" zijn paard niet meer hoefden te rijden wegens 'mank'. Daarna heeft ie aan mij gevraagd om aanstaande woensdag terug met Iman aan de slag te gaan - uiteraard eerst kijken in hoeverre het mank lopen zal opgelost zijn.
Weer een NH/PN zieltje bijgewonnen ...?... En dat in het hol van de leeuw
