Michiel schreef op maandag 24 december 2007, 10:55:
> Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:53:
>
>> Zolang het onwetendheid is, wil ik niet over mishandeling
> mischien later.
>
> Groetjes, Michiel
> Blootsvoets goed voor mensen en paarden.
Ik ben het voor zoverre met je eens, Michiel.
Dat is ook wat ik bedoel met de sociale beleving. Het is inderdaad niet allemaal zo zwart/wit.
Maar toch enkele bedenkingen, verder bouwend op je voorbeeld.
Wéten en overtuigd zijn is volgens mij niet helemaal hetzelfde.
Chris wéét dat zonder bit rijden beter is voor
het paard, maar hij is (nog) niet overtuigd dat het ook wérkt voor
zijn paard.
Mishandeling van je voeten gaat over je eigen voeten. Je hebt - objectief gezien - zélf de keuze om wél of niet blootvoets te lopen.
Een (gedomesticeerd) paard heeft
nooit de vrije keuze. Hier wordt àlles bepaald door de mens. En als deze mens beslissingen neemt uit eigenbelang, gemakzucht, ... (vul zelf maar in), en daarmee een inbreuk pleegt op de geestelijke en fysische waarde van het paard, dan noem ik dit zonder meer mishandeling. Oók al hebben de eigenaars nog zó het beste voor.
Maar je hebt ook wél gelijk waar je schrijft dat de mentale druk van de omgeving het vaak onmogelijk maakt om iets te veranderen. Mensen kúnnen vaak niet veranderen, ook al zouden ze wel willen (maar ook dàt zit tussen de oren, net zoals
bitloos rijden, of
ijzervrije hoeven).
Chris is daar ook een typisch voorbeeld van. Ik ben ervan overtuigd: als morgen zijn paard het leven laat en hij koopt een nieuw, dan zal hij zoeken naar een "NH/PN" paardje en het ook elders huisvesten. Want dàn heeft hij een argument naar zijn sociale omgeving.
Helaas zijn er zélfs dàn nog te weinig mensen die de fase van "het wéten" omzetten naar "overtuigd zijn".
Wat dat betreft was het bij mij een "geluk" bij een "ongeluk". Mijn vorig (eerste) paard, Papillon, is tóch gestorven, ondanks het strikte opvolgen van wat DA, hoefsmeden, trainers, professionele paardenmensen, etc ... adviseerden.
Waarom zou ik nog 1% geloof moeten hechten aan deze lieden?
Dus ben ik in het donkere gat van NH gesprongen. Met véél twijfels, oohhh ja! Maar ik werd - dank je wel Pien & Jack - (en wordt nog steeds - dank je wel Eddy & Poedertoren -) prachtig opgevangen. 'k Heb een héle zachte landing gemaakt. Bij de tradi's stond ik in de kou. Daar word ik al lang als een rare
kwiet bekeken. discussieren doe ik er niet mee. Ze trachten te overtuigen al evenmin. Maar ik laat ze wél zien hoe
ik het doe. En dan merk ik plots stilte aan de andere kant van de lijn ...
Herman
Warboel
