eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:28:
> Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:20:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:06:

>> in te gaan, mijn honden btw ook niet.
>
> Nochthans zéér goede training

niet iedereen woont in een
> amazonewoud hé
Voor de training is het goed dat weet ik, maar ik heb niets meer te trainen bij mijn honden omdat ik ze goed vind zoals ze nu zijn.
Klopt ook helemaal dat ik geluk heb met mijn woonomgeving maar ben echt niet de enige die zo woont.
Kan het zelfs nog erger maken, woonde ik niet in deze omstandigheden (mijn eigen paradijsje op aarde noem ik het hier) dan had ik dus helemaal geen dieren gehad.
Paarden wil ik niet op pension hebben, honden niet in een tuin van voormaat
postzegel, katten niet in een drukke stad.
Nu is de kans wel heel erg klein dat ik naar een drukker gebied ga verhuizen omdat ik van mezelf weet dat ik daar niet kan aarden, vind zelfs het kleinste en rustige dorp hier in drenthe al veelste druk..
Zal wel de fout zijn van mijn ouders die mij hebben opgevoed bij het bos en de rust maar het heeft mij duidelijk gevormt als mens.
Als ik zie wat de invloed van deze omgeving is op mijn voorheen onhandelbare stiefzoon die dus met zijn moeder midden in Amersfoort woonde.
Op zijn 8ste was hij echt niet meer te handhaven (ook hier heeft de opvoeding veel van doen gehad), ik zie het kleine mannetje zo weer zitten....
Heel hard brullend dat hij nooit meer naar de stad wilde gaan omdat hij zich daar niet kon bewegen, geen adem kon halen, de bewegingen die hij met zijn armen maakte die hij heel snel omzich heel liet wapperen om te laten zien dat hij bij ons wel kon bewegen, tranen schieten mij spontaan weer in de ogen als ik er aandenk.
En nu 4 jaar laten is hij een stabiele 12 jarige geworden die in zijn eerste week van de brugklas zit, die weet wat hij wil en alles heel erg leuk vind, 32 km moet hij nu fietsen terwijl in de stad de school maar op 2 km afstand lag, nee zegt hij dit vind ik leuk, hier kan ik leven, hier kan ik ademhalen....
Een dagje stad vind ik best wel leuk maar eenmaal thuis in mijn eigen paradijsje, met mijn eigen dieren om mij heen geeft mij weer voldoende energie om vol teug naar de dag van morgen te kijken en ik vrees dat ik dit ook nodig heb om te willen leven......