Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 februari 2008, 11:15:
@ Eddy: das het rare, over het algemeen is hij heel goed in groep, maar in de piste juist zo 'stout'. Ben al tochten gaan doen met meer dan 10 paarden, er waren toen zelfs 2 hengstige merries mee. In het begin is dat een beetje zich dik maken en zijn plaatsje zoeken en iedereen laten zien dat hij er is, maar na een tijdje gaat dat echt goed! Heb toen ook in stap, lange teugel langs één van die merries kunnen gaan rijden. En in een piste heeft hij veel meer de neiging om te steigeren, te draaien e.d. Ik ga gewoon de volgende 2 weken verder trainen en eens bij Pien zullen we zien he.
> Waarom zette je voor het steigeren al druk? Deed hij iets
> verkeerd? En stel, dat hij met zijn aandacht zo bij de merrie
> was dat hij jou vergat. Dàn kan je nog beter zijn aandacht op
> te hangen (ook al is dat maar met 100g) want dan straf je hem
> net op een moment dat hij nog niets verkeerd doet, als soort
> van "en nou oppassen dat je niets misdoet!".
>
Ik gaf teugeldruk omdat hij gewoon vooruit probeert te schieten, hij maakt zich dan heel sterk. Da's dan de eerste reactie vervolgens hem proberen weg te keren wat hij natuurlijk niet ziet zitten he.. En dan steigert ie.
En een grotere behoefte? Hij laat zijn eten staan voor een merrie hoor, en dan hoeft ze niet eens echt hengstig te zijn.. Soms denk ik dat ik hem terug moet laten dekken, maar anderen zeggen dan dat hij nog erger gaat worden. Eddy weet hier misschien iets over?
> Ik zou hem alleszins proberen voor te zijn, dat wel, amar door
> dus zijn aandacht zodanig bij je te houden dat hij de merrie
> niet ziet, ruikt, hoort, enz
Dit is wel heel erg moeilijk hoor.. Meestal heeft hij de merrie al eerder gehoord of geroken dan ik. En dan zie ik het meteen. Die oortjes, dat hoofdje, die kracht die ineens de kop opsteekt... En dan kom ook ik in hengst-modus, i.p.v. te doen alsof er niks is.
> Je ziet, dwang roept negatieve associaties op waar het paard en jij dus niets aan hebben. Dus, negeren die reacties, ze zijn te dom om het te beseffen hoe dom ze zijn.
Zeker bij Boy vind ik. Als je hem echt probeert te dwingen, en echt zo "IK BEN DE BAAS EN JIJ HEBT NIETS TE ZEGGEN" dan is er echt niks mee aan te vangen. Nu ongeveer 2,5 jaar terug, heeft een keer een vrouw op hem gereden. Hij was aan het trippelen bij een buitenrit en hij wou maar niet normaal stappen en zij zei: en dit moet je doen en dat en geef hem maar een tik en hij moet weten wie de baas is! En ik echt over men toeren: "Ahja? Probeert gij maar eens!" Ok, zij erop en ik op haar ruin, ze geeft hem 1 (harde) tik en hij begint daar te steigeren man!! Hij viel bena om, was echt wild aan het doen, heel hard aant maaien enzo! Zag er echt niet leuk uit. Ze is eraf gesprongen, heeft hem mij teruggegeven met de commentaar: castreren, dat beest is levensgevaarlijk.
> Neen hoor, je bent op de goede weg, ik heb alleen het gevoel dat je enerzijds meer terugkrijgt dan dat je had gedacht en je daarom zo blij bent, terecht!, maar anderzijds dan weer snel gedepriveerd bent als het eens minder goed gaat. Opletten met die bipolariteit, je moet je alleen proberen concentreren op de goeie stappen vooruit, en je hebt er veel, besef dat!
Ben idd wel snel uit men lood geslagen, maar ja, dat kan ik dan ook wel relativeren als ik de tijd neem voor mezelf om het geheel rustig te bekijken.
>
> Grtz
> Eva
Ik moet echt zeggen dat jij een heel leuke manier van schrijven heb, heb erg hartelijk gelachen :)
En vandaag ging het rijden dus weer goed! Blij blij blij. Maar het is nog altijd moeilijk voor hem om stil te staan tijdens het opstappen. Geduld oefenen zeker? Vandaag ook stap galop, galop stap gedaan, ging ook goed. Dan buiten gewandelt en toch maar een galopje getrokken, en hij kwam fijntjes terug.. Hele rustig, geen getrek, hoofd naar omlaag o.i.d. Gewoon hup, en nu gaan we trager gaan. 5 weken geleden heb ik daar ook gegalloppeerd, ik heb hem toen met een pelham bijna niet stil gekregen..
Echt fel..
Heb me ook iets gerealiseerd vandaag: ik reed met het bit en niet met mijn lichaam. Het is zo ongemerkt gebeurd, je hebt het niet door, maar je vertrouwt zo op dat verdomde bit dat het rijden vanuit dat punt gebeurd. Nu vertrouw ik op de goede wil van mijn paard, i.p.v. op de kracht van het bit. Ik merk ook dat ik veel bewuster rij, dat ik mijn lichaam veel bewuster gebruik en controleer, gewoon omdat ik de zekerheid van het bit niet meer heb. Maar nu blijkt dat het toch veel fijner rijden is hoor!
Jonge jonge, wat een veranderingen de laatste weken! Ni te doen..
Groetjes..
Warboel
