Esther schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:48:


Dan nheb je dat verkeerd gelezen Esther want Ik heb zo geen bericht gepost !!

Inge Teblick schreef op dinsdag 11 maart 2008, 16:15:


Trainen vanuit gevoel is trainen vanuit verbondenheid, vanuit energetisch contact. Dat heeft te maken met een stuk lichaamsbewustzijn van jezelf; het vermogen om dat paard te kunnen 'zien', te lezen misschien zelfs.
Daarvoor moet je ook in het 'hier' en 'nu' kunnen zijn, zoals dat paard dat altijd al is. Intentie en lichaamstaal zijn de weg van de overdracht hierbij.
Als je vanuit je gevoel werkt betekent dit ook dat je gegrond bent.
Dat is ook de manier waarop het paard tot de mens spreekt. De kunst is om elkaar daarin proberen te vinden, om samen één te zijn. Om één te worden, om je paard in die overgave te krijgen kun je je paard bijvoorbeeld aanraken, masseren, of juist geen opdrachten geven, er alleen maar 'zijn'.

Ik geloof nog steeds niet in het gebruik van hulpmiddelen omdat dat tussen jou en het paard in staat. Heel veel trainingsmethoden vind ik technisch en beredenerend, dat is dan vanuit het hoofd, niet (meer) vanuit het gevoel.

Wat ik regelmatig tegenkom is dat menzen zó in hun methode komen dat het contact met het paard van ondergeschikt belang is, dan wordt het het resultaat dat gaat tellen. Als voorbeeld neem ik een aantal Parelli mensen die ik hier heb zien werken, die zó opgaan in hun spel en daarin niet meer zien dat ze hun paard zijn aan het overvragen/overbelasten en het paard er júíst onrustig en verzuurd van wordt. (Het gaat mij er nu niet om kritiek op PP te hebben, dit is slechts een voorbeeld dat toevalllig jammergenoeg aan zijn methode verbonden was).

Ik heb hier dagelijks met vele paarden te maken, allemaal hebben ze verschillende karakters/temperamenten en er is echt wel verschil in hoe ik een paard moet benaderen. Zo kan Holly absoluut geen druk verdragen, maar krijg je Izzy niet van de plek zonder druk te gebruiken.
Bij het ene paard moet ik steeds op mijn qui vive blijven, bij de ander weet ik dat hij geen gebruik zal maken van de door mij aangeboden ruimte.

Er 'is' naar mijn mening geen universele trainingsmethode. Ik ga ook niet met elk van mijn kinderen hetzelfde om.

Zo duidelijker? Anders vraag je maar.

Groet, Pien

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 11 maart 2008, 12:32:


Dat weet ik al..... zoals al gezegd: zie ik hoe de paarden dagenlang aan bomen vastgeknoopt staan. Een goede 'weide'afrastering, zodat ze tenminste rond kunnen lopen, wordt geen geld uitgegeven. De goede niet te na gesproken, want er zijn heus ook prettige voorbeelden hier. Trouwens niet alleen paarden hoor... Soms zie ik zelfs koeien aan een stick staan! Ook ezeltjes, muildieren.....

Ik geloof niet dat ze diep ingewortelde tradities in 1 keer kunt veranderen, dat moet niet je streven zijn. Beetje bij beetje... geleidelijk aan. Net zoals PN/HN in Nederland bezig is... zal het ook in de zuidelijke landen ooit wel veranderen. Het duurt alleen langer )

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:50:


Ik heb dit bericht 95412 wel zo begrepen

Spirithorses schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:50:


Je kunt het toch afwisselen Pien? Trainen totdat je dat 'iets' bereikt hebt en aan het einde van zo'n trainingssessie kun je het dier lekker met je handen borstelen... of wat ie dan ook maar fijn vind..... Dat heet superpositief eindigen )

Over verzuren..... Haar naam is me even ontschoten... maar dat weekend in België waar die vrouw in die rolstoel die demo gaf... met die Fries en nog 'n Andalusier....
Die Fries is zuurgetraind. Die was het bekende rondje spuugzat.

Groet,
Wil.