Inge Teblick schreef op woensdag 7 mei 2008, 20:06:
> Even geen paar opmerkingen bij de "poisoned cue" om één en
> ander in perspectief te zetten.
> Zoals het op het eerste gezicht klinkt zou het betekenen dat
> van de aversiviteit van de inspanning, dus - ofwel: het
> wegnemen van iets dat niet zo leuk is. En kijk, dat is dus negatief belonen - en niet positief belonen. Soms is negatief belonen (niets (meer) hoeven te doen) dus een grotere beloning dan positief belonen (een wortelschijfje). Het is, alweer, de ontvanger die bepaalt, nietwaar?
>
> We kunnen dus maar beter zoveel mogelijk op zo'n manier trainen dat er zo weinig mogelijk (fysieke) inspanning is, tenminste tot het erop aankomt dat het paard fysiek sterker moet worden - en dan is de grootste beloning: ermee ophouden.
Hi Inge,
Ik ben het helemaal met je eens, het gaat om hoe de trainee zaken ervaart, het woord aversie is dan ook een goed woord.
Belonen is dus goed als je het maar niet doet na het geven van een correctie (zeg maar een soort van omkopen of vergoelijken)
Het zou leuk zijn als we een gezamenlijk onderzoek zouden opzetten soortgelijk als wat Jesus heeft gedaan met het hondje. Dan kunnen we echt zien of het gebruik van *veel druk* als correctie naast een ethische kwestie ook een ook praktische kwestie is.
Ik ga helemaal met je mee als je zegt het gaat om de mate van inspanning die een dier levert afgezet tegen de beloning die hij daarvoor krijgt. De beloning hoeft dan inderdaad niet altijd voer te zijn. De reden dat mijn trailerlaad aanpak ondanks geen voerbeloning al goed werkte lag in het feit dat het weg mogen lopen van de trailer ook een grote beloning (motivator) is.
Het rijden op je paard zal absoluut veel meer inspanning vragen als een hond dit gaat zitten in een grid zoals bij Jesus. Zeker als je dat paard ook nog eens correct (dressuurmatig) wilt rijden. Wat je graag zou willen is er voor zorgen dat rijden niet als aversief wordt ervaren door het paard.
Ik denk dat een goed trainingsplan, een goede opbouw met kleine stapjes hier zeker een goede bijdrage aan kan leveren.
Ik vergelijk het maar met fitness. Als je daar voor het eerst aan begint en je loopt meteen 60m op een loopband met 12km per uur. Dan ben je kapot. Je ziet nog geen resultaat (als het doel afvallen is) en de volgende dag heb je overal spierpijn, de inspanning was dus aversief.
Begin je rustig aan, zodat je niet tot het maximum gaat, dan heb je geen spierpijn de volgende dag en denk je hé dit kan ik goed volhouden. Ga je naar een week op de weegschaal staan dan zie je dat het werkt, hetzelfde fitness apparaat gaat dan als een reinforcer voor je werken.
Ik ben van mening dat paarden wel van inspanning houden, kijk maar naar het speel gedrag (en het exploren waar Karen Pryor het over had). Het is aan ons om de juiste momenten uit te zoeken dat het paard het meeste openstaat om te leren. Zoals ook beschreven in de Laws of Learning of E. Thorndike, de eerste 1 Law of Readiness en de 3e Law of Effect.
Het zou natuurlijk mooi zijn als je paard intrinsieke motivatie vind om het werk te doen, kijk eens hoe moooi ik kan lopen
Als je de sessies (waar inspanning in het spel is) kort houdt en goed opbouwt dan denk ik dat je aversie tegen inspanning niet eens hoeft tegen te komen. Er is een bekend spreekwoord als het niet kapot is dan hoef je het ook niet te maken.
Jij hebt het over veel onderzoek dat gedaan is naar inspanning en aversie bij paarden. Kan jij met ons wat leuke links of sites delen zodat we allemaal kennis kunnen nemen van deze informatie, dat is voor iedereen leerzaam.
Groet
Conrad van Pruijssen
ITClicks with SubtielTrainen.
De enige grens aan clicker training, is onze eigen creativiteit
Warboel
