Heel apart!
Wat willen we zien een attent paard die reageert op de hulpen/aanwijzingen.
Die mooi ontspannen is en met impuls loopt.
OOK volgens:
Fei regelement "Welzijn vhpaard" Gedragscode:

Artikel 401: Doel en alegmene principes

De dressuur heeft de harmonische ontwikkeling van het organisme en van de natuurlijke eigenschappen van het paard ten doel. Het paard wordt daarbij levendig, gehoorzaam en kalm in zijn bewegingen gemaakt, waarbij een volmaakte harmonie met de ruiter tot stand komt.
Deze ontwikkeling wordt zichtbaar door:
(1) De ongedwongenheid en regelmaat van de gangen
(2) De harmonie, lichtheid en het gemak van de bewegingen
(3) De lichtheid van de voorhand en het onderbrengen van de achterbenen, voortkomend uit een constant aanwezige drang naar voren
(4) Het oonvoorwaardelijke aanemen van het bit, waarbij geen enkele weerstand of spanning optredt, dat wil zeggen met een volledige ontspanning

Lees verder:
http://www.hippocampus-nl.com/index.php?content_id=124

Als jij de indruk had dat dit paard opgejaagd werd, dus alles wat hierboven geschreven staat verdween als sneeuw voor de zon, dan heb je toch een duidelijk punt om aan te kaarten.
Het zou van de zotte zijn dat je je eigen gevoel en kennis niet zou mogen ventileren, je komt op school om te leren, maar een eigen inzicht en deze gedragscode wetende heb je genoeg te zeggen, lijkt mij zo!
Anita

Nathalie Lagasse schreef :

Ahum, ik maak het touw wel vaak aan het zadel vast, zo heb ik mijn handen vrij. Het is inderdaad ook bij mij helemaal in het begin één keer fout gegaan, dat was niet de bedoeling, toen stond Spirit op de rem en was er een snók en een ruk aan de zadel. Maar daarna heeft hij het niet één keer meer geprobeerd. Schandalig en zeker niet mijn bedoeling, maar achteraf is er gelukkig niks bij hem blijven hangen. Nu hangt het touw weer gewoon aan de zadelknop en ik haal het er snel af als ik in een situatie kom waarin ik sturend moet optreden naar hem toe, of wanneer we op een smal paadje lopen waarbij hij achter me moet blijven.


BD loopt gewoon door hoor. Alsof ze zegt 'moet je maar meekomen'.
Dat met die lange armen heb ik in het begin ook wel eens gehad, maar dat wordt dus minder naarmate je het vaker doet (gewenning).
Spirit volgde op de grond ook perfect, vandaar dat ik hem als handpaard ging meenemen, en toen moest-ie leren om ook naast een ander paard mee te blijven lopen.

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 april 2008, 10:19:


Ik ben met Spirit ook met de fiets begonnen inderdaad.

Piet schreef op woensdag 2 april 2008, 19:39:


Natuurlijk is het overal toepasbaar, ook op mensen. Maar het is ook een beperkt en zelfs dom instrument in vele situaties. Vooral als je het wilt toepassen op mensen. Bij mensen gebruik ik veel liever omgangsvormen die beschreven zijn in de humanistische psychologie en vormen van natuurlijk gedrag en zingeving en spiritualiteit.

Piet kijk eens verder dan Skinner, de OC is echt beperkt toepasbaar en zeker bij mensen is het een instrument van laag nivo. Het gaat voorbij aan gemotiveerd worden door innerlijke motivaties, anders dan een toegevoegde beloning willen. Ook een paard laat zich liever motiveren door innerlijke motivaties dan door R+ een toegevoegde beloning. Wat blijft er over van clicker training als je de R+ weg haalt? Juist helemaal niets.

De gedachte dat bevrediging van innerlijke motivaties ook R+ is, is alleen toepasbaar als een verlate toegevoegde beloning. Na de afwas mag je achter de pc. Als je nu langzamer draaft mag je straks rennen, zoals Inge even aanhaalde. De onvrijheid druipt er van af, je moet nu toch doen wat ik zeg. En die onvrijheid is bij paard rijden helaas vaak nodig.

En hoe kun je het beste dier vriendelijk zijn in het omgaan met die noodzakelijke onvrijheid? Simpel gezegt door P+ te combineren met R+

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Deze tekst stemt toch even tot nadenken, misschien is clickeren toch wel dé methode om met dominant gedrag in bepaalde omstandigheden om te gaan, in dit geval voedsel:

http://members.home.nl/vrijheidsdressuur/artikel2.html

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:


Ik dacht dat die voldoende naar mama zou kijken. Niet voldoende precies.
Ik neem Ulke dikwijls los mee. Aangelijnd tot we een beetje van't verkeer en thuis of de trailer zijn.Dan laat ik ze los volgen of voorop lopen, zoals ze wenst.Ulke is ook enorm eetgericht maar als ik 200 m verder ben, zijn wij blijkbaar toch interessanter dan gras.
Als we op een paar km van huis of trailer zijn neem ik ze terug bij mij, om idd eigen iniatief te beperken.Ulke is wel een veulentje van 13
jaar.

jan.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:



Sela kunnen wij onderweg ook niet loslaten, die blijft gewoon achter om te socializen met andere paarden en wat rond te scharrelen. Sela is perfect op haar gemak alleen en wordt niet bang wanneer wij achter het hoekje verdwijnen. Vorig jaar hebben we zo eens "om ter langst volhouden" gedaan maar Sela kwam gewoon niet terug en toen het zo donker werd dat we haar bijna niet meer zagen staan is Gerd haar dan maar gaan halen en dat vindt ze dan ook weer héél gezellig.

Hier is het zo rustig dat we eens kunnen experimenteren.

Marianne

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:


Ik zag het meteen toen ik nog maar de auto parkeerde

Ahjaa wie dekt er nu ook zijn merrie met ne auto !