Nathalie Lagasse schreef :



Zeker leuk en leerzaam. Ik rijd hier al iedere dag dus kom gerust kijken en meerijden. Ik heb nooit zoveel zin om een fillempje hier op PN te zetten en dan te gaan zitten wachten op commentaar van iedereen die het beter weet
Toch staan er wat rijfilmpjes in het verhaal van Spirit, daar zie je ook wel hoe ik met hem bezig ben terwijl ik hem te paard meeneem als handpaard.

Greetz

marianne laenen schreef op woensdag 19 maart 2008, 16:04:


Wat kosyt zo'n camion zand, Marianne?

Eva Saegerman schreef op woensdag 19 maart 2008, 14:47:


Ach Eva, hier is het ook zo nat, we hebben gelukkig nog wat droge weides waar de paarden nu lopen. Die komen wel weer op in het voorjaar als we de nieuwe weides in gebruik gaan nemen.
Het enige wat echt afdoende helpt is een gedeelte gaan verharden zodra de modder opgedroogd is (nu heeft het geen zin): Betonpuin erop en daaroverheen stoeptegels. Of betonplaten (stelconplaten), ook een super idee, maar hoe krijg je ze bij jou?

Groetjes, ik leef met je mee, ik kan het ook niet aanzien als er een paard in de blubber moet staan. Wákker lig ik daarvan!

Pien

Spirithorses schreef op woensdag 19 maart 2008, 13:55:


De 'ga,ga,ga' modus werkte bij ons ook niet, na een paar lessen wilde mijn paard helemaal niet meer het erf af, zelfs niet aan de hand. Voor mijn merrie werkte het wel, hoor. Heerlijk drukloos. Zo hoeft ze helemaal nooit meer uit de comfortzone te komen. Maar Parelli werkte bij ons ook niet, dusss. dat gedoe met die vingertjes, daar werd ze schacherijnig van, Parelli voelde voor mij te weinig 'samen', en ook ben ik niet zo handig met touwtjes.
Je moet iets vinden wat je ligt, en wat het paard ligt. Ik heb daarna even geen lessen gevolgd, helemaal op me eigen gevoel dus, maar we gaan nu wel dravend (terwijl ik rijd) het erf af. Het zit in haar temperament om stil te staan als we van huis weg gaan, ook al zijn we 4 km verderop, buigt de weg van huis weg, wil ze niet verder. Gelukkig wil ze wel mee aan de hand, en als ik accepteer dat ik er af en toe naast loop, hebben we een heerlijke rit. Slaan we weer af, kan ik weer opstijgen en gaan we gewoon weer verder. Stond Pardie nog een uur op slot voor de klep van de trailer (niet met mij) met subtieltrainen, nu gaat ze de trailer in alsof er nog nooit twijfel is geweest.
En nee, ik had helemaal niks geoefend, iemand had de trailer nog aangekoppeld staan, en ik was spontaan gaan trailerladen, want ik was aan het wachten tot de hoefsmid tijd voor ons had. Ik dacht, alleen ff een voetje op de klep, ik kan toch niet zo lang oefenen. Loopt ze zó de trailer in. Volgende dag weer geoefend, want ik wilde weten of de magie nog steeds werkte. Loopt ze zó tien keer de trailer in- en uit.
Bij mijn merrie werkt vooral één ding; straal jij vanzelfsprekendheid uit, volgt ze gewoon. Ga je ingewikkeld systemen op haar loslaten, waar je bij na moet denken, doet ze gewoon niet meer mee. En ze begrijpt me echt wel, hoor. En bang is ze al helemaal niet.
Wat bij ons wel echt een zet gaf, was Terra Natura.
Weer die vanzelfsprekendheid, paard scant of het 'goed voelt' bij degene die het paard mee vraagt.

Dit is mijn conclusie van verschillende soorten trainingen en systemen waar ik mee kennis heb gemaakt, sommige elementen heb ik overgenomen, anderen heb ik laten vallen.

groetjes weer

Piet schreef op woensdag 19 maart 2008, 22:58:



Ik wilde vooral weten waarom onze sluierstaartjes er zo suf bijhingen.
Inmiddels weet ik een heleboel over VN jaaaaaaaa, VisNatuurlijk
Goudvissen bestaan niet, dat zijn babykoi's, en die horen in de vijver
Ik schaam me inmiddels dood voor mijn babysluiers in het aquarium van 60x40.
Mijn vissen zitten in een tradi-stal-8

Sorry, héél erg off-fopic

In Friesland zit een trainster van Terra Natura, trouwens. Even op hun site kijken, of vragen.

groetjes weer

(mijn man heeft vandaag een heftige hartoperatie gehad, en ik kan ff niet slapen)

Piet schreef op woensdag 19 maart 2008, 22:58:


Zoooooooo????? En ik jarenlang denken dat kersenbuikjes zo aardig waren!!!

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 maart 2008, 23:54:


Als je nog steeds niet kunt slapen kunnen we Skypen? Chatten via Skype?
Mocht je behoefte voelen... je mag me ook nog mailen hoor....
Logisch dat je niet kunt slapen....

Groetjes!

Wil schreef op donderdag 20 maart 2008, 0:12:


ach, ik zie dat je niet in Friesland zit, maar in Duitsland..


ahh, dank je. Lief van je.
Ik ga toch maar naar mijn mandje..

judith1975 schreef op woensdag 19 maart 2008, 9:43:


Heel mooi dat filmpje! Ongelooflijk en zo schattig als hij pas op zijn lange stelten staat
Myr

Eva Saegerman schreef op woensdag 19 maart 2008, 14:47:


ken dat gevoel, als je snachts wakker wordt en je hoort het kletteren is het eerste waar je aan denkt, de wei en de blubber. Het is echt niet leuk hé! Heb het geluk dat ze op een hoog gelegen weilandje, eigenlijk een bouwgrond, het gras mogen gaan afeten en al is het gras na twee weken al bijna op ik laat ze zolang mogelijk daar staan. Zo zalig die droge beentjes en zolang het niet de hele dag plenst kan ik ermee leven dat ze hier geen schuilstal hebben. Je bent dus niet alleen met je zorgen over blubber, misschien is dat een beetje steun en hopen op een droge zomer
grtjes Myr

Ik leer mijn pony in om te gaan mennen. Nu ben ik hem ook het rijden bij aan het brengen (samen met een lichte ruiter) en daarbij gebruiken we een sidepull. Dat werkt eigenlijk gewoon heel goed. Maar met het mennen vanaf de grond (ik loop er dan achter) leek hij maar niet te begrijpen wat ik bedoelde.
Soms ging het aardig, maar regelmatig miste hij hulpen. Als ik de druk opvoerde begreep hij het meestal wel, maar da's ook niet fijn, die druk.
Nu was ik toevallig bij de site van de vereniging voor bitloos rijden en daar lieten ze vrijwel alle mogelijke bitloze optomingen zien. Er stond een hoofdstel met een touwtje dat achter de oren zat, onder de kaken kruiste en aan de zijkant van de neusriem er uit kwam. Het zou geweldig zijn om bitloos mee te mennen. Dus ik bind een touwtje aan mijn hoofdstel en denk: "We zullen wel zien." Wat denk je? Meneer luistert perfect. Hij reageert nu op hele zachte teugelhulpen en hij is veel kalmer. Ik denk dat de sidepull gewoon niet duidelijk genoeg was.
Hij lijkt het nu zelfs leuk te vinden dat rondsturen. Al denk ik dat het vooral mijn vreugde en het samenwerken is dat hem vrolijk maakt. Ik ben iig echt helemaal happy met deze oplossing en wilde jullie even laten delen in de vreugde.