Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:01:


Overeenkomst met Björk is dat ze beiden geimporteerd zijn en in een kudde geboren zijn. Zo'n import heeft een enorme impact, is er iets bekend over het transport? Een paard heeft zeker een jaar nodig om te acclimatisen, duidelijk is dat dit allemaal fout is gegaan bij Veldre. Veel mensen realiseren zich niet wat een impact dit kan hebben op een paard.
Heeft Veldre een vast vriendje of vriendinnetje inmiddels?

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:17:


Moeilijk om de ware oorzaak te achterhalen, Herman. Was ze vroeger ook zo, weet je daar iets van? Sommige paarden zijn in het verleden zo beledigd, zo verkreukeld, dat ze later niet meer sociaal voldoende kunnen functioneren (ik heb zo'n verknipte spanjaard).
De oorzaak is vaak moeilijk te achterhalen, het kan een psychisch trauma zijn, het kan iets lichamelijks zijn. Depressiviteit komt bij paarden ook wel degelijk voor.
Of autisme zich ook bij paarden openbaart, weet ik niet.
Om paarden uit hunlethargie te halen, wil clickertraining nog wel eens goed helpen, het verhaal van Apache staat mij nog helder voor de geest.
Wat ik heb gedaan om inzicht te krijgen in het abnormale en onverklaarbare gedrag van Cadiz, is een diergesprek laten plaatsvinden door een integer, gerenommeerd persoon. Daarin heb ik antwoorden gevonden én de manier om er mee om te gaan. Dingen vielen op hun plek en de te volgen lijn stippelde zich uit. Vanuit die wetenschap en dat begrip ben ik hem anders gaan behandelen en inmiddels kan ik lezen en schrijven met mijn importschimmel, maar we zijn ook 7 jaar verder.
Nu werkt het noemen van 'diergesprek' op dit forum als een rode lap op een stier, dus ik wil er eventueel per email verder op ingaan om te voorkomen dat iets waardevols besmeurd en ondergekotst wordt.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:18:
Je kloont alleen de vorm, het omhulsel, het lichaam met de daarin verpakte eigenschappen en talenten. Je kunt de geest niet klonen, in elk geval niet het stuk dat niet lichamelijk wordt aangestuurd. De kunt dus nooit een tweede Dolly, of Ratina Z of Hitler maken die zich ook gedragen als Dolly, of Ratina Z of Hitler. Op dat gegeven is de film "The boys from Brazil" gegrondvest.

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:17:


Ik heb een autist...hoewel hij wel contact maakt met iedereen(mits ie op dat moment niet "op de maan zit"), heeft hij heel veel autistische trekken Ik heb hem nu 12 jaar, vanaf zijn tweede.
En ik heb een merrie die niet autistisch is, maar waarin ik je verhaal wel veel meer herken (zij was 13 toen ze hier kwam)
.
Het eerste is eigenlijk gemakkelijker dan het tweede....
Het eerste zijn zij van zichzelf, het tweede (denk ik) zo "gemaakt"/geworden. (waarbij ik oa ook altijd moet denken aan de kleine hoeveelheid betekenisvolle relaties die een paard kan hebben in zijn leven volgens HC, een gevoel dat ik ook heb, maar niet te "bewijzen" zal zijn)

Hoe denk je dat dat bij Veldre is? Is het iets "van haar" of is het iets wat "erop" gekomen is.

Karin

jan seykens schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:48:


Tijd bestaat niet...(denkend aan klonen, invriezen en reïncarneren)
@Herman
Ik denk dat zo'n karakter als Velre in gemoedstoestand zit die niet lekker aanvoelt, waardoor ze zo reageert. De ene keer helemaal niet, en de andere keer overgevoelig. Dat is heel verwarrend, voor haarzelf en ook voor jullie. Wat je als baas kunt doen, is in ieder geval gelijkmatig en stabiel met haar omgaan, dat je zelf zo neutraal mogelijk blijft, want als je zelf ook weer reageert op haar ontploffingen, is het einde zoek natuurlijk.
Het komt best wel voor bij dieren, dat ze in de bovenkamer niet helemaal sporen.
Als extra steuntje kun je de bachbloesems proberen, het haalt de scherpe kantjes van de stemming ervan af. Er zijn bloesems om meer in het hier en nu te komen bijvoorbeeld, of flexibeler met veranderende omstandigheden om te kunnen gaan. Of helpen bij paniek en shock.
Ik heb zelf heel lang gedacht: wat maakt dat nou voor verschil, zo'n druppeltje van een bloempje. Kan toch niet. Maar ik kreeg last van slecht slapen, gewoon door teveel te piekeren, en daar niet zelf meer uit kunnen komen. Daar is een bloesem voor, en het helpt me om dat nare gevoel af te schudden. Het is gezonder dan een slaapmiddel. Voor heel veel verschillende stemmingen zijn bloesems. Soms kan je gewoon wat hulp van buitenaf gebruiken. En verder blijven oefenen, natuurlijk.
Mijn paard heeft het ook een beetje, wat Velre heeft. De ene moment een droomkoningin waar je onderdoor kunt lopen, maar als de stemming omslaat kan ze ineens weer té wakker reageren, maar wel veel minder heftig dan wat Velre laat zien.
Ik geeft haar ook bachbloesems, ik vind haar wat toegankelijker weer. Je moet er wel rekening mee houden dat het heel subtiel werkt.
Als je er mee over wilt weten www.anthemis.nl/bach.htm
groetjes Clarissa

Christel Provaas schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:16:


Nee hoor! Niet door mij in ieder geval. Ik ben ook naar zo'n persoon gegaan, ik heb er hier ook een verhaaltje over geschreven naar aanleiding van de melkuiers
nr110823 het heeft mij in ieder geval geholpen beter te begrijpen waarom mijn paard zo was. Ik kon ermee verder, en ben daarnaast óók bachbloesems gaan geven, en heb óók een speciale trainer laten komen. Ik heb nu de mysteriën
redelijk uitgezocht, en een gezelliger paard.
groetjes

Esther schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:41:

Veldre is nu 12 jaar.
Veldre heeft duidelijk géén fysieke klachten, toch zéker niet wat betreft voetje geven.
Het is wél zo dat - wanneer Veldre iets niet wil - zij dit op zéér ostentatieve wijze zal duidelijk maken.
Voorbeeldjes:
december 2007 - Veldre kan bijna niet geborsteld worden omdat ze letterlijk geen seconde blijft stilstaan. Wanneer het zadel wordt opgelegd staat ze letterlijk te blazen. 1 seconde mijn rug gedraaid en Veldre heeft het zadel van haar rug geworpen en er zéér nadrukkelijk haar achterhoef op gezet.
mei 2008 - Bekappen van Veldre's hoeven. Het lukt zolang er geen afleiding is. Toch is het voor haar op een bepaald moment genoeg geweest. Het resultaat is dat Pieter nu een klomp heeft die bestaat uit 7 stukken. De klomp is te bewonderen aan de ingang van de Poedertoren. Er groeien nu bloemetjes in.
juni 2008 - Veldre heeft toch al geleerd om bij mij stil te blijven staan. Na de demoles, wanneer Piet warmtescans neemt, houdt Daan Veldre even vast zodat ik piet kan helpen met het zadel. Meteen is het gedaan met stilstaan. Veldre is groot, sterk en weet héél goed hoe hiermee te imponeren.
Wat de kudde betreft: Veldre is inmiddels opgeklommen tot onbetwiste leider in de kudde. Ze staan met 5 merries samen.
Veldre heeft inderdaad een vriendinnetje, Fantast. Toch gebeurd het regelmatig dat, wanneer ik in de wei ga, de kudde naar me toekomt. En meestal is dat eerst Fantast, dan Ayla en Rosarie, en dan het 4de paardje (naam ontgaat me), terwijl Veldre gewoon blijft doorgrazen. De paarden zij dan blij dat ik de vliegen en de dazen van hun hoofd wegveeg. Als ik dan naar Veldre ga, blijven ze me achtervolgen.
Veldre tilt met moeite haar hoofd op, en eenmaal ze een beetje verlost is van de vliegen, draait ze zich ongeinteresseerd om, om een eind verder een vers grasplekje op te zoeken.

Ik heb vorige week op de wei gekampeerd vlak naast de wei van Veldre.
De opening van mijn tent was op 2 meter van de drinkbakken. Als Veldre kwam drinken kon ik haar héél goed observeren.
Veldre blijkt voortdurend allert. Ze kent precies geen rust. Ik heb haar in de week niet één keer zien liggen rusten. Slechts kleine periodes dat ze staande staat te slapen. Maar het minste geluid (openen van de tent bijvoorbeeld) en ze is weer wakker.

Eén keer heb ik haar 's morgens rechtstaand slapende gezien, waarbij ze voortdurend door haar voorbenen zakte. Helaas, de zachte klik van mijn fototoestel bracht haar gelijk weer in de waakstand.
Veldre geeft mij het gevoel dat ze geen rust vindt, dat ze voor zichzelf niet kan accepteren dat alles om haar heen gewoon ok is.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Hallo Herman,

Ik ben absoluut geen kenner op dit gebied maar mijn broer heeft een licht vorm van autisme en ik werk met mensen met een handicap waaronder autisme.
Ik denk dat autisme bij paarden wel voor kan komen waarom zal dat alleen bij mensen kunnen?
Ik kan uit je bericht niet echt opmaken dat ze in het verleden ook zo op mensen reageerde, misschien moet je eens kijken naar de elementen (van erik laarakker) en zit ze in het verkeerde element dit kan je door voeding, geduld en liefde weer terug halen want het is nog al wat wat je paard heeft meegemaakt.
Misschien is een gesprek met een dierentolk ook heel erg waardevol. Ik heb het zelf gedaan met mijn paard en het is heel erg bijzonder en ik heb er heel erg veel aan gehad.
Tot die tijd is er eigenlijk maar een ding die echt werkt in elk geval bij mensen
en dat is rust en regelmaat
Mirella

van lennep schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:55:

Dank je Esther. Ik heb wel degelijk iets aan jou berichtje.
Ik zoek naar antwoorden, maar een steunend schouderklopje doet ook al deugd.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"