marianne laenen schreef op woensdag 5 maart 2008, 20:44:
> Vandaag rotslechte dag gehad.
> Zijn gaan rijden met Indy en Couscous. "t Was koud, 'k zag
> overal Apache lopen. Indy mist haar beschermer. Hier is niemand
> Wij willen dit nooit meer meemaken en ik hoop dat de anderen
> ooit van ouderdom omver mogen vallen in de wei.
>
> Marianne
Oh, Marianne, dit is zo herkenbaar. Heel erg te vergelijken met de manier waarop wij Fjordson zijn kwijtgeraakt. Hier kwam de veearts wel meteen, maar kon eigenlijk niets meer doen. Fjordson had 's morgens al helemaal geen darmwerking meer en stond te zweten, volgens de veearts een heel slecht teken bij een koudbloed. Ik ben een hele dag samen met Fjord aan het knokken geweest. 's Middags leek het wat beter te gaan en kwam er weer wat mest. 's Nachts was het opeens gebeurd en is hij voor mijn ogen in elkaar gezakt.
Ik sta ook nog altijd stijf van de zenuwen als één van de paarden wat mankeert, vooral koliek. En dat kom ik met Frouk dus nogal eens tegen. Denk niet dat ik dat ooit nog kwijtraak.
Het verlies van Fjordson is bij mij ook onwijs hard aangekomen. Eigenlijk mis ik hem nu nog steeds, al vier jaar. Het slijt, en ik kan nu wel weer aan de leuke dingen van hem denken, in het begin zag ik hem enkel steeds maar weer in elkaar zakken. En dan de machteloosheid, omdat je niets voor hem kan doen.
Ik wens je nogmaals heel veel sterkte. Wou dat ik je even stevig kon omhelzen (ook al ken ik je niet), het slijt echt wel, maar dat kan lang duren,
Els.
Warboel
