irene schreef op donderdag 28 februari 2008, 12:12:


Piet is er helaas niet de achtste Piet zit in Zweden dan

Piet
Training is finding the Clickable Moments

marjolijn schreef op donderdag 28 februari 2008, 11:21:


ik denk wel dat je dat moet doen
dat het zelfs primordiaal is,
zo heb ik het ook met Lua gedaan

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 februari 2008, 10:52:


Beide punten herkenbaar
Ik heb twee keer een merrie meegemaakt die haar veulen dood ter wereld bracht. Zw was zeer overstuur. Ze stopte het gedurende de hele nacht langzaamaan weg onder een dikke laag stro. Toen het hele veulen weggestopt was, wilde ze de box uit, was ze rustig en was het klaar denk. Twee keer hetzelfde, en eerder kon het veulen niet weggehaald worden!

Wij hanteren altijd een stelregel:
Verlies achter, is maar verlies achter. Daar bedoelen we mee, dat verlies van dieren (achter in de boerderij dus), bij lange na niet zo erg is als het verlies van menselijke familieleden die aan de voorkant wonen.

Je kunt heel veel verdriet hebben van dieren, maar eens je meegemaakt hebt wat het inhoudt om je partner, ouders of kind te verliezen.... dat relativeert en hele boel!

Esther schreef op donderdag 21 februari 2008, 20:25:


Gisteravond in de les, twee keer een bokkesprongetje. Ivonne deed wat ze Nancy had geleerd. Halthouden (voordat ze weg kon spurten) en belonen met een worteltje ('Yes'.. clickeren in de les... )
De rust kwam terug en zowel Ivonne en Nancy hebben een fijne les gereden (met de toegevoegde "eigen" elementen) Dit keer ook zonder zweepje. Hoera!
De lesgeefster werkte dit keer met pionen, slalommen en figuren rijden (zou ze dat hebben afgekeken afgelopen week toen Ivonne en ik dit ook deden afgelopen week.. )
Kortom weer een stukje verder. Ivonne was bang een "te eigen koers te gaan varen" binnen de les. Van die gedachte is ze nu af omdat ze nu merkt dat haar 'eigen dingetjes' prima toepasbaar zijn binnen de les (tja.. en dat dat soms 'scheve gezichten' zal trekken nemen we op de koop toe)

jose schreef op donderdag 28 februari 2008, 14:08:


En de paarden zullen die stelregel andersom hanteren, denk ik.
__
Zo lang er paarden op ijzers lopen,
zal ik ze eronder vandaan blijven slop

4bozzza schreef op donderdag 28 februari 2008, 14:24:


Wat bedoel je precies? Dat paarden verlies van een medepaard erger vinden dan dat ze een mens verliezen?
Ik geloof niet dat een paard functioneert in die termen.
Ik geloof wel dat een paard van de mik kan zijn wanneer een kuddegenoot doodgaat,
maar dat kunnen ze ook wanneer ze gescheiden worden van een voor hun dierbare persoon. Soms merk je ook niets aan hen, zowel bij verlies van medepaard als van een mens.
Hun verdriet laat zich niet vergelijken met het verdriet en de rouw die mensen doormaken wanneer ze een zeer nabij iemand verliezen.

Vicky Verreycken schreef op dinsdag 26 februari 2008, 10:59:


Veel sterkte Marianne,heb het ook meegemaakt enkele jaren terug met mijn lievelingspaard en huwelijksgeschenk om nooit meer te vergeten.
Alleen tijd heelt,veel moed en sterkte Cedric

Hi,

Een vraagje aan de paardnatuurlijken.Is er iemand die weet hoe je zelf Arnica-gel kan maken.
De Arnica hebben we zelf al gedroogd in grote zakken uit Mexico.
Nu nog de juiste ingredienten kennen om een goede gel te maken bij kneuzingen en zwellingen.
Op dit moment maken we tinctuur maar dat vervliegt dan ook snel.
Alle info hartelijk welkom.

Gr.Cedric

Piet schreef op dinsdag 26 februari 2008, 19:16:


Hi Piet,

Denk je dat mijn paarden voordeel zouden hebben met clickertraining en ondanks polo.?
Ben aan enkele boeken begonnen over clickertraining en het lijkt me erg interessant.
Gr.Cedric

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Helaas zijn er de laatste tijd veel paarden en veulens van forumleden, overleden, vreselijk gewoon. Veel sterkte aan allemaal.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 februari 2008, 12:09:


Eddy,

Heb je me nou! Wil je dat nog een keer luidop zeggen: je rijdt soms 80 km (per weekeinde?) onder andere op het harde? Kan je daar wat precieser over zijn? Ik hoor onlangs nog via via van een hoefsmid dat je ONMOGELIJK 30 km kunt rijden op het harde zonder ijzers. Ik had daar totnogtoe niet echt verweer tegen. Zijn er over het blootsvoets rijden over lange afstanden en over het harde eigenlijk al studies geweest? Ergens gepubliceerd? Een erg belangwekkende mededeling die je daar deed!

Stefaan Oplinus, ex civitate Menapiorum

Ach da's jammer..... Ben je een andere keer in de buurt? Bijv als je bij Conrad langs gaat voor het een of ander?

carausios schreef op donderdag 28 februari 2008, 15:27:


Per week, per week, dus 7 dagen !! niet op één week end .Mijn beroep is rijden, les geven en opleiding geven aan de paarden .Mijn eigen paarden "probeer "ik het meest te berijden dit resulteert in dagelijks een tweetal uur weg in bos ,heide en bestrating aan een gemiddelde van 8 A 10KM/uur Inclusief de dressuuroefeningen onderweg . Dus zelfs aan het kleinste gemiddelde kom ik makkelijk aan 8Okm/week Zit er een halfdag of dagwandeling tussen zit ik aan 100km/week . Trouwens wil je veel testcases zien ga dan is naar Pien en Jack en vooral ga hun ondergrond op wandeling is bekijken !!Een vijl van een bekapper is er niets tegen hoor .Wij handhaven het zelfde criterium op De Poedertoren ! en de paarden met te zwakke hoeven (meestal door beslag of stalbodem) worden meermaals per week aan de hand over de betonnen straten geleid, tot de hoeven er gezonder uitzien !! Allen, zonder uitzondering, worden meermaals per week buiten gereden toch ook naar de dertig ,veertig km /week . Over publicaties heb ik me niet verdiept ,ik weet wel dat Jan seykens tot en bepaalde afstand ook blootsvoets traint en dat Karin "ment graag" alles blootsvoets doet met haar span . Het enige nadeel hiervan kan ik enkel zien in de hardheid van de hoeven wat behoorlijk wat spierkracht vergt als je moet vijlen . De uitzonderingen beginnen echt meer regel dan uitonzdering te worden maar het vergt een andere inzicht in het begrip paard(houden) .

jose schreef op donderdag 28 februari 2008, 14:08:


Waarschijnlijk bedoel je het niet vervelend, maar ik vind het zo lomp overkomen. Ik ben familieleden en dieren verloren, geen van twee heeft me minder geraakt. Ik vond dat er niks gerelativeerd werd aan de dood van mijn hondje toen een familielid onder een bus kwam.
Dat soort dingen moet je niet vergelijken, daar schiet je niks mee op. En het komt kwetsend over nu, alsof het allemaal niet zo erg is want wacht maar tot je man of je kind overlijdt...