Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 15:27:


Maar ik lees dit niet als autisme, niet als een "afwijking", een aangeboren beperking , dat was wat ik eigenlijk bedoelde met iets "van haar".

Veldre gaat trouwens steeds meer overeenkomsten hebben met mijn merrie, ook opgegroeid in "het wild", 7 jaar lang, 2 veulens gehad en toen ineens op de boot naar Ned gezet en in mensenhanden terecht gekomen.
Uiteindelijk als gevaarlijk bestempeld en ze is hier terecht gekomen omdat ze naar de slacht zou gaan.
Ik herken zoveel van je verhaal, van het dulden tot het de andere kant opkijken na een beloning, van het vaak alleen in de wei staan tot aan plots niet meer accepteren en zoveel meer.

En zij is hier nu 3 jaar en nog altijd is het soms moeilijk kontakt met haar te krijgen. Uiteindelijk ligt dat ook deels aan mij, want wat je wil, krijg je niet......ik hoef maar te denken "gelukkig, daar komt ze" en WEG is weer of te denken "he, er is kontakt" en zij verbreekt het weer
Een geweldig boeddhistische leerschool dat wel, en de momenten die goed zijn, zijn ook ECHT goed, maar ik denk ook regelmatig: wat doen "we" die "wilde" paarden toch aan om ze uit hun kudde, uit hun leven te rukken en er dan ook nog iets van willen...

Karin

linda lou schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 16:45:


Misschien wilde je schrijven dat ze goud heeft?
Ellen Graepel had gelijk: "Es ist alles reiner Politik."
Als er dan iemand de beste was, dan was het de russische schimmel Baladur, een orlov draver van puntje puntje Korlova, zoiets. Hij eindigde op 6. Het was de enige die zijn achterbenen extra gebruikte en daarmee liet zien waar de dressuur oorspronkelijk voor bedoeld is.

Eigenaar Zalitha
Het staat toch ook hierboven
Anita

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 13:43:


klopt, ook bewust zo getraind dus
maar zoals gezegd punt om eens bij stil te staan naar volgende pup toe
(zit trouwens maar héééél klein beetje hond in, in al dat haar , eigenlijk zijn het pluchen hondjes, had je dat nog niet gemerkt dan


klopt ook, benji en blue die zouden komen flodderen als ze mochten
je 2 oudsten minder heb ik de indruk?
(ga ze volgende keer eens stiekem overflodderen ... )

maar wat ik bedoelde: hoe zorg je dat een pup dan genoeg gesocialiseerd geraakt met verschillende soorten mensen? overal meenemen maar niet laten knuffelen door anderen?
bij een eventuele volgende pup wil ik een hondje dat er ook echt van GENIET door jan en alleman geknuffeld en gestreeld en geborsteld te worden, want dat moet deels zijn job worden
een sheltie is daarvoor niet het ideale ras denk ik én ik heb ze als pup daarvoor niet specifiek gesocialiseerd (want wist het niet op voorhand)
bo was al een jaar toen ik die cursus van chakka volgde rond AAT
en chloe was al een jaar toen ze bij ons kwam
dus behalve het beter trainen van de basisgehoormzaamheid, is dat één van de dingen die ik naar een volgende pup toe anders wil doen --> in de eerste plaats opleiden tot therapiehond
dan pas de zotte kuren (dogdance)


goe, morgenvroeg gaan we "bezze geven" met indy in stilte
als je 2 pluismuizen ziet voorbijsjeezen...

Er is al veel gereageerd, maar als ik je verhaal nog een keer lees, dan zou je haar dus moeten gaan prikkelen, ze is helemaal niet geintereseerd..
Dus jij moet prikkels gaan zoeken waar zij nieuwschierig van word?
Haar negeren is misschien ook wat. Zalitha wil ik graag ook wat flijtiger naar mij toe, ik zet haar de laatste tijd eerst in de bak, en ga haar daar negeren, ik ga ergens zitten, komt er heel geen reaktie dan ga ik me verplaatsen.
Heb iets bij me wat ze erg lekker vindt, dat krijgt ze als ze bij me komt, en dat doe ik een aantal keer, (beetje de hersenen laten werken, ipv hetzelfde ritueel).
In het weiland is de kans veel groter dat ze gewoon blijven grazen.
Misschien ook wat voor jouw/jullie?
Jezelf gaan opleuken, zodat je de rollen iets kan omdraaien, niet naar haar maar zij naar jouw.
Ik wilde het ook te graag, het heeft zijn tijd nodig, je kan het gaan stimuleren, misschien moet er bij jouw ook een klein knopje om?
Ik vind 1 jaar trouwens ook niks!
Je hebt dus ook geluk gehad, met het steiger incident.
Ik kwam echt onder het paard, ambulance ziekenhuis, opservatie, ik had helemaal niks, ben daarna gestopt met roken
Erg geschrokken en rustig weer vertrouwen kweken op mijn eigen paardje.
Anita
(heb trouwens ooit een neuroot van een appaloosa gehad, heerlijk pittig en snel, maar veel te veel zenuwen., kon niet alleen zijn, vloog honden aan, en kinderen konden ook beter op een afstandje blijven.
Ik heb haar uiteindelijk wel verkocht, aan een jong meisje, kan je nagaan hoe het allemaal kan veranderen.....)

Peter Donck schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 8:06:


Dat zou lukken ja... want mijn kloon zou zich niet laten klonen, noch kindertjes willen.... )

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:18:


Eh ja. Wetenschappelijke reïncarnatie.... nieuw woord....
Laboratoriumreïncarnatie.... (GALGJE!!!!!)
Of we terug komen, dat weet ik niet... Een mens wil graag dat er 'meer' is na een overlijden.... dat het 'bestaan' voortgezet kan worden... dat geloven we het liefst.
Helemaal off topic....
We denken idd. dat we helpen maar niets is minder waar.

Enfin, de feiten liggen er.... de toekomst is koffiedik kijken...
Laboratoriumreïncarnatiekoffiedik.....

Groetjes!

Wie heeft hier al van gehoord?

Heb heel toevallig iets vreemds opgemerkt bij mijn paardje.

Een meisje kwam Mercé uitstappen na het rijden in de piste.
Ik merkte onmiddellijk dat er iets niet klopte met zijn rechterachterbeen.
Telkens hij afzet met zijn rechterachterbeen draait zijn hoef een kwart.
Hij zet zijn hoef recht neer en dan bij het afzetten draait zijn hoef dus een kwart.
Heel raar ... onmiddellijk afgezadeld en op de weide nog eens gestapt. Toen was er niets meer te zien.
Heb ook tijdens het rijden nooit gemerkt dat hij mankte of zo.

Volgende dag gaan wandelen. Ook niets meer te zien.

Van zodra ik in de piste kom doet hij het dus wel.

Heb wat gesurfd op het net en kwam bij de term blijarderen uit....
Iemand al van gehoord?
Zou het door overbelasting kunnen komen?

In de piste ligt zeezand en ligt nogal mul. Te zwaar?

Morgen ga ik met hem naar de kliniek om foto's van knie.
Ben benieuwd ....

charlot van r schreef op woensdag 13 augustus 2008, 10:53:


Onze bitloze hoofdstellen zijn gearriveerd!!! Ik heb hem bij Jeen al gepast en ben toen naast hem gaan staan om te kijken hoe hij reageert als ik met de teugels speel ... hij schijnt het allemaal best te vinden en er kwam een diepe zucht (misschien wel in de trend: "wat hebben ze nu weer verzonnen"). Mijn dochter is haar pony aan het zadelen en gaat zo haar bitloos hoofdstel buiten in de bak testen. Erg spannend allemaal en het ziet er veelbelovend uit!

Clicker update uit FR: toevallig heb ik net 3 opvangponies binnen dus dat kwam goed uit om te oefenen met clickeren voor ik begon met Rosa die wel een ton weegt, en die grote mond van haar daar zou mijn hand wel eens helemaal in kunnen verdwijnen zonder dat Rosa het merkt. Stukje wei af gezet en begonnen, ik was verbluft, in no time ging Rosa 2 stappen achteruit op "back", kon zij targetten met de hand en met een stok, een cirkel lopen met target, achter mij aan een cirkel lopen, en zij had er nog lang niet genoeg van. Hoofd naar beneden doen geen probleem. Ik was wel moe door het geconcentreerde werken. Eigenlijk ging alles gemakkelijk. Voor niet 1 oefening heb ik Rosa aangeraakt. Gras genoeg om haar af te leiden maar ze keek er niet naar tenzij mijn aandacht verslapte of ik even pauze inlaste. Rosa werd niet opdringerig van het clickeren en begreep heel snel dat ze niet te dichtbij moet komen. Echt leuk hoor, ik kan het iedereen aanraden.

Van Hoye Ilse schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 19:46:


Kan duiden op een gebrek aan kracht.
Pête deed dat ook na haar operatie+ lange revalidatie periode.
Ze was toen erg slap. (Ze had toen ook bijvoorbeeld patella luxatie door de spierafname in haar achterhand. ) En ze draaide ook zo met haar achtervoeten.
Het is (voor zover ik erop let) helemaal weggegaan door sterker en gespierder te worden.

Van Hoye Ilse schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 19:46:


Mijn IJslander deed het heel soms bij het aantolten als hij (of ik) nog niet helemaal losgereden was. Een kwestie van nog een beetje stijfheid. Ging altijd snel over en is steeds minder voorgekomen.

Moniek