Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:48:


Als je op de grond de relatie goed is dan is rijden geen probleem. Het word pas moeilijk als je het andersom wil doen. Wel is het voor paarden even wennen als je altijd op de grond heb gestaan en hij jouw lichaamstaal goed kon zien en dan inens op hem gaat zitten. Dan is het rustig duidelijk en consequent zijn voldoende.

josien schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:31:


Ze heeft toen ik haar kocht eerst bij mij een jaar voor de kar gestaan (dan zit ik dus achter haar....) Toen ben ik me pas in het paardenverhaal/denkwijze/benadering/bladiebla gaan verdiepen en kwam parelli om de hoek kijken, ondertussen ben ik er ook opgeklommen en staat ze nog steeds voor de kar.... Zou dat allemaal verwarrend zijn voor haar: erachter/ernaast/erop?

Relatie op de grond is goed, nooit conflicten. Op mijn paard is hij meestal goed, voor de kar is hij ook goed, nooit conflicten.
Dus ze heeft af en toe een probleem als ik erop zit, en dat heeft niets met slechtzittend tuig te maken, of een harde hand. Gewoon probleem IK wil kinks en ZIJ wil rechts. (om een voorbeeld te noemen)

Cindy

Ik ben nu net terug, van een strijd met mijn Engeltje. Ik kom vanmiddag bij het weiland aan, roep mevrouw, ze kijkt me aan en denkt waarschijnlijk: "Owje, niet weer" en gaat fijn verder met eten. Erg apart, want normaal kom ik aanfietsen, roep ik haar, en dan hinnikt ze terug, hardstikke lief enzo. Vandaag dus niet. Ik met mijn vandaag gekregen halster met halstertouw naar haar toe, maar daar was ze het niet zo mee eens. Omdat de eigenaresse haar altijd met een stukje brood komt halen heb ik me nu ook maar hierin gestort, omdat ze anders boos op mij wordt (zo heb ik het gevoel, beledigd meer.. van "krijg ik geen brood??"). Nou goed, en ik wil haar meenemen, vol op de rem. Het Tinkertje dat bij haar in het weiland staat gaat zelfs voor mij staan, richting uit-het-weiland. Erg apart allemaal, dus ik loop om de Tinker heen, na veel overtuigen naar Angel's kant en toen sjokte ze ook mooi achter mij aan, halstertouw in een boogje. Het enge hekje door, ook geen probleem, maar toen gingen we richting het hek, waar ik haar altijd aan vast zet (normaal dan met een longeertouw, omdat er geen halstertouw is, maar ze staat anders dus ook vast) en dat was een slecht plan, geen idee waarom. Maar ze wou niet meer vooruit, er stonden ook voerbakken voor schapen naast, maar dat leek haar niet zo te boeien, ze wou gewoon niet meer vooruit. Dus na veel overtuigen en een rondje gedraaid te hebben wou ze toch naar het hek toe. Toen ik daar kwam zag ik dat ik de borstels nog binnen had liggen, dus ik zet haar vast en loop weg. Doe ik anders zo vaak, geen probleem, blijft ze lief staan en om zich heen kijken. Nu blijkbaar wel. Toen ik terug kwam lag mijn halster + halstertouw met paniek haak op de grond. Zover voor die paniekhaak dus, werkte niet, want het halster was gewoon helemaal los gegaan (nog wel heel trouwens, beetje apart dus). En mevrouw stond een eindje verderop gewoon te eten. Maar toen ze mij aan zag komen galoppeerde ze een stuk verder. Erg apart, want anders komt ze gewoon naar mij toe. Maar goed, ik halster losmaken en loop op haar af, roep haar nog, maar ze kwam weer niet. Dus ik zal naar haar hoofd lopen, draait ze om, en schopt ze naar mij. NAH, ik lag bijna onderste boven. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik heb een half uur staan klooien, ze is ook een paar keer langs mij gelopen zonder iets te doen, dan mocht ik haar ook even aaien, maar daarna ging ze snel weer ergens eten. Het ging van kwaad tot erger, en ik heb haar, zo goed en zo kwaad als dat ging, terug het weiland in gedreven.
Het zal ongetwijfeld aan mij gelegen hebben, maar wat deed ik dan verkeerd? Of had ze gewoon een slecht humeur? Ik snapte het echt niet, en ik baal er ook behoorlijk van, want we hadden eigenlijk een beetje een band opgebouwd.

Groetjes,
een wat verdrietige Sanet

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:


Met creativiteit.
Wij hebben helemaal achteraan (achter de bak, zie webcam) een stukje land dat ze in de winter mogen hebben. Expres achteraan zodat ze wat te lopen hebben. Het zandpad wat je op de webcam ziet hebben we speciaal aangelegd en is redelijk bestendig tegen regen. Voeren doen we het liefste achterin het land, dan lopen de paarden lekker van van schuilstal naar voedsel en weer terug.


Nou nog zo'n stukje aan het einde van het land!

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:04:


Egon.

Inhoudelijk gezien, lees ik jouw reacties met heel veel plezier. Mijn paintmerrie flehmt heel vaak naar mij.......oeps!! of hmmmmmmm

Martien.

Als je bedenkt dat alleen je positie tegenover het paard verandert... dan blijven de principes gewoon overeind, nietwaar?
Dus soms stop je en stap je af, en soms los je het al rijdend op. Het hangt ervan af waar je mee bezig was .

Al bij al is het dan al te laat, want dan heb je gemist wat er gebeurde VOOR er gebeurde wat je het gevoel gaf te moeten afstappen.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge