Piet schreef op maandag 24 december 2007, 18:07:


idd het is moeilijk iedereen een prettig kerstfeest te wensen naast het verdriet van eddy en hilde....

Toch .. voor iedereen een prettig kerst en dat we nog vele meuge meuge (mogen mogen)

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 14:41:


Mooi he die overstap naar paard natuurlijk
Bij ons op stal heb ik al tegen een aantal mensen verteld dat stallen straks
verboden gaan worden. Dat in de welzijnsnota voor dieren van deze regering staat dat de paardensector over drie jaar voorstellen klaar moet hebben; dat een paard niet meer alleen in een stal mag staan.

Heerlijk vind ik het dat er nu een geheel ander argument beschikbaar is, waar niet meer over gediscuseerd kan worden, het is gewoon zo en dat wordt de toekomst dus pas je daar maar op aan. Onze staleigenaar is (mede door dit verhaal?) dit jaar een stuk minder zuinig op zijn weiland, en de paarden staan nu overdag buiten in de wei voor wie dit wil en kan organiseren zelf.

Mijn paard heeft nu met zijn vieren niet alleen een verharde paddoc maar ook een grote wei erbij. Heerlijk om al die verbeteringen te zien gebeuren hier.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 24 december 2007, 12:06:


Clarissa, deze vraag is een héél moeilijk dilemma.
Het is als aan een ter dood veroordeelde de keuze laten tussen de brandstapel of de guillotine.
Mag ik het zo stellen (een beetje simplistisch, zwart/wit, mogelijke denkwijze zonder PN):
=> 22 uur op stal is een zéér zware mentale mishandeling, waar het paard vooral zélf last van heeft. Dit vertaalt zich eventueel op termijn door gedragsstoornissen zoals de stalgebreken.
=> 1 uur per dag met een bit lopen is een zware fysieke mishandeling, waar op termijn vooral de ruiter last van heeft, doordat het paard steeds moeilijker te rijden valt.
Dus zou ik kiezen voor de stal en bitloos.

Maar ...
De stal moet dagelijks uitegmest, en dat vraagt extra tijd
Op stal moet ik 4x/daags hooi en krachtvoer gaan geven (wééral tijd)
Op stal is het voortdurend uitkijken voor vliegen, muizen, ratten en ander ongedierte
Zonder bit kan ik niet deelnemen aan de officiële wedstrijden.
Zonder bit voel ik me niet veilig
Zonder bit krijg ik mijn paard niet verzameld, het rijden ziet er niet uit.
Dan toch maar buiten en met bit

of ...
Buiten moet ik extra poetstijd inlassen, wat mij niet altijd uitkomt
Buiten moet ik voortduren met hooi sleuren
Buiten moet ik permanent opvolgen of het water niet bevriest
Met bit heb ik altijd weer gevecht om het hoofdstel aan te krijgen
Met bit bijt het paard er zich op vast en heb ik niks meer te sturen
Met bit wordt ik bijna dood bekritiseerd door al die alternativo's
Misschien tóch maar het stalletje en zonder bit ?

Je ziet, dilemma dilemma.
Uiteindlijk is het de mens weer die de keuze maak voor het paard. En welke keuze ook, het zal altijd worden uitgelegd "in het belang van het paard". Er zal er niet 1 zijn die durft zeggen dat men voor stal en/of bit kiest louter uit persoonlijk belang en/of gemakzucht. Het is maar de perseptie die men er aan geeft.

Piet schreef op maandag 24 december 2007, 18:07:


Voor mij is er alleen maar licht en soms een beetje donker. Dat donkere is alleen maar mijn eigen onvermogen om licht te zien. Neem nu het overljden van je paard of veulen, of van een dierbaar mens. Dat valt je toe, dat gebeurd en daar kun je niets aan doen. Dat is een geschenk wat mooi en zuiver maakt en/of het is een ramp dat vol afgrijzen ervaren kan worden. Beide belevingen zijn goed, beide blijven opzichzelf óók een geschenk, al doet het laatste pijn. Ik wil niemand kwetsen met mijn visie en ervaring, alleen vertellen dat ik tot mijn eigen verbazing sterven als licht en een geschenk ervaren heb de afgelopen jaren. En daar wil ik mijn ogen niet voor sluiten. Het veulen dat geboren wordt - een geschenk. Al die tijd samen - het zien - het verzorgen -een geschenk. En daar hould voor mij het geschenk niet op merkte ik, bij het overlijden van dierbaren de laaste jaren. Al is het bijna taboe daar over te praten, al weet ik zeker dat velen die zuivere gevoelens ook hebben zelfs door verdriet heen.

Bij mij was er geen verdriet, verdriet voelt aan als iets dat je kwijt raakt. Omdat ik niets wil vasthouden wat toch niet vastgehouden kan worden kan ik ook niets kwijt raken. Alles valt toe, dat is een feit in mijn ogen. Wegvallen kan alleen maar bestaan door het verzet tegen iets wat je toegevallen is.

Groetjes, Michiel
www.thework.org

Paard in de wei!
Dit berichtje staat bij nieuws (het is even zoeken op die pagina Ilona) deze link pakt hem direct, hoop ik:

http://www.levendehave.nl/magazine/paard-de-wei

Piet schreef op maandag 24 december 2007, 18:07:


Traantje wegpinkend..... )

Sluit ik me hierbij aan!
Dank Piet, voor iedereen hele fijne dagen!

Wil.