Beste Anita,

Heel veel sterkte voor jouw, Marinus en Zalitha gewenst.
Wat kan je je hechten in zo een korte tijd aan zo een klein ding.
We leven met je mee.

Muriel

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


Amai, verschrikkelijk! Vind zulke dingen erg pijnlijk en wil hopen dat het verdriet of gemis bij dieren anders gaat dan bij mensen en als duidelijk wordt dat Donderboy niet meer leeft, Zalitha gewoon aanvaardt. Een dier dat treurt vind ik moeilijker dan mensenlijk verdriet.
sterkte Myr

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


Wat sneu! Sterkte Anita!

Nick Altena schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:24:

Hoi Nick,

Ik zal in ieder geval nog laten weten hoe Wim ertegenaan kijkt. Hij vond ook dat een randje van enkele mm beter was om te laten staan wanneer dit pijnlozer is voor de pony, zolang de kwartieren maar gelijk zijn met de zool, vertelde hij door de telefoon. Hij kent deze pony en weet inmiddels ook wel hoe gevoelig deze is, dus dat scheelt.
Hij bekijkt het niet zwart/wit maar echt per geval, en ik denk (tot zover mijn kennis over het natuurlijk bekappen) dat dat ook een goed uitgangspunt is.

Tot aan het begin van mijn stap om alles zo natuurlijk mogelijk te gaan doen, is alles wat op deze site staat en in de boeken ook prima verlopen voor alle 3 mijn paardjes, dus ik heb er zeker wel vertrouwen in dat het in dit geval op de natuurlijk bekappen manier ook goed zou moeten komen, alleen leiden er inderdaad meerdere wegen naar Rome. Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes Jolanda

Pfff ....
Zo klein en al zo veel leed moeten verdragen
Maar het is nu over voor hem
Sterkte in jullie verdriet en neem de tijd en geef die ook aan mama

Ja Aafke, ik weet even niet wat ik hierop moet zeggen.
Ben hier zo vol van dat ik daar even niet aan moet denken.
En dan moet je natuurlijk snel handelen.
Natuurlijk lof voor de mensen die dat gaan ondernemen met hun merrie, en de veulens daarmee helpen!
Anita

Esther schreef op vrijdag 18 juli 2008, 23:26:


Esther, nu pas kan ik antwoorden op je berichtje, het sprong altijd weg, raar.
Ik heb een zadel op maat laten maken, de zadelmaker liet me met verschillende zadels rijden en ahv zijn bevindingen heeft hij er 1 aangepast. Maar het is wel een vraag waard natuurlijk.
Goh, jaren geleden ben ik wel een keer ergens met paarden in Oelegem geloof ik geweest waar er vele heuveltjes waren, ergens vlakbij de autostrade, ik zal er nu nog eens naar op zoek gaan. Ik heb wel wat bruggen vlakbij en daar zijn we nu ook mee aan het oefenen, das ook al een heuvel hè (alleen een iets grelligere ).

Marleen den Arend schreef op zaterdag 19 juli 2008, 8:39:

Het kan wel
Er zijn paarden die vrijwillig de trailer instappen; "gewoon" lijkt het dan
Die paarden hebben geen angst maar wel een "nut"
De trailer is dan een noodzakelijk kwaad, laat ons zeggen
Eerst even dat ding op en dan ben ik terug in mijn weike thuis
Of dan gaan we heerlijk wandelen of iets leuks doen
Zoals Inge T ook al aanhaalde; ander voorbeeld :
de paarden die zich eerst "vrijwillig" door de afrastering laten electrochoquen om daarna de groene weide aan de overkant te kunnen opvreten
Of waren het honden?
Enfin, het komt neer op "noodzakelijk kwaad"
Weten dat er na dat akelige iets aangenaams komt en dan lijken de dieren zelfs beke automutulisten te worden

En verder zoals Gudrun zegt bestaat er geen betere training dan doén
Gewoon korte ritje smaken, rustig rijden, stoppen op een leuke plaats en laten grazen bv

Ik heb eindelijk een camionnetteke gekocht
Queenie is 13 jaar maar heeft in die 13 jaar zelden op camion of trailer gestaan (alleen voor verhuis naar andere eigenaar en ik ben de derde)
Vorig jaar eens voor de lol op de trailer gezet en dat ging niet zo bijzonder goed
Duurde wel 15minuten maar uiteindelijk stond ze der kalmpkes in
Gewoon rustig laten kijken, laten afstasten, en dan leidoefeningen gedaan op straat en dan gewoon de trailer opgestapt en ja ze volgde blindelings aan los touwke op de trailer
Volgende week denk ik doe ik het nog een keer, ga ik klein toereke doen en mag ze weer op haar weike afstappen. Gezien wii alleen maar leuke dingen doen zal ze me wel volgen .... Misschien film ik het wel

Verder herinner ik me "its not about the trailer, its about the relationship" en daar kan ik het ook mee eens zijn
Als de relatie mens-paard zo goed is, en het vertrouwen zo groot, zal het paard zijn mens-leider wel volgen op de trailer, ook als hij het "nut" er niet van in ziet.

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


Ach! Wat ontzettend triest. Heel veel sterkte!

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:55:


ik wil jullie veel sterkte toewensen,

loes

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 15:45:


Begrijp ik wel hoor. En ja, weet ook dat je dat vrij snel moet handelen. Dacht meer aan Zalitha toen ik dit scheef, tenminste in hoeverre ze een ander veulen wil en kan accepteren en daarmee haar moeder-zijn kan blijven uitleven.
Maar begrijp ook dat je dit (met alle zorg die dat met zich meebrengt) niet wil of kan. Daarbij... moet het ook nog eens iets zijn waar Marinus zich in kan vinden.

Nogmaals sterkte voor jullie allen!!

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


wat jammer nou voor jou en de paardjes. Merries moeten idd afscheid kunnen nemen van hun veulens. Ik raad altijd aan het veulen erbij te laten liggen tot de merrie het ondergestopt heeft (in de stal = met stro bv). Daarna kan je het rustig wegnemen, zonder dat ze er nog teveel problemen van maken. Veel sterkte, Cindy

Britt Claeys schreef op zaterdag 19 juli 2008, 14:10:


Ja wade jij bent wel een pak erger dan
Strever nope, gewoon kei hard mijn best doen en niet slapen (maar max. 1uurtje) de nacht voor het examen, want dat was tijdverpilling
Neen, maar toen ik Amaroc kocht, had ik de grootste dromen voor ogen en ik wilde alles kunnen en zo snel mogelijk. Met alle gevolgen van dien. Nu weet ik ... ik ga er ooit wel geraken, maar idd TAKE IT EASY ans STEP BY STEP. Gevolg: minder gespannen ruiter (die met minder sneller tevreden is) en vree content ontspannen paard. Wat wil een mens nu nog meer?