Ans Jondral schreef op maandag 9 juni 2008, 16:21:
> Cindy Helms schreef op maandag 9 juni 2008, 15:55:
>
>> Ans Jondral schreef op maandag 9 juni 2008, 14:30:
> door gaat dan probeer ik net van die binnenteugel af te
> blijven. (Mijn paard zet zich bijvoorbeeld makkelijk vast op
> rechterteugel en valt (viel
)dan rechtsom plat door de bocht
> naar binnen.)
Ik neem dan net contact met de buitenteugel,
> linkerteugel die ze net probeert te vermijden. Binnenteugel
> beetje van de hals zodat ze de ruimte heeft (maar niet
> vastnemen) gewicht een beetje aan binnenkant en laten wenden
> rond m'n binnenbeen.
Ik deed vroeger exact hetzelfde bij hem, maar dat werkte net tegenovergestelde. Ging hij het nog erger doen. Vandaar dat ik het nu doe met stelling actief naar binnenvragen (binnenteugel vragen, binnenbeen contact houden) en normaal hou ik ook contact met de buitenteugel (uiteraard) en laat ik hem niet zo maar los vallen. Kan goed zijn dat dat gisteren misschien wel gebeurd is in alle drukte, maar is zeker niet de bedoeling geweest ;-S.
Wat betreft het tegenovergestelde van wat normaal aangeleerd wordt ... dat geldt voor alles wat Eddy doet en voor wat zijn leerlingen ook van hem overnemen.
Het waren gisteren allemaal zeker niet de gemakkelijkste paarden die de demo's reden, maar wel voorbeeldpaarden waarvan de eigenaars bij Eddy terecht gekomen zijn omdat zij en/of hun paarden serieuzere problemen hadden. Dikwijls met elkaar
Ook ik heb maanden niet meer willen rijden (mag gezegd worden) omdat ik er de fun niet meer van inzag (en soms bang werd). Buiten bomproof, in de paddock zat ik ALTIJD op een brok dynamiet (net zoals gisteren, maar dat komt onder normale omstandigheden gewoonweg niet meer voor ... of af en toe eens een heel klein beetje). Na 4 maanden ben ik terug begonnen en buiten ben ik beginnen na denken over het feit dat ik mij er niet druk in hoef te maken itt. Nu zie ik er zelfs de fun van in en wil ik gewoonweg geen ander paard meer. Die klik heb ik zelf gemaakt ... maar zonder Eddy was Amaroc een veredelde grasmachiene geworden, want had ik niet leren anders rijden en had ik ook niet leren ontspannen tijdens explosies.
Het tegenovergestelde van het traditionele werkt ... Eddy ... werkt!!
En vergeet niet dat wij maar leerlingen waren, uiteraard zijn er 'fouten' gebeurd, we zijn nog volop aan het leren. Perfect zijn wij nog niet, maar het was ook niet de bedoeling om enkel maar voorbeelden te laten zien van perfectie. Itt.
Vind het fijn dat er toch gedachten uitgewisseld worden
Warboel
