Piet schreef op maandag 21 januari 2008, 11:50:


Bonma en bonpa ken ik dan weer niet. En ja: meme, pepe, moemoe, vava (ik ken zelfs een mema en pepa) = oma, opa
Hihi, we leren bij

trea hoex schreef op maandag 21 januari 2008, 12:56:


Wat fijn dat je een plek hebt gevonden die past bij Amy!! Ik hoop ook dat het gevoel verscheurd te zijn snel op de achtergrond verdringt. Sterkte!

Spirithorses schreef op maandag 21 januari 2008, 13:07:


Ik zit hier ook met een brok in mijn keel.
Warme groet, Michiel

Bij van Doorn in Soest kan ik niets vinden over kokosvezelf of kokos-chips, toch?

Wel bij http://www.houthandelvanderheijden.nl/kokos.html?gclid=CPak69yuh5ECFQnpXgodkiQw_Q (kokossnippers), en bij http://www.kokosystems.nl/ (kokosvezel).

Ik las op een ander forum dat men 4 balen kokosvezel in de toplaag van een rijbak had gemengd, en dat men daar heel erg tevreden over was. Het hadden er zelfs maar 3 hoeven te zijn. Kosten per baal 70 euro. Het uitpluizen van die balen was wel een enorm pokkewerk naar het schijnt, men heeft er daar een week over gedaan.

Op de site van kokosystems (vezel) zeggen ze ook nog:
Kokosvezels zijn afkomstig van de bast van de kokosnoot. Het is dus een natuurproduct van de kokosvrucht. De kwaliteit van kokosvezels is te vergelijken met die van tropisch hardhout. Het is taai en stug materiaal, dat niet voor niets al eeuwenlang gebruikt wordt voor bijvoorbeeld scheepstouw en deurmatten. Omdat kokosvezels zeer weinig water opnemen treedt er bij normaal buitengebruik geen vertering op van de vezel. Als het nat is geweest droogt het materiaal weer zeer snel op in de buitenlucht, waardoor een kokosscherm gevrijwaard blijft van schimmel- en mosvorming.

Dat klinkt me goed in de oren, omdat nou juist het gebruik van gewone houtsnippers of boomschors voor zo'n sterk rottingsproces schijnt te zorgen...

Wat ik me wel afvraag: die kokosvezels, zouden dat nou niet van die dotten worden? Waar de paarden dan weer over struikelen, etc. Dat vraag ik me trouwens ook wel af bij andere textielsnippers en bij synthetische vezels die op het oog dezelfde vorm hebben als die kokosvezels...

Tja, der zijn paarden die hun baasjes wel missen en andere dan weer niet, hangt wat van hun karakter af denk ik.
Mijn pony is ook eenkennig, hij heeft nooit gestampt naar iemand, buiten een keer naar mijn vriend toen hij te dicht kwam of hij gaat gewoon tussen mijn vriend en mij staan en eist mijn aandacht op -> jaloezie?? (ik laat dit gedrag wel niet toe hoor). Of als ik hem in de piste losliet die keer en met iemand bleef praten ipv naast hem uit te stappen (zoals ik anders deed): hij wou niet meer komen en had zoiets van 'ja, nu moet je nu ook niet meer afkomen hè' en hij is daar zichtbaar een dag kwaad om geweest. Als ik hem zou wegdoen, dan weet ik zeker dat hij zich in het begin ongelukkig zou voelen.
Maar een ander paardje van mij is dan weer iedereen zijn vriend, ze zou zelfs een dief nog komen begroeten. Zij zal dan weer minder aanpassing nodig hebben.
Ik zal het wel niet te weten komen, want verkopen doe ik ze niet.

Nog even over het volgende: de keuze wanneer je een paard wegdoet is voor iedereen anders. Ik heb meer de mening van Piet, maar dat is persoonlijk. Als iemand een paard verkoopt om een gegronde reden (maar wat is gegrond hé), dan kan ik daar nog inkomen, zeker dat het welzijn van het paard eerst komt ipv de centjes.
Spijtig genoeg zijn er veel mensen die vinden dat een paard moet opbrengen: springt hij niet hoog genoeg, dan zoeken we wel een ander of hij wordt te oud of hij is ziek geweest of hij doet niet direct wat ik vraag, ... Een paard bekijken als een object vind ik dus erg. Niet alle verkopen zijn hetzelfde, bij diegene die het paard als een levend wezen beschouwen valt het meestal nog mee.

Britt Claeys schreef op maandag 21 januari 2008, 13:48:


En je hebt ook nog de beetje oneerbiedig klinkende, maar ó zo schattige Moemie en Poepie.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."