charlot van r schreef op zondag 6 april 2008, 11:27:


Wat jij daar nu beschrijft is een soort slechte Parelli! Bij de 'normale' Parelli is het de bedoeling dat ten allen tijde je driving game en friendly game goed in evenwicht hebt. Dat bekom je door voor én na iedere actieve vraag te friendly-en, liefst op dezelfde plaats op het lichaam en met hetzelfde gereedschap (hand, stok) als waarmee je de vraag stelt. En als dit op straat tijdens het wandelen niet handig uitkomt (vraag je waarschijnlijk) dan moet je de principes van de driving game eerst in de paddock of op een veilige plaats aanleren.
Maarreuh ben je wel zeker dat je dit van Eva geleerd hebt? Eva is nogal clickerachtig dus was daar niet iets bij van belonen ook dan?

heidy smid schreef op zondag 6 april 2008, 21:38:


Ja dressuur is meer dan alleen maar porren, trekken en krulletjes. Ook bij het western rijden moet een paard zich verzamelen ( en verzameling is meer dan de positie van de hals en het hoofd).

Ontspanning, aanleuning, recht richten, verzamelen, takt, Schwung en Durchlässigkeit. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen :)
Ik heb het liefst dat men een paard eerst goed sterk en geconditioneerd maakt op de grond. Niet voor niets loop ik regelmatig naast Fanny en vraag ik met lichte druk stelling, schouderbinnenwaarts, wijken, spaanse stap etc. Ik bouw en heb alles opgebouwd aan de hand van Fanny´s tijd en niet op de mijne. Het paard bepaald de trainingsduur en corrigerend werk doe ik het liefst zoveel mogelijk op de grond zodat men het paard niet onnodig hindert of belast. Dit heeft ontzettend veel voordelen, het paard kent al alle oefeningen, het paard is geconditioneerd en sterker geworden, het paard weet wat van hem verlangt wordt en voelt zich niet snel angstig, verward of onzeker. Als het paard in een vertrouwde situatie is, is het ook gelijk veel makkelijker om samenwerking te creeren. Wij als ruiter moeten steeds proberen om met lichte druk het paard (indien nodig) te corrigeren zonder dat het paard onderworpen wordt noch zijn schoonheid en trotsheid verliest. Ook zijn wij verplicht om aan te voelen hoeveel wij van ons paard mogen en kunnen verlangen en ook voor hoelang. Je kunt niet 2 uur lang verzameling van je paard vragen, dat zou je kunnen vergelijken met een marathonloop zonder verminderde versnelling ertussendoor.

Het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan en er komt nog een hóóóóóóóóóoóóóóóóóóóóóóóp meer bij kijken. Zie dit stukje tekst als een heel klein topje van de ijsberg.

Sieta schreef op zondag 6 april 2008, 20:31:


Hmmm... je hebt natuurlijk gelijk. Ik weet niet zeker of ik wel weet waar ik mee bezig ben, nee. Wat ik doe: rechtrichten Parellistijl met grondwerk (aan de lijn of los om mij heen lopend), af en toe wat dressuurachtig rijden in de paddock (om de zoveel weken, niet zo vaak dus momenteel) waarbij ik denk aan wat A. Debodt en K. Rohlf mij zoal verteld hebben. Het buitenrijden (twee keer per week of zo) is nu meestal met veulen Huppel erbij, en dan let ik niks op soepelheid, ontspanning of rechtrichten en dat vind ik wel een gemis. Al goed dat ik de laatste tijd ook weer eens zonder Huppel buitenrijdt, dan doe ik toch weer wat meer aan soepelheidsdingetjes.
O, en waar ik buiten nu bijna altijd op let: correct lichtrijden! Dankzij de gouden tip van Gudrun hier via het forum: 'denk aan knielen' (wou ik nog even vermelden, bedankt Gudrun!)
Maar maak je je toch niet teveel zorgen? Ik hoor niet vaak van recreatiepaarden die problemen hebben namelijk.

Groetjes,
Nathalie

http://www.youtube.com/watch?v=Q7SMdfBTWZA

Flinke meisjes! Goedzoo!

Karin schreef op zondag 6 april 2008, 20:43:

Ik rijd meer dressuur dan vroeger. Dit heeft te maken met het feit dat mijn paard Buck 3 jaar geleden kreupel is geworden door ongelimiteerd door het bos te racen aan een lange teugel. Sindsdien wordt er niet meer vrijblijvend rondgezwalkt als ik erop zit, het is zo'n zware belasting van de voorhand.
Goed(e begeleiding in het) dressuurrijden zorgt ervoor dat je paard recht is, zich symmetrisch ontwikkelt en spieren opbouwt die hem draagkrachtiger maken. Daarvoor moet het hele paard zich ontwikkelen, niet alleen de stuwende spieren in zijn achterhand En daarvoor heb je dressuuroefeningen nodig.

Ik rijd beide paarden tweemaal per week dressuurmatig (les) en afhankelijk van het weer en de werkdruk komt daar een lange buitenrit in het bos/strand/duin bij. Als de bak modderig is (en dat is-ie vaak) ga ik op straat langeteugelen, veel overgangen om achter te activeren en de aanleuning lichter te maken en zijgangen voor souplesse en draagkracht. Een rondje fietspad betekent van hetzelfde laken een pak. Zeker als ik alleen rijd, wat meestal het geval is, dan oefen ik veel over- en zijgangen op straat. De galop in de berm moet een linker- of rechter zijn.

Enerzijds vind ik het jammer dat ik het onbevangen rondcrossen kwijt ben, anderzijds geeft het gevoel van een krachtige, geëngageerde rug onder je ook wel een enorme kick.

Ik snap een ding niet, waarom doen jullie zo veel moeite om een stalling te vinden met bak? Waarom heb je perse een bak nodig? Ok, ik snap best dat het af en toe handig is....maar onmisbaar?
Volgens mij kan je alles net zo goed buiten doen, toch?

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:33:


Super!!! Heerlijk om te zien hoe het ook kan hè. HA daar kunnen heel wat mensen nog een puntje aan zuigen!!!

groetjes Heidy

Sieta schreef op zondag 6 april 2008, 20:31:


Wat ik me nog afvroeg, kan je niet aan gymnastiseren werken buiten? Moet dat in een bak? Het is maar een vraag hoor, goed mogelijk dat dat niet kan, ik zei het al, ik weet zelf vooral dat ik heel veel niet weet (tis ook een begin hé )