clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 18 januari 2008, 10:32:
> Spirithorses schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:59:
>
>> clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 18 januari 2008, 9:49:

> Teveel verschillende ruiters, de eigenaresse zelf
> bagetaliseerde het probleem, en lachte je eigenlijk een beetje
> uit, alsof het aan jouw onkunde gelegen had..
> ja, daag. Toen ben ik ermee gestopt..
volkomen gelijk dat je der mee gestopt bent... mensen moeten weten waar ze mee bezig zijn en een pony die der af en toe eens serieus de loop mee neemt is niet iets om mee te lachen! Als ze der nx mee aan willen doen, heb je gelijk dat je er mee stopt. Dat een ander der dan maar mee verongelukt zeker...
Ik vraag me ook af of je dat het paard zelfs kwalijk kunt nemen, dat het licht soms even uit gaat... Als ik Darwin zou laten gaan op een lange open weg, merk ik op en gegeven moment ook dat ie even vergeten is dat hij met een ruiter op stap was, maar das gewoon omdat de snelheid hem zo ophitst. Ik weet niet in hoeverre hij er aan kan doen; hij is gewoon zo (hij heeft dan ook koers gelopen)... Tis natuurlijk mijn taak om op het moment dat het lichtje wil uitgaan hem der aan te herinneren dat ik der nog op zit . Meestal doe ik dat zelfs heel letterlijk. Dan zeg ik iets in de aard van 'hey kereltje, Fien zit nog steeds op je rug hoor'

. meestal werkt dat wel, maar als ik te laat door heb dat de galop in zn koppie geslagen is natuurlijk niet meer

Op zo'n moment heb ik toch ook wel al meermaals met het F-woord in mn hoofd gezeten... Een keertje heb ik echt noodgedwongen een eindje moeten meepassagieren omdat ik op een smal pad reed met aan weerszijden weilanden met pinnetjesdraad... Ik moest dus wel even wachten tot de open weilanden en velden een eindje verderop om hem veilig te kunnen stoppen (maar uiteindelijk stopte hij bijna vanzelf omdat de ondergrond plots ongelijker werd en een beetje pijn deed denk ik)...
Door de loop der jaren ken ik hem wel al goed en heb ik zo'n dingen eigenlijk niet echt meer voor; tenzij ik zo dom ben van hem op de weg naar huis te laten doorgaloperen wanneer het lang geleden is dat we alleen op wandel zijn geweest. Da's dan mn eigen domme schuld...