Op een schemer-avond ...
Een nieuwe baal hooi wordt in de wei gelegd, eens op de andere plaats als de vorige...
3 paardjes helemaal in de war, kijkend naar het enge ding, en besluitend dat het hooi iets paard-etend is rennen ze van het enge ding weg, met een grote boog er om heen!
Veel gebries richting de hooibaal en géén van de paarden durft dichterbij te komen, integendeel, allemaal eromheen lopen, briesen, een stapje dichterbij, weer weglopen, en weer es dichterbij proberen komen ...
maar nee hoor, now way, niemand durft het enge ding trotseren
Jolien en ik staan ons werkelijk ziek te lachen langs de kant!
Bende kiekens!
Zijn dat nu paardnatuurlijke beesten?!
af en toe bijt Queenie in Beerekes kont alsof ze zegt "alleen jong, ga jij eens kijken"
Enfin, ikke dan maar richting hooibaal gestapt en wat voel ik...
Een hete adem in mijn nek van Queenie die me werkelijk op de voet volgt ...
En ja hoor, tot aan de hooibaal, volgt ze me blindelings, achter men rug weggedoken, de trees!
Eens daar aangekomen direct beginnen vreten en Beereke en Maia, op een rij achter Queenie (ik leek wel moeder gans met der 3 kuikens!) blaasden de spanning weg en genoten van hun "welverdiende?" hap hooi...