chantalleke schreef op woensdag 21 mei 2008, 12:00:
> Wij hebben een bijzondere pony. Zij ziet ons als haar
> familie/kudde. 18,5 jaar geleden heeft mijn vader haar (in
> zwaar verwaarloosde toestand) meegenomen. Ze was toen nog maar
> een half jaar oud.
.
> zijn hier zelf verantwoordelijk voor. We zijn erg creatief
> geworden met de tijd om zo veel mogelijk bij onze zus/dochter
> te zijn die te groot is om in ons huis te nemen.
Mooi en veelzeggend, al is dit per ongeluk ontstaan.
Zo zie je maar dat de eerste uren, dagen en maanden een paard
gesocialiseerd wordt. En zoals bij jullie extreem mens gericht wordt.
De mix van leven tussen paarden én mensen is daarom erg belangrijk..
Hoe doen jullie dat, tijd vrijmaken om bij haar te zijn?
Er zijn mensen die het erf vrij toegankelijk hebben voor paarden!
En zo veel meer nabijheid krijgen/geven dan bij een paard dat buitengesloten wordt in een verwegwei. Beide dus he, de wei en erf in open verbinding. En de auto oprit, waslijn

en groentetuin afgesloten.
Groetjes, Michiel