@Koen: ivm 'obedience' en 'natural'. Ik denk dat je dit op dezelfde manier moet interpreteren als 'natuurlijk bekappen', 'natural horsemanship', 'natuurlijke huisvesting' etc... Hoe 'natuurlijk' is iets nog als een mens zich ermee gaat bemoeien?? Juist... Het gaat om het zo dicht mogelijk benaderen van de natuur, met het grootst mogelijke respect voor het wezen van het dier.
Mijn mening wat clickeren betreft: op dezelfde manier gaat dat best wel nauw samen met 'natural', omdat het hierbij gaat om de basis van het leren... De manier waarop levende wezens dingen optimaal aanleren: zonder druk, met positieve bekrachtiging, krijg je spontaan een enthousiaste, meewerkende 'obedience'. Je stelt een vraag en je -in dit geval vierbenige- partner beslist zelf of het de moeite is om met je samen te werken of niet. Je forceert niks, vraagt alleen maar, legt zelfs geen gram druk. Het komt er op aan om als 'trainer' zo overtuigend mogelijk te zijn dat het echt wel de moeite loont om mee samen te werken. Zonder afbreuk te willen doen aan andere manieren van werken binnen het huidige 'horsemanship', heb ik wel ervaren dat het clickeren een van de "beleefdste" manieren is om met je paard om te gaan. Niet dat ik àlles al heb uitgeprobeerd dat er momenteel 'op de markt' is, maar ik sta wel voor alles open en neem uit alles wel iets mee wat voor mij en mijn paarden goed aanvoelt.


Komen er nog, Conrad? Vergeet die dan niet waar Cédric over zijn eigen veters struikelt en bijna op de bbq terechtkomt


IK HEB GEDURFD!! Ik beken mijn aanvankelijke terughoudendheid: Clickeren wordt immers vaak in een negatief daglicht gesteld door mensen die het jammer genoeg niet echt kennen: ze willen geen 'voedselautomaat' zijn voor hun paard... Ik heb me er gewoon voor open gesteld en ben heel positief verrast.

We hebben in duo's gewerkt met drie shetties (Wizzard 3, Mina 18 en Henk 21 jaar) die totaal onbekend waren met de clickermethode. Het was verbluffend te zien hoe vooral de 21 jarige veranderde van een nogal in zichzelf gekeerd oudje (dat met zijn kont naar je toe stond te grazen) vóór de eerste sessie... tot een hinnikende, enthousiaste , nieuwsgierige pony die gretig stond te wachten op weer een nieuwe uitdaging. En dit na minder dan drie dagen.

Mijn 'click' was er vooral met Wizzard, de 3jarige. Tijdens het Clickeren krijg je van je paard-partner een fameuse spiegel voorgeschoteld. Je paard is dé beste leraar (sorry Piet ) en als je het aandurft om je ego (tenzij je dat, ondanks al je kennis, niet hebt hihi) even aan de kant te zetten en echt te kijken in die spiegel, dan begint de echte pret Leren uit je fouten, geduldig blijven, enthousiasme uitstralen en vooral als volwassene terug leren spelen... Dan krijg je een paardje dat je over het terrein achterna holt, keurig achter je stopt op een "HO", achterwaarts gaat met een simpel wijzen van je vinger, zijn hoofdje laag brengt op een knikje van je eigen hoofd en om zijn as spint bij het aanwijzen van zijn schouder met een target stick


AANRADER!!! vooral voor zij die -zonder het clickeren te kennen- menen dat 'iedereen een paard kan voederen'.

Hartelijke groet!
Nele