Caatje schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:40:


Denk altijd gelijk aan schimmels in het weidegras of in het hooi, dat begint, zo weten we nu, ook met wankel lopen en niet zo'n goede spiercoördinatie. Wat het bij Talek was kan ik je ook zo niet zeggen.
Ik hoop maar dat het bij die ene keer blijft.
Groet, Pien

Hoi Pien

1.45 is toch groot zat. Groter betekend toch niet sterker! Egon, zou jij nog eens willen uitleggen hoe het zat met de botten als paarden groter worden. Jij had daar een formule bij, dat als een paard zoveel groter was, zijn botten maar een bepaalde mate dikker werden. Ik had dat opgeslagen maar in een pc-chrash verloren.

Groetjes Karin

jan seykens schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:48:

.>

Yep, vorige maand ontwormd, dacht er niet aan het erbij te zetten........verder een idee?

Spirithorses schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:51:

.>> En dan iets met de andere jongeling, m'n trouwe

Hij liep niet wankel Pien, het was echt even dat trekken met die poot, iets optrekken en dan weer gewoon verder lopen. Niks is er warm, niks dik, hoeven zijn perfect, géén schimmel (te zien of te ruiken) in 't hooi................in de wei zou'k 't niet weten..............Ik hoop dat het geval van Talek ook eenmalig is, maar je vraagt je dan echt af wàt het is.
Caatje

Karin schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:59:


Dat weet ik ook wel, maar ikzelf ben niet de kleinste (1.72) en ook niet de lichtste. Bovendien hoopte ik dat Spirit minstens zo groot als zijn ouders zou worden. Daar is verder niks aan te doen he, ik houd er niet minder door van hem en ik verkoop hem toch nooit. BD is ook 'maar' 1.49, alhoewel die lichter gebouwd is, toch voel ik me vaak te zwaar voor haar, zeker op de lange ritten. Het is een gevoel hoor, het is niet dat je iets merkt aan haar. Spirit wordt ook mijn eigen rijpaard en het zou gewoon prettig zijn als ik niet met een schuldgevoel op zijn rug hoef te kruipen.
1.45 zou inderdaad wel net nog kunnen, als hij maar mooi stevig wordt. Als ik op Bombita rijd (1.45) heb ik echt niet het gevoel dat ik op een klein paard zit. En ja, ik ben ook op de hoogte van het verhaal van het verschil in de botten tussen grotere en kleinere paarden, maar dat wil niet zeggen dat ik het mooi vind uitzien, zo'n grote volwassene op een piepklein paardje.

Groet, Pien

Piet schreef op donderdag 10 januari 2008, 19:59:


in mijn geval ging het als volgt: paard was net van de ijzers en kreeg heel vaak barsten in de hoef omdat hij inderdaad heel droge hoeven had... Wat zei de smid daarop: invetten; desnoods 2 x per dag zodat hij zeker niet verder scheurt... Ikke maar invetten gelijk een trut, maar denk je dat het stopte? Natuurlijk niet...Nu weet ik wel beter... Natmaken had veel beter geweest, maar wist ik veel... En zo zit mn paard dus met een scheur tot boven die maar blijft meegroeien...Intussen hebben der echt al een aantal mensen die hoef in handen gehad en iedereen zegt hetzelfde: goed onderhouden en hij heeft er geen last van, maar geen idee of die scheur er ooit nog uit gaat...

jan seykens schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:15:


zo ken ik er ook een paar maar hier niet,
die van mij hebben wel allemaal zwarte ooglidranden en hoogstens mottling errond
maar er zijn veel appaloosas met echt roze huid in die minder behaarde regio
en dan ligt UV-gevoeligheid snel op de loer.
Daarom is het bij appaloosas wel van belang om met zo donker mogelijk gepigmenteerde dieren te fokken
al heb je dan het nadeel dat de patterns doorgaans minder uitgebreid zijn (de witverspreiding in blankers bv)
maar als je dan prijs hebt met een gekleurd veulen is het kontrast ook véééél beter
dus mijd de dunne-spoeling
of een kombinatie van karakter en huidkarakteristieken
welke kleur is je pasha ?

Zo, ik heb de laatste foto's even bijgeplakt op 't album vd merrie ( http://www.hoefnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=413) voor diegenen die interesse hebben. Dus nu, 3 maanden na de aanvang van deze geschiedenis, kan ik wel zeggen dat ze zo goed als genezen is. Ze heeft 3x een nieuwe zool en straal aangemaakt, die elke keer los kwam wanneer het gedeelte eronder sterk genoeg was. Ook aan de andere kant vd hoef, waar niet in gesneden is, is het 1ste stuk zool eraf, daaronder zit poederig spul wat er vanzelf waarschijnlijk af zal gaan en daaronder zit dan weer de nieuwe zool. Dus de volgende keer weet ik het, niks geen gesnij aan zo'n voet, de natuur een handje helpen met antibio en verder haar haar gang laten gaan, ze doet het nog het beste!!
Caatje

Kynshiri schreef op vrijdag 11 januari 2008, 11:14:


Een scheur is in 8vd10 gevallen een teken van onbalans in de voet. Als je met een nagel over de scheur gaat, kun je dan voelen welke kant er iets hoger ligt? Welke kant blijft je nagel "steken"? Dat is de kant die iets te hoog is, hoeft maar een inimini pietsie te zijn. Sinds ik dat in de gaten heb, verdwijnt de scheur van één van mijn paarden, zienderogen. Misschien de moeite waard erop te letten?
Caatje

Caatje schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:40:


Klinkt als knie op slot? Dan wil een been even niet mee en schiet dan los. Pasje achterwaarts zetten wil ook wel eens helpen. Het komt voor bij ruime, losse kniebanden. Waardoor zijn/is die los? Aanleg en jeugd (friezen, shetlanders) of een blessure (paard van Jaqueline).

Christel Provaas schreef op vrijdag 11 januari 2008, 11:25:


Daar dacht ik ook aan maar vindt het zo vreemd dat het zo plost is, hij heeft echt nog iets tekenen gehad van dat er iets niet lekker zat daar. Wat doe je eraan? En als het een blessure is, moet je toch ergens een warmteplek of verdikking zien? Of zit het anders in elkaar? Wat me ook opviel, hij gaat nu sneller over in galop, terwijl het een echte liefhebber van draf is (dit in de wei gewoon, in vrijheid) Zijn er dingen die ik extra moet doen of juist laten?
Caatje

Michiel schreef op vrijdag 11 januari 2008, 10:47:

ja idd! bedankt voor de tips!

Caatje schreef op vrijdag 11 januari 2008, 11:28:


Een paard met een blessure zal sneller in galop gaan. Die gang is minder belastend, vraag me niet precies hoe dat ook weer zat. Falk hier die heeft een terugkerende bekkenblessure, die draaft zelden en kiest voor galop in de wei. Als ze niet zo veel last heeft draaft of tölt ze wel in de wei. Zij kan beter geen bochten lopen. Bij haar is het een oude blessure ( door een onnodig stom rot-ongeluk, toenmalige hoefsmid heeft haar achterbeen omhoog en opzij getrokken, het is de enige keer geweest dt zij heeft gebeten) en ik voel nooit of het nou warmer is. Ik denk dat spieren die een blessure hebben wel warm worden, maar pezen niet. Pezen zijn minder doorbloed.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 10 januari 2008, 18:52:


even om te reageren,
Oedeem heeft niet direct het gevolg op een wondinfectie,
Ons paard had ook direct oedeem, en je zag het goed!!!
Het schijnt dat dit nooit volledig weggaat, na maanden is dit bij ons paard verminderd. Maar als je nu voelt, voel je dat nog een beetje. schijnbaar gaat dit dus nooit volledig weg.

Caatje schreef op vrijdag 11 januari 2008, 11:28:

Het kan een verrekt kniebandje zijn. Beetje gek gespeeld of woest overeind gesprongen na het rollen of zo. Dat hoef je ook niet aan de buitenkant te voelen, ik ken een paard waarbij de echo een verrekte knieband vaststelde maar er niets was te voelen.
Nu weet ik niet of galop juist meer of minder belastend is voor de knieën, of je dus iets af kunt leiden uit het feit dat hij nu graag galop kiest. Galoppeert ie steeds in dezelfde galop? want het landingsbeen vangt de meeste kracht op, het andere achterbeen wordt daarbij minder belast. Daar zou je eventueel uit kunnen afleiden dat hij één been bewust ontziet.
Draf is een diagonale gang, waarbij het 'slechte' been even veel te verwerken krijgt als het goede. Ik kan me voorstellen dat hij dan tijdelijk voor galop kiest, omdat hij in die gang dat ene been kan ontzien.
Ik zou als het mijn paard was er niets aan doen of laten, gewoon de tijd geven. Maar niet juist nu spin-oefeningen gaan doen bijvoorbeeld