Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt Eva, in dit geval wel omdat het is jouw geval te risicovol is om door te gaan. Volgende keer kost het je meer moeite misschien, maar het komt vast wel weer goed hoor. Iedere dag is gewoon anders. Hormonen en het weer spelen ook mee. Het kan bij mijn paard ook tijden goed gaan en ineens gaat het toch mis. Dan maak ik daar in mijn hoofd een heel drama van, er moet gelijk een plan worden gemaakt. Maar volgende keer staat meneer gewoon weer soezend naast mij en volgt mij in alles. Terwijl ik dacht dat ik gefaald heb en er na de laatste keer een probleem is gecreeerd.

charlot van r schreef op zondag 6 april 2008, 10:30:


Ach ja ik heb gelijk maar op alles slecht gestemd en geloof dat je het dagelijks mag doen maar dat is ook niet de moeite waard. De mensheid wordt hoop ik steeds wat slimmer.

bwa zo erg is dat niet he. Uw veiligheid gaat voor.
Ons paard kan ook zo doen als ze hengstig is. We laten ze hier dan crossen in de wei.

Wat ik me wel al soms afgevraagd heb he, bij je leidingsoefeningen enzo, vanaf Q voorloopt snijd je de pas af met de hand enzo he. Stap je naar het paard toe, dan stap ze achteruit he?

Nu vroeg ik me af, in de zomer heb ik een hele tijd de kudde tinkers geobserveerd. En er was één die nooit bij de groep mocht horen: wat deden ze: als ie te dicht kwam direct met een beet wegjagen. Nu vraag ik me gewoon af, je paard stapt ook direct achterwaarts en gaat van je weg als je dichter komt. Is dat dan zo’n houding als de tinkers deden bij dat paard?
Want binnen de paarden heb je wel relatie’s waarbij ze elkaar vriend zijn, of hoe je dat ook noemt, en zich elkaar krabben. Dat is toch helemaal anders dan de eerste relatie? alle ja ik kan het niet goed uitleggen.
Maar ik ben nu ook heel wat oefeningskes aan het doen met men paard. Van als ze probeert voor te lopen, snijd ik de pas af, zoals die manier dat ik gezien dat jij eens deed. En nu als ik probeer aan haar hoofd te komen deinst ze ook achteruit, en gedraagt ze haar kopschuw. Ik heb er dus even weer mogen met werken om terug haar hoofd te laten aanraken. Ze dacht namelijk telkens dat ze weg moest van mij. En nu vroeg ik me af of men niet een meer evenwichtige relatie kan aangaan dan alleen achteruitgaan, stop enzo..
En dan vraag ik me eigenlijk af waarom je paard zich niet graag laat opkuisen, of zijn hoofd strelen, is dat omdat het in de relatie zit van die tinkers met dat bijten. Want dat gedrag doen wij als mens toch na??
Nu ja ik ben maar een gedachtegang aan het opschrijven. Het kan fout zijn.

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:

Ik zie niet zo goed wat dan die enorme fout is die je gemaakt zou hebben, maar ik ben dan ook niet zo'n super verantwoorde trainer die over alles nadenkt
Dat je je wandeling niet hebt doorgezet maar teruggegaan naar de wei? Waarom zou dat zo fout zijn? Jij hebt toch van begin tot eind bepaald wat er gebeurde en waarnaartoe? Dan ben je toch leider gebleven? Is toch niet zo fout?

heidy smid schreef op zondag 6 april 2008, 11:27:


ja idd het is de moeite niet waard. Maar hij heeft het zelfs al bij nieuws geschreven dat de slechte pol komt doordat al het paardnatuurlijke mensen er op gestemd hebben. Tja hoe zou dat komen.

charlot van r schreef op zondag 6 april 2008, 11:29:


Zijn er dan zoveel mensen op paardnatuurlijk? Hebben die echt allemaal blootsvoetse paarden??
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

waan schreef op zondag 6 april 2008, 11:24:


straks passeert de ronde van vlaanderen op 100m van de weide
Ik ga dan effe kijken hoe de paarden daar op reageren
heel gedoe natuurlijk, heel veel volk, lawaai, helicopters, microfonen, toeters, moto's, enfion, prikkels genoeg
het zou idd heel goed kunnen dat het voor Q al lang geen punt meer is, dat ze net weer dat paardje is van afgelopen maanden (ik verwachtte eigenlijk al dat het zo zou zijn)

Ik probeer dat lange ketting denken uit te schakelen, ik probeer dan wat meer dierlijk te denken Is toch makkelijk als dier he? Van moment op moment leven en het vorige moment al weer vergeten zijn. Wij mensen denken zoveel na, proberen te voorspellen wat er gaat gebeuren om dit voor te zijn en er naar te trainen. Dat is een van de dingen die ik doorheen de twee jaar geleerd heb; niet te veel nadenken, niet te veel proberen te voorzien, niet te veel dingen trainen die zouden kunnen misgaan, maar wel doén doén doén en als het misgaat, dan erdoor heen trainen.

Ik ben de eigenaresse van het betreffende paard. Er wordt hier zoveel geschreven over paardenwelzijn. Toch heb ik liever een pijnloos dan een ijzerloos paard in dit geval.

Kiriaki schreef op zondag 6 april 2008, 10:08:


Maak je niet te snel zorgen, paarden kunnen opde weide héél goed onderscheid maken tussen voedselplanten, en giftige. Is je nooit opgevallen dat op begraasde weiden die boterbloempjes onaangeraakt tussen het korte gras staan?