Karin schreef op Thu, 30 Sep 2004 16:39:55:


Maar ik vind wel dat je hier wat ver in gaat. Zoals frans ook eerder vaak heeft gezegd, zijn er ook in het wild zat merries die met een leeftijd van 2/3 jaar drachtig raken. En die slepen dat gewicht de hele dag mee.
Daarnaast lijkt het me helemaal niet erg om paarden langer door te laten lopen dan dat ze zelf in de wei zouden hebben gedaan (in het wild lopen ze ook vast een stuk meer dan in ons weitje van enkele ha, en dan over zwaar terrein). Een kind van 12 die naar school fietst met tegenwind, had ook liever met de bus gegaan maar moet toch stevig doortrappen. Zou dit dan voor mensen ook nadelige gevolgen hebben voor de toekomst? Moeten alle kinderen met een muffe bus naar school want ze mogen hun ongesloten groeischijven niet belasten? Wanneer een kind 3 keer in de week met vriendjes voetbalt, is er niemand die het heeft over ongesloten groeischijven en overbelasting.


Groeten // Fitna

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 14:29:

Hai Frans,

zoals jij beschrijft te zijn begonnen met Harisha klinkt me toch wel een stuk paardvriendelijker in de oren, dan wat ik me voorstel (en misschien heb ik het wel helemaal mis, en heb ik een foute voorstelling) bij Arabesk.
Eerst een jaar grondwerk en dan voorzichtig beginnen met zadel en wat van je lichaamsgewicht erop, is toch wel wat anders dan in de 1e maand dat je je jonge paard hebt, erop willen stappen zonder krukje, dus hangen aan het zadel, en dan maar meteen ook draven, wat Arabesk (hier bedoel ik het paard) ook nog niet aan kan, want hij raakt uit balans.

En als ik de luxe had van beginnen met een jong paard, zou ik wachten, tot elke prijs willen voorkomen dat ik schade veroorzaak. En die kans bestaat. Daar kunnen we lang over twisten, - voor mij zou een artikel als dat wat op de BHA site staat, voldoende zijn om het ‘welzijn’ van mijn paard mijlenver voorop te stellen.

Verder ben ik het met Karin eens, dat ik het nut niet inzie van die paar minuutjes erop zitten, zeker niet als de vertrouwensband tussen paard en mens nog niet optimaal is.

Hoe dan ook, ieder zijn eigen mening.

Groet,
Isabel

# 11120 is het nummer van het bericht dat je wat meer vertelt over wat er op 3 juli gebeurd is. Was ik toen nog heel dom van gedachte dat ik het schoftuig een weekje moest laten voor wat het was, inmiddels zijn we bijna 3 maanden verder. Voor de mensen die het nog weten: begin van deze maand was ik zover dat ik met de punt zijn rug kon krabben. Vandaag is het me voor het eerst weer gelukt het ding op zijn rug te leggen........ 4 keer erop en eraf en met de singels aan twee kanten tegen zijn buik bengelen. Let wel, met een los paard he, niet aan een leidtouw, dus hij kon weg als hij de druk te groot vond. Ik heb het idee dat ik nu het ergste gehad heb, maar kan me nog gemakkelijk vergissen natuurlijk, want het aansingelen ben ik nog niet aan begonnen.Maar goed, ik beleef dit als een persoonlijk succes, het heeft me tot nu toe veel kracht gekost om het aan het paard over te laten of hij het tuig wilde accepteren, ja dan nee. Ik ben er dan ook van overtuigd dat het aansingelen uiteindelijk ook wel zal lukken en dan heb ik toch mooi een trauma bij hem uitgewist, zonder enige dwang. Inmiddels heb ik over zulke zaken veel meer gelezen en is het allemaal niet zo onschuldig als dat ik eerst hoopte . Het had kunnen leiden tot nooit een zadel opkrijgen of niet in te spannen voor een kar e.d. Een aardig gezegde in deze : vertrouwen komt te voet maar gaat te paard.
Piet

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 14:29:


Beste Frans, ben blij dat je nu toch als beheerder weer eens hebt laten horen wat hier de bedoeling is :)

Uiteraard weet ik ook wel dat de praktijk steeds weer niet uit een zwart/wit situatie bestaat maar uit een schakering van grijzen. Toch zijn er dingen die ik stomweg niet verstandig vind om uit te dragen of ook maar op in te gaan, zoals jij vindt dat ieder hoefijzer er 1 teveel is (is ook zo, maar behoudens DA-diagnose "fixatie" nmm, dus zal er vooralsnog een enkele veterinair specialist op dit gebied nodig blijven).

Daarnaast kan ik me prima voorstellen dat medegebruikers zich ook elders oriënteren... waaruit met grote kans van slagen verschillen naar voren komen met wat bijv. op Bokt wordt beweerd of aangeraden. Toch mag ik aannemen dat de meesten hier oprecht begaan zijn met hun paarden. Ik kan daarin alleen maar aanraden: "mensen, ga zelf nu eens onbevangen logisch zitten nadenken. Niemand anders, ook wij niet, kunnen dat voor je doen al was het maar omdat iedere situatie, ieder paard en iedere mens verschillend is".
Laten we ons bij het handvest proberen te houden.

Groeten, Egon

marjolijn schreef op Thu, 30 Sep 2004 16:00:04:


Dank voor het opzoeken - in het verhaal op deze webpagina kan ik me voldoende vinden. :)

Groeten, Egon

Fitna schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:06:


Fitna,
ik heb het onderstaande gecopieerd uit het BHA artikel:

".... wat je waarschijnlijk wél veroorzaakt is structurele schade aan de rug. Arabieren bijvoorbeeld vererven vaak zwakke tussenwervelligamenten, die dus sneller zullen meegeven zonder de bescherming van de verbeende groeiplaten. Maar alle paarden, van eender welk ras, hebben die groeiplaten (en al die andere tussenwervelverbindingen) die nu eenmaal met het gewicht mee-georienteerd liggen...
Een jong paard weet vanuit z'n instinct dat ruitergewicht hem fysiek beperkt. Hij zal verstijven, en z'n rug met jouw gewicht erbij bij elkaar proberen te houden door z'n spieren en benen te spannen (én z'n adem in te houden). Zolang z'n skelet niet in staat is het gewicht te houden, zullen z'n spieren (die nog niet genoeg getraind zijn) dat in de plaats proberen te doen - gevolg: vroegtijdige spierschade. Want daar zijn ze niet voor gemaakt. En hoe minder die rugspieren kunnen ontspannen, hoe moeilijker het voor 'm is om tot ontspannen zelf-dragen te komen: een vicieuze cirkel die maar traag doorbroken kan worden. "

Een merrie is niet van de ene op de andere dag hoogdrachtig, het lichaam heeft de tijd gehad om zich aan het steeds grotere gewicht aan te passen.
Spelende kinderen is als spelende paarden, ze hoeven alleen maar met hun eigen lichaam rekening te houden.
Maar in landen met kinderarbeid, waar kinderen met zware lasten sjouwen, zijn de schadelijke gevolgen van een te zware belasting op te jonge leeftijd duidelijk aanwezig.
groet,
Isabel

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:23:


Wow, super Piet!! En zo snel... Toen ik je Zaterdag aan het werk zag met Shiny en schofttuig had ik dat nooit verwacht. ZOals hij wegvluchtte toen alleen de riemen op rijn rug lagen, echt doodsbang voor dat ding. Echt geweldig! Volgens mij heeft hij een hoop geluk gehad om bij jou terecht te komen, het is een sensibel paardje dat bij mensen die doordouwen heel wat trauma's zou zijn opgeopen...
Geweldig!
Ebby

Frans Veldman schreef op zondag, 19 september 2004, 11:28:


vuurtje stoken is belangerijk,
een ijzer perfekt verwarmen
namelijk ook
aan de kleur zie je de temperatuur
van roodgloeiend over oranjeheet
tot helwitgloeiend
en dan verbrandt het
hoe heter het ijzer hoe beter smeedbaar
en wees gerust
er wordt nog meer gesmeed dan enkel hoefijzers
maar inderdaad gaat 't niet om
wel of géén ijzer
maar inderdaad
welk ijzer ?
de theorie blijft duidelijk
hoe beter je van een simpel recht stuk staal
een perfekt hoefijzer smeedt
linksvoor, linksachter
rechtsvoor, rechtachter
frans ijzer, engels ijzer
grote voeten, kleine voetjes
of iets er middendoor
hoe beter je het kunt aanpassen
aan de vorm van de hoef
en niet andersom !

vuurtje stoken !?
wees gerust, vanaf de eerste les
krijg je een dode voet in de bankschroef geklemd
bekappen maar
meten en smeden
passen en beslaan
en ik kan het weten

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:29:


Zal zeker waar zijn. Maar betekent dit ook dat ik mijn kinderen moet verbieden om zware takken te sjouwen die ze nodig hebben voor het bouwen van hun hut?

Waar het mij om gaat is dat er een verschil is tussen iets dat structureel gebeurt en iets dat gewoon spelenderwijs gebeurt.
Uiteindelijk gaat het toch, zoals Egon al aangaf, om gezond verstand. Wat doe je precies? Hoe is je paard gebouwd? Weeg je zelf 50 Kilo of weeg je 120 Kilo? Wat voor ras is je paard? Hoe vaak ga je op je paard zitten?

Wat ik me overigens ook afvraag is wat het alternatief is. Als je pas op een paard mag gaan rijden als ie 6 is, wat zal er dan gebeuren met de meeste paarden voor ze die leeftijd hebben? Natuurlijk, bij ons staan ze 24 uur per dag in de wei.
Maar ik hoor nu al weer de bezwaren "Ja maar, wat nu als het niet mag van de boer/ik geen weiland heb/het tegen de regels van de manege is/excuus 387"... Dan mogen al die paardjes tot hun 6e jaar in de stal opgesloten staan "omdat ze nog te jong zijn". Of ze worden gelongeerd, waarbij ik ook ernstige twijfels heb of dat wel zo bevorderlijk is voor de gezondheid...
En de mensen die een eigen paard willen kopen wachten dan met kopen tot ie 6 is, want "eerder heb je er toch niks aan" en ondertussen staat het paard....

Groeten,
Frans

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:29:


Misschien ligt het aan mij, maar ik zou kinderarbeid (vaak rond de 10 uur op een dag, soms zelfs meer) niet graag willen vergelijken met een paard van drie die een paar keer per week voor een kwartiertje een ruiter draagt.

En een merrie zal zich inderdaad wel lichamelijk aanpassen aan het gewicht van het embryo plus vruchtwater, maar daar sluit je de groeiplaten niet mee.

Het ging mij erom dat jij vind dat een paard zelf moet kunnen kiezen welke lichamelijke inspanning hij aankan. Zelf vind ik rondsjouwen in het wild met een kudde mee over ruig terrein wel zwaarder dan over een vlakke weide lopen met soortgenoten en een aantal keren in de week 60 kilo extra te dragen krijgen voor een kwartiertje.

Ach, hier verder over discuseren heeft nmm geen zin. Iedereen zal zijn eigen mening hebben. Het doet mij ook pijn om jonge paarden zwaar werk te zien doen. Een tijd geleden hoorde ik iemand klagen dat ze met haar 4 jarige paard niet mocht starten in de Z1 (leeftijdsgrens 5jr). Over dravers en renpaarden nog niet te spreken.

Groetjes // Fitna

jan seykens schreef op woensdag, 29 september 2004, 13:58:


volle zolen, endurancepaardje
hoogstwaarschijnlijk arabier of arabierenbloed
de hoeven kunnen heel snel groeien
ze slijten veel trager af en de zool is heel dik,
schijnbaar plat, en vol
waarschijnlijk ook een opgetrokken smalle straal
door te weinig hoefmechanisme
stukje per stukje korter zetten
en ook van de zool afnemen naar de straal toe
tot de hoef terug open en dicht kan gaan
en de straal terug gestimuleerd wordt
en de hielen wijder kunnen worden

daar ben ik dus nog niet helemaal uit... vind het zelf ook wel een moeilijk punt hoor. In feite ben ik het wel eens met dat artikel, maar de schrijver zegt ook dat NH mensen/paarden het bitgebruik vele malen beter is omdat ze er niet aan hangen voor evenwicht etc etc.
Dus dan is het in feite niet zo goed maar al beter als. Aan de andere kant denk ik...ik heb ook in feite geen bit nodig, dus waarom zou ik er dan één gebruiken. Vind het een moeilijk onderwerp...Maar weet wel dat ik nooit de keuze zal hoeven te maken tussen ene appelbit/rubberbit og dubbelgebroken trens

Groetjes Maaike

Peter Donck schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:56:

??? Huh ???

Sorry maar hier begrijp ik niet veel van.

Eh nee, paardje waar ik het over had is een 7 jarige onbeleerde Welsh, feitelijk nooit buiten zijn eigen wei en kudde geweest. Nooit ijzers onder gehad.

En dan "hoef open maken zodat hij weer dicht kan gaan", snap ik niet.

Waarom dan open maken?

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Weet niet hoe het jullie "grazertjes" is, maar de mijne heeft haar schuurpapier lippen weer ingeruild voor lekker zachte ietwat behaarde lipjes.

En ze graast nog steeds iedere dag op kort gras, dus kennelijk groeit het haar nu harder dan dat het afslijt?

Haar baard begint ook te groeien. Nog eventjes en ik heb weer een beer rondlopen . In ieder geval eentje met zachte lippen.

Groeten,
Ingrid

Even ter verduidelijking, liefst dus niets doen met het paard ivm lichamelijke belasting, dus ook niet wandelen totdat ie 3,5 jaar is?

Dit in verband met een opmerking die ik op school plaatste. Daar ging het over het jumpex onderzoek. X aantal jonge paarden waarvan de helft springtraining had vanaf afspeenleeftijd en de rest niet. Om te kijken of dat effect heeft op vermogen of techniek op latere leeftijd.
Toen ik melde dat me dat niet gezond leek die klappen op die botten/groeischijven en pezen kijk men mij aan of ik me wel lekker voelde.
Onder het mom, ze maken in de natuur ook wel eens een sprongetje, vonden zij het volkomen normaal. Zelf de docent (en paardenarts) vond het niet schadelijk...Ik begon spontaan aan mezelf te twijfelen
Wat zijn jullie gedachtes hierover?

Groetjes Maaike