Ans Jondral schreef :
> En dan ook
> geprobeerd in een straat waar af en toe een auto voorbij komt.
> Maar daar ging het dus telkens weer mis, zodra er een auto was.
> Wordt hij gespannen en van de ene op de andere moment weer
> oost-Indisch doof.
Wie wordt gespannen? Jij of hij? That's the question.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat auto's NIET akelig zijn; als je ze niet akelig maakt zijn ze dat ook niet, net zo min als honden, flapperend plastic langs de weg etc. Als jij al je adem gaat lopen inhouden omdat er een auto nadert merkt je paard dat : "Hee, mijn leider is bang, dan zal er wel iets Ergs gaan gebeuren". Het gaat haast ongemerkt, soms heb je dat zelf amper in de gaten, maar paarden zijn zeer subtiel in het oppikken van dit soort signalen.
> Na een paar keer had hij het
> al door en zodra hij iets ziet afkomen raakte hij mij hand aan
> om zijn wortel op te eisen. Auto is dus nu voor hem gelijk aan
> wortel. Ik heb het daarna wel wat afgebouwd met de wortels.
> Maar ondertussen heeft hij er wel een gewoonte van gemaakt om
> telkens wanneer er iets is, hij mij aanraakt met z'n neus. En
> mij nogal onderzoekend aankijkt of ik nergens een wortel
> vandaan tover. Z'n aandacht houdt hij nu dus wel op mij.
> (Alleen dan om een andere reden.) En zo is hij heel braaf
> buiten.
Leer hem door wat ik bovenstaand schreef dat de volgende stap is dat hij nu niet meer op jou of op de wortel gaat vertrouwen maar op
zichzelf, daar heb je meer aan en dan hoef je niet zo op hem te lopen letten. Vraag zijn hoofd bij je zodat hij, als hij de neiging krijgt te gaan stuiteren, alleen maar met zijn kont van jou af kan draaien, wat kan er dan gebeuren? En
elk moment van rust (uitademing) belonen; één woord, krabbel in de hals, weet ik wat jij gebruikt. Geen ellenlange verhalen om jezelf gerust te stellen, gewoon cut and dry, alsof jij dit elke dag zo doet, "goed zo", braaf, whatever, als je maar consequent altijd hetzelfde woord gebruikt voor beloning. Dan ben je niet zo afhankelijk van wortels of de moods waarin je paard nu weer is.
Oefen dit regelmatig (2 keer per week 10 minuten tijd heb je daar toch wel voor!?) vraag een kennis om met de auto, fiets, brommer langs te rijden. Maar vooral, JIJ bent de leider en jij moet het waard zijn om leider te blijven, dus jij bent evenwichtig, kalm etc (ook al klopt je hart in je keel, hoeft Puzzle niet te weten)

enne, doe ademhalingsoefeningen op zulke momenten, tel tot 10, ach, tips genoeg.
> Probleem is dan weer dat hij van die manier weer extra happerig
> wordt. Dus eigenlijk gebruik ik liever geen voedsel. (Want dat
> hij voedsel uit de hand krijgt is een hele grote oorzaak,
> geloof ik.) Maar heb nog niets anders gevonden om voedsel te
> vervangen.
> Hoe ik dat gehap moet oplossen weet ik trouwens niet zo goed.
> Deze zomer was het veel beter. (Toen werd hij ook niet
> bijgevoerd.) Maar nu heeft hij het weer erg zitten. Charly moet
> het trouwens ook bekopen.
Je geeft te weinig grenzen aan, Ans, je laat hém bepalen, dat moet je niet doen. Leer hem, om te beginnen een stap achteruit te zetten, en zijn hoofd van jou af te draaien.
Wat ze in de weide doen lossen ze het maar onderling op. Toevallig is Spirit nu ook in een enorm opdringerige fase naar Ophir (zijn vriendje) toe, hij wordt nu regelmatig op z'n nummer gezet door Ophir. Spirit blíjft dan steeds als een boomerang terugkomen en Ophir bijten, nou prima, als O er genoeg van heeft krijgt S een enórme ram van hem, daar heeft ie dan de komende 3 minuten niet van terug. Ik zeg niet dat jij moet gaan rammen, maar in feite doet Puzzle dat wel bij jou (happen) en dat mag wél omdat-ie nog zo klein en kwetsbaar is?
> Hij weet wel dat ik dat niet wil. (Bij 'hé" of "nee" stopt hij
> ook even. maar je kan dat natuurlijk niet constant zeggen. Dus
> negeer ik het.) Vooral handen en dingen die los hangen of
> wapperen of bewegen (bv mijn schoudertas of de kap van m'n
> jas), vind hij reuze leuk om vast te nemen.
Niet negeren maar met hem bezig blijven. Het geven van een andere opdracht werkt nu niet zo goed want hij is in de klooimodus en ziet in alles spel en uitdaging om te etterbakken. Als je hem geleerd hebt snel achteruit te gaan kun je dat hier handig gebruiken: Vanaf nu mag hij nergens nevernooitniet meer in bijten, maar dan ook nooit he, dus ook niet op van die vertederende momenten dat hij zo leuk vasthoudt aan je capuchon en er zo koddig bij kijkt. Doet hij dat toch, maak jij gelijk op dezelfde seconde pas op de plaats (hij heeft inmiddels geleerd te stoppen) en zet jij hem een meter naar achteren op en snelle en wat overrompelende manier zodat hij geen tijd krijgt om te denken en te bijten. Beloon het zodra ie stil staat (jij bepaalt hoever achteruit, maar ik raad je aan het niet te lang te maken). Adem uit (hij ook), laat hem 3 seconden stil staan, beloon het stilstaan en vraag hem weer mee te komen en dat beloon je weer. Begint zijn gedrag dan wéér, herhaal je deze actie. En als het echt niet anders kan is er altijd nog te touwzwiepmethode waarbij jij hem niet zwiept maar hem tegen het touw laat aanlopen (ander uitgangspunt).
Bij alles wat je doet om het op te lossen moet je zéér consequent timen en lang genoeg volhouden, anders werkt het niet en wordt je paard steeds ongevoeliger voor je signalen.
> Meeste mensen zeggen ook dat je zoiets bijna niet kunt afleren.
> dat het zoiets als een stalondeugd is?
Welnee, het is gewoon een jong paard dat zijn grenzen loopt uit te proberen, reden te meer om daar een einde aan te maken.
> En ik heb er ook bijna geen controle op, wie hem dingen uit de
> hand voert.
Dat is zeer irritant ja, bord ophangen aan de weide?
> Hoefsmid komt ook wel in orde. Ging vorige keer ook al redelijk
> goed.
> Ik heb trouwens niet zo heel erg veel tegen een praam. Sommige
> handelingen 'moet' je nu eenmaal doen. (DA bijvoorbeeld)
> Natuurlijk probeer ik dan spanning te vermijden. Maar eens ze
> vies beginnen doen, is het hek van de dam.
> Bij Pête bijvoorbeeld ook. Bij een inenting ofzo. Dan kan de DA
> 8 keer steken omdat telkens 't beest over de rooie gaat zodra
> ze iets voelt en je niet meer in haar buurt kunt komen.Naald valt eruit en kan je weer overnieuw. Kan je ermee blijven vechten. Dan heb ik liever dat hij even een praam gebruikt en dat het meteen gedaan is.
> Bij een smid zou zoiets niet hoeven, heb je gelijk in.
Ook niet bij een DA, ja creëert er alleen een grotere aversie tegen hoefsmeden en DA's mee, verder schieten jij en je paarden er helemaal niks mee op! Voorkóm dit soort situaties dan door het zelf te oefenen, laat het niet afhengen van de hoefsmid of ene DA, dat zijn nooit de juiste momenten om zoiets te oefenen; er is druk, tijdsdruk, vreemd persoon etc. En ik zou de hoefsmid zeggen dat jij niet wilt dat zijn been wordt ingeklemd. Vind ik zowiezo raar, wij klemmen nooit een paard tussen onze knieën, we houden gewoon die voet vast.
Weet je waarom hij rustig wordt van de praam? Hij heeft pijn aan zijn lip van het getwist van de praam en als reaktie op die pijn gaat het lichaam endorfine aanmaken. Bijvooirbeeld ene vrouw die ligt te bevallen maakt ook endorfine aan, maar dat betekent niet dat zij geen pijn ervaart, het wortdt er alleen draaglijker door.
Dus wordt er weer beweerd dat de praam endorfine teweeg brengt, ja, zo kan ik het ook, ze slaan het pijngedeelte voor het gemak maar over.
Dus jij vindt het geen probleem dat jouw paard pijn heeft als zijn hoeven bekapt worden, de
DA komt, hij/zij een injectie krijgt etc?
> Maar daar was ik echt verrast door, net omdat Puzzle zo gemakkelijk doet over z'n voeten. Ik had er zelf nog aan zitten vijlen en had me echt niet aan moeilijkheden verwacht. Als hij dan de smid half bij elkaar slaagt, moet je toch iets doen?
De smid vriendelijk verzoeken te stoppen met warmee hij bezig is, het zelf zo goed en zo kwaad als het kan afmaken (of niks meer doen als je paard over de rooie is) en de volgende dag beginnen met oefenen. Als jij het belangrijk vindt dat Puzzle wel zijn voet moet laten inklemmen kun je dat dus maar beter zelf oefenen.
Groet, Pien