marianne laenen schreef op vrijdag 11 april 2008, 22:04:


Nee, begrijp me niet verkeerd, ik vind het prima, het helpt Indy wel degelijk, dat bedoelde ik ook te schrijven, dat een paard haar stress of ongenoegen op die manier verwerkt. We kunnen nu eenmaal nooit alle ongenoegens voorkomen.
Dat ze het nog steeds doet kan inmiddels net zo goed een gewoonte zijn geworden waarbij ze zich prettig voelt, denk je ook niet?
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Piet schreef op vrijdag 11 april 2008, 22:16:


Ja, dat denk ik ook Piet, 't is gewoon een deel van haar, een ritueel, en ze doet het op zo'n charmante, discrete manier... iemand van buitenaf zou het nog niet opmerken.

En hoe ze op drie jaar tijd zo enorm veranderd is... Ik weet nog dat wanneer ze vroeger per ongeluk op het leidtouw trapte, dan ontplofte de wereld gewoon en nu laatst op onze tocht bleef ze gewoon verderdraven met een leidtouw dat over de grond sleepte, gewoon met haar hoofd een beetje opzij... Indy is een kanjer!

Maar we mogen er geen kindje opzetten want dan komen alle oude kuren weer naar boven. En gelijk heeft ze verdorie.

Marianne