sibyl de jager schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:33:


Karakter speelt ook een rol, sommige paarden zijn nou eenmaal altijd de bangerds en sommige zijn altijd de stoere jongens. Ik heb het zelf nog niet geprobeerd, maar misschien dat je ze met grondwerk meer zelfvertrouwen kunt geven. Ze zelf over een zeil laten lopen bijvoorbeeld, zonder ze eroverheen te trekken. Als hij dat eenmaal durft, dat zeil in een gang zetten, zelf aan de andere kant met brokjes gaan staan rammelen. Dan komt de hele kudde aanrennen, als hij dan ziet dat hij er als enige overheen durft (moet je wel zeker weten dat de rest niet durft) is dat misschien goed voor zijn zelfvertrouwen. Al is dit een schot in het duister, ik vrees eerlijk gezegd dat het niet veel verschil zal uitmaken. Want als ze zien dat hij er overheen gaat en snoep krijgt, gaan ze er zelf ook overheen.

Arno8 schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:36:


Het moet ook ín een hengst zitten.
Spirit is een watje, een ei, een softie.

Hij laat zich zo op de knieën leggen door zijn leeftijdsgenoot Ophir (ruin).
Totdat hij een van de merries uit een andere groep tegenkomt.
Wow, dan moeten we alle zeilen bijzetten, zeker nu in het voorjaar als de dames allemaal achtermekaardoor vét hengstig zijn.

sibyl de jager schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:33:


Laat jouw hengst maar lekker schijtbroek zijn, Sibyl.
Beter zo dan een dominante klojo die je de hele dag loopt te testen en waarbij je steeds op je qui vive moet zijn. Dat lijkt me vreselijk vermoeiend.
Zijn tijd komt nog wel, wacht maar.
Het is hier Spirit naar wie alle merries lopen te lonken, ze hebben heel goed in de gaten dat hij daaronder nog wat heeft hangen

Piet schreef :

enne.... hoe dacht jij dan aan een paard te kunnen komen?

Arno8 schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:42:


Grondwerk heeft hem al een heel stuk rustiger (zeg maar volwassener) gemaakt, maar hij heeft veel rust en tijd nodig, maar dat krijgt hij natuurlijk ook, hij is ook nog maar 3 he.
Wat de leeftijd betreft wou ik inderdaad weten hoe het met hengsten was omdat mijn merrie in elke kudde waar de ze al heeft gestaan de leider was zonder een klap of bijt, gewoon oren en ogen spel. En dat herinner ik mij al van ze heel jong was.
Bedankt voor al jullie interessante verhalen.

Spirithorses schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:50:


Het gekke is dat Volare naar mensen toe helemaal niet dominant is. Nou ja... niet zo dominant als je zou verwachten als je hem bij andere paarden ziet. Hij loopt zelfs netjes achteruit als hij bij het hek staat en jij er langs wilt.

Aafke schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:02:

.

Mijn verwachtingen van anderen komen altijd geheel uit!
En ik verwacht het maximale van jullie!
Dat je jezelf bent, en doet wat je doet


Michiel

Ik ben idd in zeker zin wel blij dat hij nog niet al te dominant is maar door zijn schijterig gedoe moet ik ook opletten hoor, hij is nog nooit op mij gesprongen, ik hoop dat dat door zijn respect voor mij komt, maar het scheelt soms niet veel, en hij weet dat hij ooh zo knap is dus hij laat zich wel graag zien (ik moedig hem nl aan met "prachtige jongen dat je bent, zie je wel hoe stoer je bent" haha, dan durft hij al wat meer)
Heb er al een keertje opgezeten, gewoon even in de paddock tussen de andere paardjes, en dan voelde hij zich wel vereerd. Misschien moet ik eens een fotootje plaatsen, zal zijn zelfvertrouwen goeddoen hahaha

Spirithorses schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:52:


Dacht dat er , zeker in Holland, genoeg paarden te koop zijn die een veel beter leven verdienen....
Maar dat is slechts MIJN domme gedachte hoor.

Piet schreef :


Ik ben dit heel erg met je eens.
Wij zien hier nieuwe paarden door een rouwproces heengaan, treuren om hun baasje die afstand gedaan heeft.
Amie, Casper en Eining zijn daar een voorbeeld van.
Cas was het eerste jaar zelfs aggressief en Amie trok zich terug in haar eigen wereldje. Pas nu, anderhalf jaar later, komt ze naar ons toe en gaat zij contact met ons aan, laat ze zien dat ze er behoefte aan heeft.

Maar we zien daarentegen ook paarden die vanaf het alllereerste moment lol in het leven hebben, gelijk meekomen in de stroom en zich moeiteloos aanpassen. Stef, Oakley, Winner, en nog vele anderen.

Stef was al zijn hele leven samen met Eining dus toen we hem kochten kregen we Eining erbij als maatje opdat die twee niet uit elkaar hoefden.
Maar Eining treurde, werd zelfs leterlijk ziek (en is dus teruggegaan naar Chantal) terwijl Stef Blij en Gelukkig was, lol had met de andere paarden en met ons. Dus wij waren voorbereid op een drama toen Eining de trailer inliep op weg naar Rotterdam, we hadden er zelfs over gedacht om met Stef een wandelingetje te gaan maken zodat hij het afscheid niet zou merken, maar niks was minder waar; Ening liep blij de trailer in en Stef ontfermde zich over Izzy en de veulens. Hij heeft Eining nog niet eens nagekeken! En van Chantal hoorden wij dat Eining ook weer prima was.

Wat wij ondertussen geleerd hebben is dat wij mensen niet kunnen invullen hoe zo'n dier denkt/voelt. Het is altijd anders dan je je voorgenomen hebt. Soms is een afscheid een drama en soms ook is er helemaal niks aan de hand. Ik herinner me nog goed hoe Stef keek toen hij 5 jaar geleden voor het eerst op ons terrein kwam. Hij zag de wijdsheid, hinnikte héél hard en besloot de rest van zijn leven gelukkig te zijn met ons. En dat is hij nog steeds, m'n oude knakker van 20.

Maak dingen dus uit voorzorg niet te dramatisch want je kunt zo'n dier niet in z'n ziel kijken, wat dat betreft laten wij mensen ons heel erg leiden door onze emoties.

groet, Pien

4bozzza schreef :

Dank jullie wel, allemaal.
Het voelt goed om gewaardeerd te worden om wie wij zijn en om het werk wat wij doen. Ik heb het ook aan Jack gezegd.

Groetjes, Pien