Karin ment graag schreef op zaterdag 8 maart 2008, 12:56:


Prima, ik ga het zeker onthouden

Loes Scheres schreef op zaterdag 8 maart 2008, 15:29:

Alles is massaproductie geworden; ziekenhuizen, chemobehandelingen en na-/palliatieve zorg. Voor jou tien andere doden.
Ik zou zelf willen beslissen wat en of er voor behandelmethode gevolgd ging worden als er een ziekte geconstateerd werd.
Mijn schoonvader is met chemo en bestralen een ellendige langzame dood aan longkanker gestikt ondanks wat websites en folders geruststellend claimen. Deze weg had exact even lang geduurd (half jaar) zonder behandeling maar dan had hij zich in het begin in elk geval stukken beter en minder emotioneel verscheurd gevoeld.

Ik heb diep respect voor iemand die het onttakelende standaard draaiboek de rug toekeert, zijn eigen lot in handen neemt en het lef heeft zijn dood regisserend tegemoet te treden.

We zijn nu een maand later en Bret is al ruim veertien dagen thuis. Ze eet inmiddels als een paard het is gewoon niet aan te slepen.
Ik kreeg ook de nota ( slik, door alle complicaties is ie nog wel een stukkie hoger ) en het behandelverslag maar het is het waard geweest. Ze is wel van heel ver teruggekomen ze is 41 maal gesondeerd door die reflux omdat die darmen niet op gang kwamen, het was echt het oog van de naald waar ze doorheen is gekropen. Ook verschillende antibiotica's door de hoge koorts maar de laatste sloeg gelukkig goed aan. Inmiddels is ze vanaf woensdag zonder antibiotica en haar temp blijft helemaal ok. Ze herstelt bijzonder goed ze zit nu op de 40/60 a 30/70 %!
Voor het herstel trekken we een jaar uit en als het nodig is gewoon wat langer, als ze weer de wei op mag dan mag ze lekker dit jaar het natuurgebied weer in met wat vrienden, we hebben tijd zat en we pakken haar volgend jaar pas weer op om te rijden. Wij hebben echt mazzel met ons 'landgoed' ze kan lekker de natuur in en is toch thuis.
We hebben mazzel met Bret de vechter. Haar naam ( je schrijft Brella, maar spreekt uit Bretla ) betekent grappenmaker, ook haar humor heeft ze nog en ze is weer hardstikke vrolijk en wil gaag wat spelen. Door het draadje op de paddock heen gebruiken de paarden elkaar nu als een lollie als de lijnzaadolie weer langs haar snuit loopt en ze is weer nieuwsgierig als vanouds.

Es

Christel Provaas schreef op zaterdag 8 maart 2008, 17:26:


Bij mijn vader is ook longkanker geconstateerd. Hij is bestraald en kon na enkele weken niet meer goed slikken. De dosis morfine werd steeds hoger. Mijn vader is gelukkig niet gestikt, hij mocht 's avonds in slaap vallen en niet meer wakker worden. Het heeft gelukkig maar een half jaar geduurd. Achteraf was het beter geweest NIET te bestralen, maar ja, de hoop.....
Monique

Herman schreef op donderdag 6 maart 2008, 12:57:


alee dan ben ik niet de eerste op de pt met een fluo vestje