Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 11 maart 2008, 15:24:


Jij mag knippen zoveel je wil hoor
Ik ben al lang blij dat er mensen zijn die over de inhoud na gaan denken.
Dan hoeft voor mij het eind-resultaat van dat nadenken nog niet eens het zelfde als het mijne te zijn.
Blij ook te lezen dat niet iedereen mijn schrijven dus als gezever beschouwen.....

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 11 maart 2008, 16:11:


Je omschrijft precies de reden waarom ik wel het stem gebruik als voorkeur heb voor het dingen aanleren.
Mocht je bijv. , om welke reden dan ook je paard ooit moeten verkopen , is het wel zo makkelijk als een volgende persoon je paard ook begrijpbare taal aan kan bieden.
Ondanks dat ze zelf weinig geluid gebruiken horen ze wel erg goed en kan een paard vele woorden onderscheiden , zelf combinaties/samenvoegingen daarin.

Dat lichaamstaal ook belangrijk is ontken ik nergens.
Maar met de wetenschap dat er weinig mensen op hun eigen lichaamstaal letten in de buurt van een paard , of dat niet begrijpen of zelfs kunnen leren (zoals gehandicapte) maakt dat als aangever voor een opdracht nmm. het voor een paard (of ander dier) stukken moelijker om als duidelijke cue te fungeren.

Naast taal gebruik ik ook lichaamstaal lichaamstaal hoor , bijv. door mijn vinger of hand aanwijzing.
Op de honden-cursus is me dit ooit ontraden....dat zou verwarring geven.
Ik ben het daar niet mee eens en merk dit ook niet bij de dieren.

Mijn antwoord toen was overigens vrij simpel .....
Stel dat mijn dier blind wordt , dan reageert het nog altijd op de gesproken aanwijzing.
Stel dat mijn dier doof wordt....dan ziet het de lichaamstaal....

Een van de 2 problemen is vaak aanwezig als het dier wat ouder wordt (bij honden dan he)

Daarnaast en niet onbelangrijk:
Het samen gaan van spraak en lichaamstaal is nmm. uitstekend te combineren en aan te leren , zowel voor jezelf als voor het dier.
Een (normaal werkende) stem werkt over grotere afstand beter dan lichaamstaal.
De kleinste lichaams aanwijzingen worden op een grote afstand al slecht gezien...maar ook de grootste.... worden om een hoekje of vanachter een boom al helemaal niet meer gezien , maar nog wel nog steeds gehoord met het juiste volume

Dit onderzoek is eerder journalistiek dan wetenschappelijk te noemen. De 'emotionele' stijl van het artikel typisch voor de Russische pers waar totaal andere genres bestaan dan in de Westerse journalistiek. De vertalers van dit artikel hadden hiermee rekening moeten houden.
Ondanks alle kritiek die hier te horen is (en waar ik het gedeeltelijk mee eens ben):
Moeten we niet blij zijn dat Nevzorovs dit onderwerp opnieuw in de wereldpers hebben gebracht? Hopelijk zal de paardenwereld door dit soor initiatieven sneller veranderen!
Tanja